Ποιος Ευρωπαίος ηγέτης, ποιος ευρωπαϊκός θεσμός θα μπορούσε να δεχτεί και να ανεχτεί τις κατηγορίες του αρχηγού της ΝΔ ότι η Συμφωνία των Πρεσπών και το θέμα των συντάξεων υπήρξαν προϊόν ευτελούς συναλλαγής με την ελληνική κυβέρνηση;
Ποιος Ευρωπαίος πρωθυπουργός (πλην ίσως κάποιων ηγεσιών τύπου Όρμπαν) θα μπορούσε να υιοθετήσει και να «νομιμοποιήσει» όχι μόνο τη διγλωσσία αλλά και το ακραίο εθνικιστικό παραλήρημα του Κυριάκου Μητσοτάκη στο θέμα της Συμφωνίας των Πρεσπών, όταν μάλιστα η συμφωνία αυτή υπερκαλύπτει τις θέσεις του Κώστα Καραμανλή και της ΝΔ από το 2008;
Γι’ αυτό και το διπλό, το ηχηρό και πλήρως απαξιωτικό πολιτικό «ράπισμα», η έκδηλη στάση αποδοκιμασίας της Άνγκελα Μέρκελ προς τις «επιλογές» και τις «θέσεις» αυτές του Κυριάκου Μητσοτάκη, αποκαλύπτει την ανυποληψία στην οποία έχει περιπέσει ο ίδιος σε διεθνές επίπεδο. Στην ουσία κανένας δεν τον αντιμετωπίζει στα σοβαρά.
Η χώρα προχωρεί με θετικά βήματα προς τα εμπρός επουλώνοντας τις πληγές της, προωθώντας την κοινωνική συνοχή και την παραγωγική της ανασυγκρότηση, αναβαθμίζοντας τον διεθνή της ρόλο. Οι έπαινοι, τα «καλά λόγια» της Άνγκελα Μέρκελ προς τον Έλληνα πρωθυπουργό (χωρίς ποτέ να ξεχνάμε ότι η καγκελάριος εκπροσωπεί και προωθεί τα δικά της συμφέροντα) δεν αποτελούν ευχολόγια ούτε αφηρημένες προσδοκίες.
Αντίθετα αντιστοιχούν σε μια απτή, συγκεκριμένη, θετική πραγματικότητα. Απέναντι σ’ αυτή τη θετική πραγματικότητα βρίσκεται η ευτέλεια, η πολιτική του διχασμού, της ανευθυνότητας και της τυφλής σύγκρουσης. Κι αυτή την «πολιτική» η ηγετική – ακροδεξιά ομάδα της ΝΔ δεν την περιόρισε στο εσωτερικό της χώρας αλλά την κατέστησε και εξαγώγιμο πολιτικό προϊόν.
Γι’ αυτό και σήμερα εισπράττει – και δικαίως τα «επίχειρα». Ακόμα και από τους κορυφαίους εκπροσώπους της δικής της κομματικής ευρωπαϊκής «οικογένειας».
«Νέα Σελίδα»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου