Κυριακή, Ιουλίου 21, 2019

Φίλης: «Όχι» στον παρηκμασμένο δικομματικό αρχηγισμό





Τα δικά του μηνύματα στέλνει ο Νίκος Φίλης, πρώην υπουργός παιδείας και πλέον τομεάρχης Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ, στο πλαίσιο της εσωκομματικής συζήτησης για τον μετασχηματισμό του κόμματος.

Σε συνέντευξή του στο ΒΗΜΑ τάσσεται κατά της προοπτικής της ανασυγκρότησης στα πρότυπα του αρχηγικού μοντέλου των κομμάτων εξουσίας των προηγούμενων δεκαετιών ενώ όσον αφορά το ζήτημα της πολιτικής φυσιογνωμίας, χαρακτηρίζει αναχρονιστικές επιστροφές όπως η «πασοκοποίηση» ή την σοσιαλδημοκρατικοποίηση» ειδικά «σε μια περίοδο που ακόμη και τα κραταιά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της Κεντρικής Ευρώπης έχουν βυθιστεί σε κρίση».

Πιο αναλυτικά, ερωτηθείς για το ποια κατεύθυνση πρέπει να ακολουθήσει ο ΣΥΡΙΖΑ με βάση το εκλογικό αποτέλεσμα σημειώνει ότι «το υψηλό εκλογικό αποτέλεσμα σηματοδοτεί την εντολή των πολιτών προς τον ΣΥΡΙΖΑ να επανέλθει καλύτερος και κατά το δυνατόν συντομότερα». Όμως «αυτό προϋποθέτει να ασκήσουμε αντιπολίτευση μακριά από τους πειρασμούς των λαϊκισμών, που πιο επικίνδυνος είναι αυτός του νεοφιλελευθερισμού». Ταυτόχρονα, σημειώνει, «η αντιπολίτευση δεν μπορεί να είναι μια γραμμική συνέχεια της κυβερνητικής πολιτικής ΣΥΡΙΖΑ, γιατί αυτή, παρά τα επιτεύγματα που κατόρθωσε υπέρ των λαϊκών και μεσαίων τάξεων, τελικά δεσμευόταν ασφυκτικά από τους μνημονιακούς καταναγκασμούς, που σήμερα έχουν εξασθενίσει». Η απόκρουση των κυβερνητικών αυταρχικών-αντικοινωνικών επιλογών της ΝΔ «πρέπει να συμβαδίζει με την προβολή ενός άλλου μοντέλου παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας. Και αυτή η προσπάθεια να ενώνει τις άλλες δυνάμεις της προοδευτικής αντιπολίτευσης και να ανταποκρίνεται στην κοινωνική διαθεσιμότητα και τα κινήματα των πολιτών» επισημαίνει.

Σχετικά με τα πολιτικά χαρακτηριστικά του «νέου» κόμματος και το αν πρέπει να είναι αριστερό ή σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, σημειώνει μεταξύ άλλων ότι στον ΣΥΡΙΖΑ «συγκλίνουν πολίτες της ευρύτερης Αριστεράς, πολλοί μάλιστα ανέντακτοι, επιφυλακτικοί απέναντι σε πλευρές της αριστερής διακυβέρνησης, πολίτες της προοδευτικής Κεντροαριστεράς καθώς βεβαίως και το μεγάλο μέρος των λαϊκών στρωμάτων της ιστορικής αντιδεξιάς παράταξης» ενώ στρέφεται προς αυτόν και μερίδα των νέων.

Κόμμα αριστερό με δημοκρατικές λειτουργίες και όχι αρχηγικό

«Όλο αυτό το εκλογικό ανάγλυφο» τονίζει, «μπορεί και πρέπει να βρει έκφραση, παρά τις αναστολές που προκαλεί η κρίση του κομματικού φαινομένου, στη συγκρότηση ενός ανοιχτού κόμματος της σύγχρονης Αριστεράς, του ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτικής Συμμαχίας, που αποτελεί όχι εκλογική αλλά στρατηγική επιλογή».

Υπογραμμίζει ότι αυτό πρέπει να είναι ένα «κόμμα με δημοκρατικές λειτουργίες που δεν θα αντιγράφει τα πρότυπα του παρηκμασμένου δικομματικού αρχηγισμού, που οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία». «Ένα κόμμα που θα συνθέτει τις διάφορες ιστορικότητες και ιδεολογικές αναφορές σε ένα πρόγραμμα δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων με ορίζοντα την υπέρβαση του καπιταλισμού (…) μια σύνθεση του «κόκκινου-πράσινου», ώστε, να αντιμετωπίζονται υπέρ των πολλών και της Δημοκρατίας οι νέες παγκόσμιες προκλήσεις, οι εξελίξεις της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης και της τεχνητής νοημοσύνης».

«Δεν χρειάζονται» καταλήγει, «αναχρονιστικού τύπου επιστροφές όπως αυτή της ‘’Πασοκοποίησης’’ ή της ‘’Σοσιαλδημοκρατικοποίησης’’, σε μια περίοδο που ακόμη και τα κραταιά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της Κεντρικής Ευρώπης έχουν βυθιστεί σε κρίση. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να πρωτοτυπήσει, όπως έχει ήδη κατορθώσει με τη συνολική πορεία του μέχρι σήμερα, και να εξελιχθεί σε ένα μαζικό, δημοκρατικό κόμμα της σύγχρονης Ριζοσπαστικής Αριστεράς που θα είναι η ραχοκοκαλιά της ευρύτερης προοδευτικής παράταξης. Σε μια περίοδο κρίσης των κομμάτων, της πολιτικής και της Αριστεράς αυτή η προσπάθεια αποκτά πανευρωπαϊκή σημασία, καθώς εγγράφεται στη βασανιστική πορεία ανασυγκρότησης της πληθυντικής ευρωπαϊκής Αριστεράς. Σε μια περίοδο μάλιστα που πληθαίνουν οι απειλές κατά της ειρήνης και της Δημοκρατίας με την επιθετικότητα της πολιτικής Τραμπ και την ανάδυση των ξενοφοβικών, ακροδεξιών και εθνικιστικών δυνάμεων που πυροδοτούν τις τυφλές συγκρούσεις, πότε με εμπορικούς πολέμους και πότε με τη ρητορική του μίσους, εξελίξεις που μπορεί να οδηγήσουν ακόμη και σε πόλεμο».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου