1991: Όλοι θυμούνται το διάσημο ηθοποιό Άντονι Χόπκινς να υποδύεται τον κανίβαλο γιατρό Χάνιμπαλ Λέκτερ και να μας παγώνει το αίμα με τις «ιδιαίτερες» διατροφικές προτιμήσεις του σε ανθρώπινα μέλη...
Ο Χάνιμπαλ Λέκτερ θα μείνει για πάντα στην ιστορία. Ποιος ήταν όμως στην πραγματικότητα αυτός ο ”χαρακτήρας” και ποιανού η ιστορία κρύβεται πίσω από αυτόν;
Ο χαρακτήρας των βιβλίων, που έγινε ταινία
Μπορεί ο Χάνιμπαλ να έγινε γνωστός από την πολυβραβευμένη ταινία «Η Σιωπή των Αμνών», όμως ως χαρακτήρας πρωτοεμφανίστηκε στο μυθιστόρημα του Τόμας Χάρις, «Κόκκινος Δράκος».
Ο Άντονι Χόπκινς υποδυόμενος τον Χάνιμπαλ Λέκτερ
Το βιβλίο εκδόθηκε το 1981. Ο συγγραφέας δεν είχε αναφερθεί στο αν ο χαρακτήρας του Χάνιμπαλ ήταν εξ’ ολοκλήρου προϊόν μυθοπλασίας ή ήταν πραγματικό πρόσωπο.
Μέχρι το 2013. Εκείνη τη χρονιά, με τη νέα έκδοση του βιβλίου «Η Σιωπή των Αμνών» για τα 25 χρόνια, ο Χάρις απάντησε στα ερωτήματα.
Σκηνή από την ταινία ”Η Σιωπή των Αμνών”
Στον πρόλογο του βιβλίου αποκαλύπτει στους αναγνώστες του ότι ο πιο διάσημος κανίβαλος έχει βασιστεί σε ένα πραγματικό πρόσωπο, έναν άνθρωπο που ο συγγραφέας είχε γνωρίσει πολλά χρόνια πριν και στον οποίο είχε δώσει το παρατσούκλι «δόκτωρ Σαλαζάρ». Ο ίδιος ο συγγραφέας θα δηλώσει: «Δεν ήταν ο δρ.Σαλαζάρ, αλλά εξαιτίας του δρ.Σαλαζάρ μπόρεσα να αναγνωρίσω τον συνάδελφό του, Χάνιμπαλ Λέκτερ».
Η αρχή όλων
Όλα ξεκίνησαν το 1963. Τότε ο συγγραφέας ήταν μόλις 23 ετών, εργαζόταν ως δημοσιογράφος και είχε ταξιδέψει μέχρι το Μεξικό. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του επισκέφτηκε τις φυλακές της πόλης Monterrey. Εκεί, στην κρατική φυλακή του Νουέβο Λεόν, είχε κανονίσει να πάρει συνέντευξη από τον κατάδικο Ντάικς Σίμονς, που είχε φυλακιστεί για τη δολοφονία τριών ανθρώπων. Πού να ήξερε πως αυτή του η γνωριμία θα ήταν μοιραία..
Ο δολοφόνος Ντάικς Σίμονς και ο συγγραφέας Τόμας Χάρις
Ο Σίμονς ανάμεσα σε όλα τα άλλα, του εκμυστηρεύτηκε ότι σε μία απόπειρα του να αποδράσει, τον πυροβόλησε ένας φύλακας και θα είχε πεθάνει, αν δεν είχε δράσει ταχύτατα ο γιατρός Αλφρέντο Μπαλί Τρεβίνιο. Ο γιατρός του έσωσε τη ζωή, αφού κατάφερε να σταματήσει την αιμορραγία και στη συνέχεια του έραψε το τραύμα.
Ο τότε δημοσιογράφος Χάρις ενθουσιασμένος από την ιστορία, ζήτησε να γνωρίσει από κοντά τον συγκρατούμενο – γιατρό, ο οποίος και δέχτηκε την πρότασή του.
Τα πρώτα στοιχεία για τον Τρεβίνιο τα έδωσε στο δημοσιογράφο ένας δεσμοφύλακας. «Ο γιατρός είναι δολοφόνος. Πακέταρε το θύμα του σε ένα μικρό κουτί. Δεν θα φύγει ποτέ από εδώ. Είναι τρελός».
Η συνάντηση με το δολοφόνο
Η συνάντηση έγινε στο γραφείο του ιατρού. Ο διευθυντής της φυλακής, λόγω του ότι βοηθούσε σε συχνα σε μικροεπεμβάσεις και θεραπείες, μιας και είχε ιατρικές γνώσεις, του είχε παραχωρήσει αυτόν τον χώρο, όπου έβλεπε καθημερινά λίγους ασθενείς.
Σε αυτό το γραφείο, λοιπόν, τον υποδέχτηκε ο Αλφρέντο Τρεβίνιο. Ένας λεπτός, μικρόσωμος άντρας, με κόκκινα μαλλιά και πολύ ”εκλεπτισμένους” τρόπους. Ένας κρατούμενος διαφορετικός από τους υπόλοιπους. Ξεχώριζε για την κομψότητά του, το προσεγμένο ντύσιμό του, και το χρυσό του Ρόλεξ, το οποίο δεν αποχωριζόταν.
Ο γιατρός Αλφρέντο Μπαλί Τρεβίνιο
Η σχέση του με τους υπόλοιπους κρατούμενους ήταν ”ιδιαίτερη”. Βασικά τον φοβόντουσαν, εξαιτίας της αγριότητας του εγκλήματός του, αλλά ταυτόχρονα τον σέβονταν, λόγω των ιατρικών του γνώσεων και της πολύτιμης βοήθειάς του.
Αυτός, λοιπόν, ο άνθρωπος βρισκόταν στη φυλακή, καταδικασμένος σε ισόβια, γιατί είχε διαπράξει ένα φρικτό έγκλημα.
Το βιογραφικό του γιατρού – δολοφόνου
Ο Τρεβίνιο γεννήθηκε στο Μεξικό στις 2 Οκτωβρίου 1931 και ήταν το δεύτερο από τα πέντε παιδιά της οικογένειας.
Με τον εραστή του Χεσούς Ρανγκέλ γνωρίζονταν από το σχολείο και στη συνέχεια, πληροφορίες λένε ότι ήταν συνεργάτες στην κλινική του γιατρού, με τον Ρανγκέλ να δουλεύει εκεί ως νοσοκόμος.
Αν και ομοφυλόφιλος ο Τραβίνιο λίγο πριν διαπράξει το αποτρόπαιο έγκλημα, είχε παντρευτεί και μάλιστα δύο φορές. Η μεν πρώτη του γυναίκα, πέθανε, όταν αυτός ήταν ακόμα έγκλειστος, η δε δεύτερη πέθανε πέντε χρόνια μετά την αποφυλάκισή του.
Απέκτησε παιδιά και εγγόνια. Ο πρωτότοκος γιος του, ο οποίος παραμπιπτόντως, είχε το ίδιο όνομα με αυτόν πέθανε από καρκίνο. Ο εγγονός του σκοτώθηκε σε τροχαίο.
Το έγκλημα
Στις 8 Οκτωβρίου 1959, μετά από ένα ”ερωτικό” καυγαδάκι, ο γιατρός έκοψε εν ψυχρώ το λαρύγγι του Ρανγκέλ. Στη συνέχεια με απίστευτη ψυχραιμία τοποθέτησε το πτώμα στην μπανιέρα, μέχρι αυτό να στραγγιστεί απ’ το αίμα. Έπειτα ολοκλήρωσε το αποτρόπαιο έργο του, κόβωντας το πτώμα σε μικρά κομμάτια, τα οποία έκλεισε σε ένα κιβώτιο. Με τη βοήθεια δύο αντρών, που δεν ήξεραν το περιεχόμενο του κουτιού, το θάβει σε μια φάρμα. Η φρίκη σε όλο της το μεγαλείο!
Υπάρχουν δύο εκδοχές για το λόγο, που ο γιατρός δολοφόνησε τον εραστή του. Η πρώτη έχει να κάνει με τις οικονομικές διαφορές των δύο αντρών και η δεύτερη, που είναι και η επικρατέστερη είχε να κάνει με το ότι το θύμα ήθελε να εγκαταλείψει τον εραστή του, κάτι που όπως φαίνεται δεν μπορούσε να αποδεχτεί ο Tρεβίνιο.
Η σύλληψη
Το κουτί βρέθηκε λίγες μέρες μετά από έναν βοσκό. Έτσι η σύλληψη του γιατρού δεν άργησε να έρθει. Δύο αστυνομικοί, οι οποίοι προσποιούμενοι τους ασθενείς, πήγαν στο ιατρείο του και τον συνέλαβαν.
Φήμες λένε ότι εκείνος προσπάθησε να τους δωροδοκήσει, αλλά μάταια. Οι προσπάθειές του έπεσαν στο κενό.
Ο Άντονι Χόπκινς υποδυόμενος τον Χάνιμπαλ Λέκτερ
Οι κάτοικοι της περιοχής, όπου έμενε ο Τρεβίνιο όταν δολοφόνησε το σύντροφό του, έκαναν πολλές εικασίες για το πόσους ακόμα είχε σκοτώσει. Παρολ’ αυτά η αστυνομία δεν κατάφερε ποτέ να τον συνδέσει με άλλους φόνους.
Στην ιστορία είχε μείνει γνωστός με τα παρατσούκλια «ο γιατρός-δολοφόνος» και «ο βρυκόλακας Μπαλί».
Η ποινή
Ο γιατρός που έγινε δολοφόνος στάθηκε τυχερός. Ενώ αρχικά επρόκειτο να καταδικαστεί σε θάνατο, απέφυγε την εκτέλεση την τελευταία στιγμή και τελικά καταδικάστηκε σε ισόβια. Και πάλι όμως στάθηκε τυχερός, αφού χρόνια αργότερα η ποινή του μετατράπηκε σε 20 έτη και έτσι το 2000 αποφυλακίστηκε.
Η ζωή μετά την αποφυλάκιση – Η τελευταία του συνέντευξη
Ο Τρεβίνιο μετά την αποφυλάκισή του επέστρεψε στο ιατρείο, που διατηρούσε πριν την καταδίκη του και συνέχισε να βλέπει ασθενείς. Πλέον, ήταν καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι, μετά από ένα ατύχημα που είχε στη σπονδυλική του στήλη, χωρίς όμως αυτό να τον εμποδίσει στη δουλειά του. Σχεδόν όλοι οι ασθενείς του ήταν ηλικιωμένοι και εκείνος δεν έπαιρνε χρήματα. Η δουλειά του ήταν ένα είδος κοινωνικής προσφοράς από μέρους του.
Ο γιατρός Αλφρέντο Μπαλί Τρεβίνιο μετά την αποφυλάκισή του
Ο ίδιος είχε δηλώσει σε συνέντευξή του στην τοπική μεξικάνικη εφημερίδα «Milenio» τον Δεκέμβριο του 2008: «Δε θυμάμαι πόσα χρόνια έχω υπάρξει γιατρός. Τώρα φροντίζω ηλικιωμένους, όπως είμαι εγώ, στη γειτονιά μου».
Αναφερόμενος στην αποφυλάκισή του και στη ζωή μετά τη φυλακή είπε: «Στην αρχή ήταν δύσκολα, αλλά όσο πέρναγε ο καιρός η κατάσταση βελτιωνόταν. Παρόλα αυτά κάποιες μέρες η κατάθλιψη μού χτυπά ξανά την πόρτα».
Στην ίδια συνέντευξη δε δίστασε να αναφερθεί στο ”σκοτεινό” παρελθόν του λέγοντας χαρακτηριστικά: «Μπορούμε να μιλήσουμε για ό,τι θες, εκτός από αυτό. Δε θέλω να ζω ξανά το σκοτεινό μου παρελθόν. Δε θέλω να ξυπνάω τα φαντάσματά μου, είναι δύσκολο. Το παρελθόν μου είναι βαρύ και η αλήθεια είναι ότι ο πόνος που κουβαλάω είναι αβάσταχτος. Δε μπορώ να ζήσω με αυτόν».
Πέθανε το 2009, σε ηλικία 82 ετών, χτυπημένος από καρκίνο.
Η σκηνή απόδρασης του Χάνιμπαλ Λέκτερ από την ταινία ”Η Σιωπή των Αμνών”
————
Με πληροφορίες από newsbeast.gr, wikipedia, daily mail.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου