Του Γ. Λακόπουλου
Ο Γιώργος Παπανδρέου μπήκε απροσδόκητα στη διεκδίκηση της ηγεσία του ΚΙΝΑΛ. Χωρίς λόγο, πέρα από την επιδίωξη μιας «δικαίωσης», της οποίας το περιεχόμενο ουδείς αντιλαμβάνεται.
Τι σημαίνει δικαίωση για έναν πρώην Πρωθυπουργό, που υπερέβη τα όρια της λαϊκής εντολής που είχε και οδήγησε τη χώρα σε διεθνή οικονομικό έλεγχο, για τη » σωτηρία» της, που ουδείς του ανέθεσε;
Πώς μπορει να «δικαιωθεί» η παραβίαση του ηθικού κανόνα της κομματικής τάξης, με την οργάνωση αποστασίας, όταν διέσπασε το κόμμα του πατέρα του που τον έκανε πρόεδρο και πρωθυπουργό, για να …τιμωρήσει τον νόμιμο διάδοχό του στην ηγεσία;
Οι παροικουντες γνωρίζουν πώς προέκυψε η υποψηφιότητα Παπανδρέου. Με εισηγήσεις των ιδίων ανθρώπων που τον οδήγησαν στο ανοσιούργημα του 2015 που τον κατέστησε αποσυνάγωγο.
Για να έχουν ρόλο οι ίδιοι τον κολάκευσαν ότι θα .. σκίσει -και τότε και τώρα.
Για γνωστούς λόγους παρασύρθηκε και αυτοτραυματίσθηκε. Καθώς δεν είχε πολιτικη πρόταση παρουσίαζε ως πρόταση τον εαυτό του.
Καθώς δεν είχε επιχειρήματα για να δικαιολογήσει τα έργα και τις ημέρες του, κρύφτηκε από το debate.
Αλλά η τύχη του ήταν προδιαγεγραμμένη. Τα κόμματα είναι σαν τα ποτάμια που δεν γυρίζουν πίσω.
Αν παρασύρθηκε από την περίπτωση Σαμαρά στη ΝΔ, του διέφυγε ότι η επιστροφή του έγινε σε ένα μεγάλο κόμμα που δεν ήθελε να παραδοθεί σε μια οικογένεια.
Εν πάση περιπτώσει το αποτέλεσμα ήταν κρυολουσία. Στην βάση του ΚΙΝΑΛ μετράει όσο και ο Λοβέρδος.
Το βράδυ της ήττας του έκανε μια αξιοπρεπή δήλωση γενικού περιεχομένου, χωρίς περιαυτολογίες.
Σοφό. Αυτό του επιτρέπει να αποσυρθεί από την αναμέτρηση για να διασώσει την αξιοπρέπειά του ως πρώην Πρωθυπουργος και φορέας μεγάλου ονόματος.
Αλλιώς κινδυνεύει να οδηγηθεί, για δεύτερη φορα σε διάσπαση, από τους μικρονοϊκούς του περιβάλλοντος του. Θα του πιπιλίζουν το μυαλό όταν δεν μπορεί να τεθεί υπό τον Ανδρουλάκη, αν χάσει.
Με την απουσία του από την κάλπη της Κυριακής θα δείξει αυτογνωσία, ευρύτητα πνεύματος και συναίσθηση των πραγμάτων.
Θα εκτιμηθεί από την κοινή γνώμη η απόφασή του να εγκαταλείψει την κούρσα, υπέρ ενός νεότερου και του κόμματος του οποίου δεν έχει καν νόημα να είναι αρχηγος. Μάλλον τις πληγές του θα ξύσει…
Αντίθετα έχει νόημα να διασώσει τον εαυτό του, αποχωρώντας.
Αλλά κάποιος πρέπει να του το πει.
Δεν θα το κάνουν ούτε όσοι τον διαβεβαίωναν ότι αν κατέβει θα κάνει περίπατο, ούτε όσοι αργά το απόγευμα της Κυριακής του έλεγαν ότι «προηγείται με εξι μονάδες…»
Δεν έχει έναν φίλο να του μιλήσει καθαρα και έντιμα;
Αν υπάρχει εθελοντής, υπηρεσία θα του προσφέρει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου