Πέμπτη, Ιουνίου 15, 2017

Τεντώνει το σκοινί η Αθήνα




Σε διαπραγματευτικούς χειρισμούς με συγκρουσιακό στίγμα κατέφυ­γε η κυβέρνηση χθες, μια μέρα πριν από το Eurogroup, σηκώνοντας τους τόνους και «ανεβάζοντας» περαιτέρω το χαρτί της πολιτικής λύ­σης στη σύνοδο κορυφής στις 22 Ιουνίου....

Η Αθήνα χθες, Τετάρτη, έστειλε το μήνυμα ό­τι δεν την ικανοποιεί το πλαίσιο λύσης που διαγραφόταν στον ορίζοντα και πως αν μέχρι και τη συνεδρίαση των ΥΠΟΙΚ της ευρωζώνης δεν υπάρξει κάποια θετική εξέλιξη, θα ωθήσει τα πράγματα προς μια σύνοδο κορυφής ώστε «να αναγκαστεί η Μέρκελ να πάρει την καυτή πα­τάτα στα χέρια της».

Τα σήματα κοινοτικών και Γερμανών αξιωματούχων τα τελευταία εικοσιτετράωρα προ­σγειώνουν την ελληνική κυβέρνηση σε μια λύση που περιλαμβάνει το κλείσιμο της αξιο­λόγησης και την επακόλουθη εκταμίευση της δόσης για να πληρωθούν οι λήξιπρόθεσμες του Ιουλίου, αλλά πέραν αυτού ουδέν, δηλαδή θα υπάρχει η γνωστή δέσμευση του ΔΝΤ για συμ­μετοχή χωρίς χρηματοδότηση (στον βαθμό που η τελευταία συνδέεται με την ελάφρυνση του χρέους που παραπέμπεται στο μέλλον) και μια αναφορά σε αναπτυξιακά πακέτα. Στο πλά­νο μπήκε με φόρα και ο Σόιμπλε για να κόψει τις ελληνικές ορέξεις για «πολιτική λύση».

Τούτων δοθέντων, κυβερνητικός αξιωματούχος χθες το πρωί με δήλωσή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ αποκάλυψε τις διαθέσεις της Αθή­νας λέγοντας:

«Είμαστε πολύ μα­κριά από την εξεύρε­ση λύσης στο αυρι­ανό (σ.σ.: σημερινό) Eurogroup, με δεδομέ­νο ότι η Γερμανία δεν έχει κάνει κανένα βήμα προόδου. Αν δεν υπάρξει κάποια θετική κίνηση τις ε­πόμενες ώρες ή κατά τη δι­άρκεια του Εurogroup από τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών, τότε φαίνεται ότι την ''καυτή πατάτα" θα αναγκαστεί να την πάρει στα χέρια της η κ. Μέρκελ». Ο ίδιος αξιωματούχος συ­μπλήρωνε ότι ο Έλληνας πρωθυ­πουργός έχει ήδη συνεννοη θεί με τον Ντ. Τουσκ ότι σε περίπτωση αποτυχίας του Εurogroup, την επομένη το πρωί θα κατατεθεί γραπτό αίτημα για τη σύγκληση του Euro Summit (Σύνοδος των 19 χωρών της Ευρωζώνης), στο περιθώριο της συνόδου κορυφής.

Η προειδοποίηση αυτή είναι διπλής... όψης:

Από τη μία θεωρείται ότι λειτουργεί ως τα­κτική πίεσης για μια καλύτερη πρόταση στο αυριανό Εurogroup, ώστε να μη φτάσει το θέ­μα στη σύνοδο κορυφής, δημιουργώντας ει­κόνα κρίσης στην ευρωζώνη. Βέβαια σε αυτή την περίπτωση αυτός που θα σηκώσει τη με­γαλύτερη πίεση - εφόσον δεν έχει λάβει προ­καταβολικά τις αποφάσεις του για σύμπλευση με τη Μέρκελ - είναι η. σύμμαχος Γαλλία (κι από δίπλα η Κομισιόν) και όχι η Γερμανία.

Από την άλλη ενδεχομένως αντικατοπτρίζει και την πραγματική εκτίμηση του στενού επι­τελείου του πρωθυπουργού, ότι μια σύνοδος κορυφής μπορεί να φέρει περισσότερα αποτε­λέσματα (αν και μέχρι στιγμής δεν έχουμε δει ανάλογες πρωτοβουλίες να αποφέρουν κάτι περισσότερο από μνημόνια). Πληροφορίες αναφέρουν ότι τις τελευταίες μέρες έχουν γί­νει πολλές επαφές σε όλα τα επίπεδα και με όλους τους εμπλεκόμενους παίκτες κι αυτό φαίνεται ότι ενισχύει στην Αθήνα την πεποίθη­ση ότι σε μια σύνοδο κορυφής της ευρωζώνης θα έχει στήριξη. Από την άλλη χθεσινό δημοσίευμα (euro2day.gr) εμφανίζει ακόμη και την Κομισιόν διατεθειμένη να πάει με τα νερά του Εurogroup (βλ. Σόιμπλε), εκτός κι αν κατατεθεί γαλλική πρόταση την οποία θα στηρίξει, αλλά τμήματος στη σύνοδο γίνονται αντιληπτές ως σημάδι περαιτέρω εμπλοκής και καθυστερήσεων.

Λύση ή... «νταούλια»;

Της δήλωσης αυτής του Έλληνα αξιωματούχου είχαν προηγηθεί μηνύματα από το Βε­ρολίνο, σύμφωνα με τα οποία, αν δεν υπάρξει λύση στο αυριανό Εurogroup, τότε επόμενος σταθμός είναι το Εurogroup του Ιουλίου και ό­χι η σύνοδος. Σύμφωνα με τα όσα δήλωνε χθες Ευρωπαίος αξιωματούχος στο capital.gr, εάν ο Αλέξης Τσίπρας δεν δεχθεί τη συμφωνία που θα του προσφέρει το Ευτοςτουρ την Πέμπτη και επιδιώξει την προσφυγή στην ευρωπαϊκή σύνοδο κορυφής της 22ας Ιουνίου, τότε οι η­γέτες απλά θα τον παραπέμψουν στο επόμενο Εurogroup, στις 10 Ιουλίου.

Το μήνυμα ότι το ελληνικό ζήτημα είναι ζή­τημα των υπουργών Οικονομικών της ευρω­ζώνης και όχι των ηγετών εξέπεμψε την Τρίτη ο Σόιμπλε σε δηλώσεις ιδιαιτέρως αιχμηρές και απαξιωτικές απέναντι στον πρωθυπουργό. Ουσιαστικά, ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ διεμήνυσε ό­τι δεν υπάρχει τίποτε που να μπορεί να κάνει η ελληνική κυβέρνηση για να τον παρακάμψει και πως το ζήτημα το χειρίζεται αυτός και όχι η Μέρκελ. Κοινώς ξέκοψε, δυο μέρες πριν α­πό το Εurogroup, κάθε ενδεχόμενο λύσης σε μια παρασύνοδο των 19. Άλλωστε, όπως είπε σε εντελώς ειρωνικό ύφος, ο Τσίπρας τηλεφω­νεί συνεχώς στην καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ παρόλο που εκείνη του εξηγεί ξανά και ξανά ότι το θέμα είναι της αρμοδιότητας των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης. Είπε επίσης, ' παρεμβαίνοντας στα εσωτερικά της ελλη­νικής κυβέρνησης και παίζοντας με τα σενάρια περί κακών σχέσεων μετα­ξύ των δύο ανδρών που προ μηνών είχαν δει το φως της δημοσιότητας, ότι η στάση αυτή του Τσίπρα δείχνει ότι δεν εμπιστεύεται τον υπουργό του Ευκλείδη Τσακαλώτο πως θα πετύχει ένα καλό αποτέλεσμα και πως αυ­τό δεν αξίζει στον Έλληνα ΥΠΟΙΚ γιατί είναι καλός υπουργός Οικονομικών και διαπραγματευτής.

Σε αυτές τις δηλώσεις η Αθήνα α­πάντησε μέσω του κυβερνητικού εκπρο­σώπου Δημήτρη Τζανακόπουλου ότι ο πρωθυπουργός έχει απόλυτη ε­μπιστοσύνη στον Ευκλείδη Τσα­καλώτο, αντιθέτως «σε αυτό που δεν έχει εμπιστοσύνη, είναι στο αν και κατά πόσο ένα όργανο, στο οποίο συμμετέχει ο κ. Σό­ιμπλε, θα έχει τη δυνατότητα να δώσει μια θετική λύση για την Ελλάδα».

Στο μεταξύ στο ερώτημα αν σε περίπτωση απόρριψης της προσφερόμενης λύσης διακυβεύεται και η απόφαση για το κλείσιμο της αξιολόγησης και την εκταμίευση της δόσης, το Μαξίμου είναι πεπεισμένο ότι η δόση είναι δρομολογημένη και δεν κινδυνεύει, διότι τα 140 προαπαιτούμενα έχουν εκπληρωθεί. Ω­στόσο το ερώτημα είναι, εφόσον διεκδικεί μια συνολική λύση, αν αυτή δεν έχει τα χαρακτηρι­στικά που η κυβέρνηση επιθυμεί και την απορρίψει τι θα σημάνει αυτό για τη δόση.

Η γαλλική λύση

Η κυβέρνηση φαίνεται να έχει επενδύσει στην πρόταση Μακρόν για τη σύνδεση του χρέους με την ανάπτυξη, που μοιάζει να αποτελεί έναν συγκερασμό μεταξύ των γερμανι­κών θέσεων που εστιάζουν μονόπλευρα στον παράγοντα της ανάπτυξης και α­πό την άλλη των ελληνικών θέ­σεων και αυτών του ΔΝΤ που εστιάζουν στην ανάγκη της ελάφρυνσης του χρέ­ους. Μετά το Εurogroup της 22ας Μαΐου η κυβέρ­νηση έδειξε να λαμβάνει τα μηνύματα του Βερολίνου βάζο­ντας στο κάδρο της λύσης την πα­ράμετρο της ανάπτυξης, ωστόσο στο ίδιο κάδρο συνέχισε να βάζει και το χρέ­ος, κάτι που δεν αρέσει στον Σόιμπλε, ο οποίος δείχνει ότι δεν επιθυμεί να φέρει τη σχετική συζήτηση πιο μπροστά από το τέλος του προγράμματος το 2018.

Τη Δευτέρα, μετά το πέρας της συνάντησης του Γάλλου ΥΠΟΙΚ Μπρινό Λε Μερ με τον Αλέξη Τσίπρα στο Μαξίμου, έγινε λόγος για έναν αυτόματο μηχανισμό ανα­προσαρμογής των μεσοπρόθεσμων μέτρων για το χρέος με ρήτρα ανά­πτυξης, στον οποίο οι δύο πλευρές συμφώνησαν ότι βλέπουν τη λύση, χωρίς ωστόσο καμία πλευρά να είναι σε θέση να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες. Η γενική συλλογιστική αυτού του μηχανισμού λέει ότι όταν η ανάπτυξη πέφτει, π.χ., κάτω από το ό­ριο της ευρωπαϊκής πρόβλεψης (1,3%), τότε ενισχύονται τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος.

Σε πολιτικό επίπεδο ο πρωθυπουργός έθεσε τα κριτήρια της λύσης που διεκδικεί η Αθήνα κατά το Υπουργικό Συμβούλιο της Τρίτης.

Καταρχάς η λύση αυτή θα πρέπει «να δίνει αυτοδύναμη σταθερή δυνατότητα εξόδου στις αγορές με βιώσιμους όρους».

Όσο για τη βιωσιμότητα του χρέους, αυτή συνδέεται με τρεις παραμέτρους:

- Τα μεσοπρόθεσμα μέτρα (περίοδος χάριτος για τα επιτόκια, επέκταση των ωριμάνσεων των ομολόγων, επιστροφή των κερ­δών από τα ελληνικά ομόλογα, τα οποία διακρατεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα). Η κυ­βέρνηση διεκδικεί τη με­γαλύτερη δυνατή επέκτα­ση και την ομαλοποίηση της καμπύλης των απο­πληρωμών του χρέους.

- Οι ρυθμοί ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας. Ε­δώ η κυβέρνηση διεκδικεί συ­γκεκριμένες αναπτυξιακές δράσεις ώστε να επιτευχθούν υψηλότεροι ρυθμοί ανάπτυ­ξης.

- Τα πρωτογενή πλεονάσματα.

Η κυβέρνηση διεκδικεί «τα χα­μηλότερα δυνατά πλεονάσμα­τα» ώστε να επιτυγχάνεται μια «κοινωνικά βιώσιμη λύση».

Σε ό,τι αφορά τα μεσοπρό­θεσμα ειδικότερα, η κυβέρνη­ση το μίνιμουμ στο οποίο ευελπιστεί είναι σε μια διατύπωση που θα επαναλαμβάνει τα όσα ανέφερε η από­φαση του Εurogroup του 2016 για τα μεσοπρόθεσμα, όπου αναφέρεται ότι αυτά θα συζητηθούν στο τέλος του προ­γράμματος, αλλά θα αφαιρείται η αίρεση του «αν χρειαστεί» - τουλάχιστον αυτό ανέφερε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος. Οι λεκτικές τροποποι­ήσεις, σε συνδυασμό με το αναπτυξιακό σή­μα, θεωρείται ότι μπορεί να επιτρέψουν στους θεσμούς να καταλήξουν σε θετικές μελέτες βιωσιμότητας ώστε στη συνέχεια η ΕΚΤ να ε­ντάξει τα ελληνικά ομόλογα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης.

Βέβαια το Βερολίνο διαμηνύει ότι τέτοια προοπτική δεν υπάρχει, ούτε κάποια άλλη που να φέρνει τη συζήτηση πιο μπροστά, όπως προαναφέρθηκε.

Η στρατηγική και το τάιμινγκ

Σε κάθε περίπτωση αν η λύση που θα πέσει στο τραπέζι του σημερινού Εurogroup δεν ικα­νοποιεί τα παραπάνω κριτήρια ο πρωθυπουρ­γός εισηγήθηκε στο Υπουργικό τη μετάθεση του θέματος στη σύνοδο κορυφής με το αιτιολογικό ότι το χρέος είναι μια δίκαιη όσο και αναγκαία διεκδίκηση και πως το τάιμινγκ πα­ραμένει σωστό. Μάλιστα ο κυβερνητικός εκ­πρόσωπος σε συνέντευξή του μετέφερε την εκτίμηση της ελληνικής κυβέρνησης ότι «θα είναι πολύ προτιμότερο να χαθούν πέντε ή έξι ημέρες από το Εurogroup μέχρι τη σύνοδο κο­ρυφής από το να μεταθέσουμε το πρόβλημα για αρκετούς μήνες μετά».

Στο Υπουργικό, άλλωστε, ο πρωθυπουργός απέρριψε αιτιάσεις περί αυτοεγκλωβισμού - προερχόμενες από την αντιπολίτευση αλλά παρασκηνιακά φαίνεται να τίθενται και εσωτε­ρικά στην κυβερνητική παράταξη - στη διεκδί­κηση του χρέους.

Επίσης, στο ζήτημα τού αν το τάιμινγκ ήταν σωστό ή θα ήταν προτιμότερο το χρέος να διεκδικηθεί μετά τις γερμανικές εκλογές ο πρω­θυπουργός είπε πως το τάιμινγκ είναι το καλύ­τερο για τη χώρα τα επτά χρόνια μνημονίων και πιθανότατα στο εγγύς μέλλον δύσκολα θα ξαναβρεθεί καλύτερο, διότι:

1. Η κυβέρνηση έχει το ηθικό πλεονέκτημα στον βαθμό που εκπλήρωσε τις υποχρεώσεις της και όλοι πλέον γνωρίζουν ότι είναι σειρά των εταίρων να υλοποιήσουν τις δικές τους.

2. Η κυβέρνηση έχει διαμορφώσει ισχυρές συμμαχίες καθώς δεν είναι μόνο η Ελλάδα που διεκδικεί βιώσιμη λύση για το χρέος, αλ­λά μια σειρά χώρες καθώς και το σύνολο των θεσμών.

3. Οι γερμανικές εκλογές αποτελούν αστάθ­μητο παράγοντα μπροστά μας.

4. Η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε φάση α­νάκαμψης που πρέπει να ενισχυθεί, επομένως δεν πρέπει να χαθεί άλλος χρόνος.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου