Ξεχνάμε. Και ξεχνάμε γρήγορα. Γι’ αυτό ήταν λυτρωτική η παρέλαση, χθες το βράδυ, από το βήμα της βουλής, όλων εκείνων που διέλυσαν μία χώρα. Θυμηθήκαμε το μένος, τον γκεμπελισμό, τον εκφοβισμό, την αήθεια, τον υφέρποντα φασισμό με τον οποίον πολιτεύτηκαν.
του Νίκου Μωραΐτη
Δυστυχώς υπάρχει συλλογική αμνησία. Και συλλογική ανοησία.....
Ας ξεκινήσουμε από τη δεύτερη: Ανεβάζει ο οίκος Moody’s κατά δύο βαθμίδες την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας; «Τρία χρόνια μετά φτάσαμε εκεί που ήμασταν το 2015» απαντούν εν χορώ τα τρολ της ΝΔ. Θυμάστε, τότε που ο Σαμαράς είχε ρίξει λευκή πετσέτα και δεν μπορούσε να κλείσει ούτε μία αξιολόγηση. Τότε ήταν που, κατά τα λοβοτομημένα τρολ «θα βγαίναμε από τα μνημόνια αλλά ήρθε ο Μαδούρο»…
«70, 100, 200 δις μας στοίχισε το πρώτο εξάμηνο ΣΥΡΙΖΑ», φωνάζουν τα ίδια τρολ. Και ανεβάζουν το νούμερο κάθε φορά κατά το δοκούν. Αλήθεια, αν δεν είχε γίνει εκείνη η οριακή διαπραγμάτευση, αν δεν είχε υψώσει μία κυβέρνηση επιτέλους ανάστημα, πώς θα ξέραμε τα όριά μας; Πώς θα γνωρίζαμε ότι ακόμα και απέναντι στο 61,3% ενός λαού η Ε.Ε. παραμένει ένα κλειστό οικονομικό κλαμπ χωρίς ίχνος δημοκρατικής ευαισθησίας;
Οι συλλογικά ανόητοι αγνοούν ότι ο αγώνας αξίζει ακόμη και στην ήττα του. Κι εκεί, βέβαια, μπαίνουν στο παιχνίδι οι συλλογικά αμνήμονες.Αυτοί που ξέχασαν 13 μειώσεις συντάξεων και θυμούνται μόνο τη 14η που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί που ξέχασαν τα δακρυγόνα των συγκεντρώσεων και μιλούν -συναθροιζόμενοι ελεύθερα- για αριστερόστροφο φασισμό.
Αυτοί που θυμούνται το brain drain της χώρας μόνο από το 2015 και όχι από τότε που ξεκίνησε. Αυτοί που ξέχασαν τη φτωχοποίηση ενός ολόκληρου λαού και κοροϊδεύουν τα επιδόματα της κυβέρνησης. Αυτοί που πούλησαν το όνομα «Μακεδονία» από το 1992 και έρχονται σήμερα, όταν 140 χώρες αποκαλούν επισήμως τα Σκόπια έτσι, να ουρλιάξουν «η Μέρκελ είπε τον Ζάεφ Πρωθυπουργό της Μακεδονίας».
Αυτοί που θυμούνται πόσο στοίχισε το εξάμηνο της σκληρής διαπραγμάτευσης του 2015 αλλά ξεχνούν Siemens, Νοvartis, εξοπλιστικά, off shore, υποβρύχια που γέρνουν και συνειδήσεις που εξαγοράζονται.
Ξεχνάμε. Και ξεχνάμε γρήγορα. Γι’ αυτό ήταν λυτρωτική η παρέλαση, χθες το βράδυ, από το βήμα της βουλής, όλων εκείνων που διέλυσαν μία χώρα. Θυμηθήκαμε το μένος, τον γκεμπελισμό, τον εκφοβισμό, την αήθεια, τον παλαιοκομματισμό, την κουτοπονηριά, τον υφέρποντα φασισμό με τον οποίον πολιτεύτηκαν. Ήταν μία χρήσιμη παρέλαση προσώπων και νοοτροπιών σε έναν κόσμο με μνήμη ασθενή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου