Πέμπτη, Απριλίου 19, 2018

Αυτά είναι τα τρία διεθνή κείμενα που κατοχυρώνουν τα Ίμια στην Ελλάδα – Ολόκληρη η ελληνική επιχειρηματολογία





Είκοσι δύο χρόνια μετά το θερμό επεισόδιο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας στα Ίμια, η ένταση φτάνει για μια ακόμη φορά στο «κόκκινο». Τις προκλητικές και εμπρηστικές δηλώσεις των τούρκων ανώτατων πολιτειακών αξιωματούχων, ακολούθησαν οι πρωτοφανείς παρενοχλήσεις ελληνικών σκαφών στο Αιγαίο, η σύλληψη και συνεχιζόμενη κράτηση δύο αξιωματικών του Ελληνικού Στρατού, ενώ η ένταση, δυστυχώς κατέληξε και στον θάνατο ενός πιλότου μαχητικού αεροσκάφους...

Όμως η προκλητικότητα και η αμφισβήτηση των ελληνικών συνόρων δεν σταμάτησε εκεί. Η πολιτική του λεγόμενου «γκριζαρίσματος» του Αιγαίου, των ελληνικών νησιών και των βραχονησίδων, φαίνεται ότι πλέον περνάει σε νέα φάση.

«Οι βράχοι των Ιμίων, τα χωρικά τους ύδατα και ο εναέριος χώρος τους είναι αποκλειστικά υπό την τουρκική κυριαρχία». Αυτή είναι η φράση που αναφερόταν σε επίσημη ανακοίνωση του υπ. Εξωτερικών της γειτονικής χώρας και που απειλεί να βάλει για μια ακόμη φορά «φωτιά» στις εύθραυστες ισορροπίες της περιοχής.

Με αφορμή τη χθεσινή δήλωση των τουρκικών αρχών και με δεδομένο ότι η συζήτηση σχετικά με την ελληνικότητα ή μη των Ιμίων θα ανοίξει για μια ακόμη φορά, σήμερα παρουσιάζουμε με κάθε λεπτομέρεια την επίσημη ελληνική νομική θέση βάσει της οποίας η χώρα μας δηλώνει σε όλους τους τόνους και προς όλους τους αποδέκτες ότι τα Ίμια είναι ελληνικά.

Η τουρκική αντιπροσωπεία, υπό τον Ισμέτ Ινονού, αμέσως μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης το 1923. Πηγή: Wikipedia

Η «τριπλέτα» των Συνθηκών που ξεκαθαρίζει το τοπίο

Το Τουρκικό ΥΠΕΞ με ρηματικές διακοινώσεις του επικαλείται τουρκική κυριαρχία επί των Ιμίων και -στο πλαίσιο έμπρακτης εφαρμογής της “θεωρίας των γκρίζων ζωνών”- έχει θέσει θέμα διμερούς διαπραγμάτευσης για νήσους, νησίδες και βραχονησίδες στο Αιγαίο, το καθεστώς των οποίων είναι δήθεν αδιευκρίνιστο από νομικής άποψης.

Ωστόσο, το νομικό καθεστώς των νήσων και νησίδων του Αιγαίου είναι ξεκάθαρο.

Η ελληνική κυριαρχία επί των Ιμίων προκύπτει σαφώς από διεθνή συμβατικά κείμενα, δηλαδή τη Συνθήκη της Λωζάννης του 1923, τις Ιταλο-τουρκικές Συμφωνίες του 1932 και τη Συνθήκη των Παρισίων του 1947.

Τι προβλέπουν τα τρία διεθνή κείμενα:
Η Συνθήκη της Λωζάννης

Βάσει της Συνθήκης της Λωζάννης (άρθρο 15) τα Ίμια μαζί με όλο το Δωδεκανησιακό σύμπλεγμα περιήλθαν στην Ιταλία. Επιπλέον, από τα άρθρα 12 και 16 προκύπτει ότι η Τουρκία παραιτήθηκε κάθε κυριαρχικού δικαιώματος επί όλων των νησιών που βρίσκονται πέραν των 3 μιλίων από την ασιατική ακτή, πλήν της Ίμβρου, της Τενέδου και των Λαγουσών.

Συνεπώς παραιτήθηκε κάθε κυριαρχικού της δικαιώματος και επί των Ιμίων που βρίσκονται σε απόσταση 3,7 μίλια από τις τουρκικές ακτές.

Ειδικότερα το άρθρο 12 της Συνθήκης της Λωζάννης του 1923 προβλέπει τα εξής: «Η ληφθείσα απόφασις της 13ης Φεβρουαρίου 1914 υπό της Συνδιασκέψεως του Λονδίνου εις εκτέλεσιν των άρθρων 5 της Συνθήκης του Λονδίνου της 17/30 Μαΐου 1913 και 15 της Συνθήκης των Αθηνών της 1/14 Νοεμβρίου 1913, η κοινοποιηθείσα εις την Ελληνικήν Κυβέρνησιν τη 13 Φεβρουαρίου 1914 και αφορώσα εις την κυριαρχίαν της Ελλάδος επί των νήσων της Ανατολικής Μεσογείου, εκτός της Ίμβρου, Τενέδου και των Λαγουσών νήσων (Μαυρυών), ιδία των νήσων Λήμνου, Σαμοθράκης, Μυτιλήνης, Χίου, Σάμου και Ικαρίας επικυρούται, υπό την επιφύλαξιν των διατάξεων της παρούσης Συνθήκης των συναφών προς τις υπό την κυριαρχίαν της Ιταλίας διατελούσας νήσους, περί ων διαλαμβάνει το άρθρο 15. Εκτός αντιθέτου διατάξεως της παρούσης Συνθήκης, αι νήσοι, αι κείμεναι εις μικροτέραν απόστασιν των τριών μιλίων της ασιατικής ακτής, παραμένουσιν υπό την τουρκικήν κυριαρχίαν».

Σύμφωνα με το άρθρο 15 της Συνθήκης της Λωζάννης: «Η Τουρκία παραιτείται υπέρ της Ιταλίας παντός δικαιώματος και τίτλου επί των κάτωθι απαριθμουμένων νήσων, τουτέστι της Αστυπαλαίας, Ρόδου, Χάλκης, Καρπάθου, Κάσσου, Τήλου, Νισύρου, Καλύμνου, Λέρου, Πάτμου, Λειψούς, Σύμης και Κω, των κατεχομένων νυν υπό της Ιταλίας και των νησίδων των εξ αυτών εξαρτωμένων, ως και της νήσου Καστελλορίζου».
Οι Συμφωνίες Ιταλίας – Τουρκίας του 1932

Με την Ιταλο-Τουρκική Συμφωνία του Ιανουαρίου 1932 και του συμπληρωματικού αυτής Πρωτοκόλλου της 28.12.1932, βάσει των οποίων οριοθετήθηκαν τα θαλάσσια σύνορα των δύο χωρών μεταξύ Μικρασιατικής Ακτής και Δωδεκανησιακού συμπλέγματος.

Τονίζεται ότι τα Ίμια περιήλθαν στην Ιταλία με τη Συνθήκη της Λωζάννης, κάτι που απλώς επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι στο σημείο 30 του συμπληρωματικού Πρωτοκόλλου που υπεγράφη στις 28.12.1932 αναφέρονται ως ένα από τα σημεία ιταλικής κυριαρχίας από τα οποία θα υπολογίζεται η μέση γραμμή για το διαχωρισμό των χωρικών υδάτων μεταξύ Ιταλίας και Τουρκίας.
Η Συνθήκη των Παρισίων

Βάσει της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων του 1947 (άρθρο 14), η κυριαρχία επί των Δωδεκανήσων, συμπεριλαμβανομένων των Ιμίων, περιήλθε από την Ιταλία στην Ελλάδα. Δηλαδή, η Ελλάδα διαδέχθηκε την Ιταλία, ασκούσα αυτή πλέον κυριαρχία επί των Δωδεκανήσων.

Πιο συγκεκριμένα, το άρθρο 14 της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων (10.12.1947) προβλέπει: «Η Ιταλία εκχωρεί εις την Ελλάδα εν πλήρει κυριαρχία τας νήσους της Δωδεκανήσου τας κατωτέρω απαριθμουμένας, ήτοι: Αστυπάλαιαν, Ρόδον, Χάλκην, Κάρπαθον, Κάσον, Τήλον, Νίσυρον, Κάλυμνον, Λέρον, Πάτμον, Λειψών, Σύμην, Κω και Καστελλόριζον, ως και τας παρακειμένας νησίδας».

Τι πιστεύει η Τουρκία

Στη γειτονική χώρα οι συγκεκριμένες βραχονησίδες ονομάζονται Καρντάκ. Σε μια εξαιρετικά επεξηγηματική ανάλυση του Αντιναύαρχου ε.α. Στυλιανού Πολίτη, γίνεται εκτενής αναφορά στα επιχειρήματα, αλλά και στην τακτική που χρησιμοποιεί η Τουρκία για να επιτύχει την πλήρη αμφισβήτηση των ελληνικών συνόρων στο Αιγαίο.


Οι δύο τούρκοι δημοσιογράφοι που υπέστειλαν την ελληνική σημαία στα Ίμια το 1996 για να τοποθετήσουν την τουρκική. Πηγή: Eurokinissi

Όπως εξηγεί ο Αντιναύαρχος, «οι Τούρκοι αποκαλούν τα Ίμια “βράχους”. Γι’ αυτό, κατ’ αυτούς, δεν έχουν δική τους χωρική θάλασσα. Το ίδιο ισχυρίζονται και για κάθε άλλο νησί που αυτοί θεωρούν “βράχο”. Αυτός είναι και ο λόγος που συχνά παραβιάζεται από την Τουρκική Αεροπορία ο εθνικός εναέριος χώρος της Ελλάδας στην περιοχή της νήσου Καλόγεροι. Το γεγονός ότι οι Τούρκοι θεωρούν ότι τα ‘Ιμια δεν είναι νησιά τους οδηγεί στο “συμπέρασμα” ότι το καθεστώς που ρυθμίζεται από τα διεθνή κείμενα αφορούν μόνο στις νήσους που κατονομάζουν. Γι’ αυτό το λόγο η εθνική κυριαρχία σε “βράχους” σαν τα Ίμια είναι αδιευκρίνιστη. Οι περιοχές αυτών των νήσων αποτελούν για τους Τούρκους τις “γκρίζες ζώνες” του Αιγαίου».

Άλλωστε, ο κ. Πολίτης υπενθυμίζει στο κείμενό του μια σημαντική λεπτομέρεια που, όμως, συμπυκνώνει την τακτική της Τουρκίας στα ζητήματα που αφορούν τη διένεξη μεταξύ των δύο χωρών για το Αιγαίο, και γενικότερα για τη στάση της απέναντι στο Δίκαιο της Θάλασσας.

Σύμφωνα με τον ίδιο, αμέσως μετά το επεισόδιο στα Ίμια το 1996, στο Κυβερνητικό Πρόγραμμα των Ερμπακάν – Τσιλλέρ, συναντάμε την φράση: «Η Τουρκία θα τηρήσει όλες τις διεθνείς συμφωνίες που έχει υπογράψει. Εντούτοις δεν θα επιτρέψει η εφαρμογή τους να είναι αντίθετη στην εθνική της ασφάλεια και τα συμφέροντα της».

Σε κάθε περίπτωση πάντως, το ίδιο το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών εξηγεί μέσω της επίσημης ιστοσελίδας του ότι η νομική επιχειρηματολογία μπορεί να συμπληρωθεί από την «έμπρακτη, ειρηνική και συνεχή άσκηση κυριαρχίας επί των Ιμίων από την Ελλάδα, αδιαλείπτως από το 1947, χωρίς η Τουρκία να την αμφισβητήσει ποτέ μέχρι την κρίση 1995-96».

Πηγές: Υπουργείο Εξωτερικών, Wikipedia, elzoni.gr



Διαβάστε όλο το άρθρο: https://www.altsantiri.gr/ellada/ayta-einai-ta-tria-diethni-keimena-poy-katochyronoyn-ta-imia-stin-ellada-olokliri-i-elliniki-epicheirimatologia/#ixzz5D68s4QM1

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου