Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Ειδικά απέναντι στον Καραμανλισμό, ο ρεβανσισμός των Μητσοτάκηδων έχει ιστορικά χαρακτηριστικά: θέλει να τους παραδώσει στην Ιστορία ως παρενθέσεις. Τον Σαμαρά θέλουν να τον τιμωρήσουν απλώς, ως ευεργετηθέντα που τους πούλησε.
Πρώτα ο Καραμανλής -επικαλούμενος τα πνεύματα των κομματικών προγόνων δια του συμβολισμού εκδήλωσης στη μνήμη αντιπάλου του πατρός Μητσοτάκη- έκανε μια καθαρή δήλωση για τις υποκλοπές, ζητώντας «άπλετο φως» - και ακόμη το περιμένει.
Ακολούθησε πιο επιθετικά ο Σαμαράς, αξιώνοντας από τον Μητσοτάκη να τελειώνει το καλαμπούρι με το «απόρρητο» και τη δημοκρατική εκτροπή - παρόντος του Μητσοτάκη. Αλλιώς θα είναι ξένο σώμα στην παράταξη.
Ενδιαμέσως οι δυο πρώην, είχαν ένα φανερό δείπνο σε καλό μαγαζί των βορείων Προαστείων. Για Μητσοτακοφαγία, πρόσθεσε το πολιτικό ρεπορτάζ χωρίς δυνατότητα διασταύρωσης. Σιγά μη διέρρεαν τι είπαν.
Ό,τι και να είπαν, είναι λόγια… Την Πέμπτη, οι βουλευτές της ΝΔ κόντεψαν να λιώσουν τα χέρια τους από τα παλαμάκια στη Βουλή, για έναν Πρωθυπουργό που δεν αποκλείει να τους παρακολουθεί και άκουγε πελιδνός τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης να τον ρωτάει συγκεκριμένα πράγματα για όσους ήδη παρακολουθούνται...
Αδυνατώντας να απαντήσει, στο τέλος την κοπάνησε σαν κλέφτης που ακούει τον συναγερμό, ή τη σειρήνα του περιπολικού που πλησιάζει. Με τις πλάτες του αχαρακτήριστου προέδρου της Βουλής, που από καιρό έχει πάψει να τιμά το αξίωμα - που του έδωσε και ο Τσίπρας και τον φίμωσε...
Αν ενώσουμε τις τελείες αυτών των γεγονότων, προκύπτει διαφορετικό σκίτσο, από αυτό που προβάλει η αντιπολίτευση και κάποια ΜΜΕ: ο Μητσοτάκης συμπεριφέρεται στη ΝΔ σαν κλέφτης, αλλά το κλειδί των νοικοκυραίων στην πόρτα, καθόλου δεν τον ανησυχεί, ως δείγμα επιστροφή τους.
Παρά τη δημοσιογραφική ρητορεία περί του αντιθέτου, δεν δείχνει να φοβάται τους προκατόχους του. Ακόμη και στις υποκλοπές το παίζει «η μισή ντροπή δική μου και η υπόλοιπη δική τους». Ήτοι: στις εκλογές θα είναι δίπλα του… Υπάρχουν εξηγήσεις γι’ αυτό.
Μία είναι ότι κανείς δεν αγγίζει εν ενέργεια πρωθυπουργό του κόμματος, πριν τις εκλογές - που λέει ότι θα κερδίσει. Ιδίως κάποιοι πρώην που δεν είναι πιθανό να επιτρέψουν: ο ένας δεν ενδιαφέρεται και ο άλλος δεν μπορεί.
Παρότι η εμπειρία του 1993 το διαψεύδει: ο Σαμαράς μια χαρά «άγγιξε» τον πατέρα Μητσοτάκη και αυτό δεν τον εμπόδισε να γίνει αρχηγός της ΝΔ και πρωθυπουργός αργότερα. Είναι θέμα τι είδους αρχηγός είναι αυτός που «αγγίζεις».
Άλλος λόγος είναι ότι, οι πάντες στη ΝΔ -ακόμη και αν είναι πρώην πρωθυπουργοί-επηρεάζονται από το κλίμα -και τα… δεδομένα- των υποκλοπών και δεν το παρατραβάνε - και ο καθένας μπορεί να καταλάβει γιατί. Παρότι ο Καραμανλής έχει την εμπειρία της παρακολούθησης «από σοβαρές υπηρεσίες» και ο Σαμαράς είναι της «ανδρικής σχολής».
Η τρίτη εξήγηση είναι περισσότερο πολιτική και μάλλον περισσότερο ρεαλιστική. Ο Καραμανλής και ο Σαμαράς δεν μπορούν να κάνουν τίποτε στη ΝΔ για ένα λόγο: η ΝΔ, που ήξεραν, δεν υπάρχει πια. Την πάτησε το τρένο του Νεομητσοτακισμού.
Προσοχή: το ζητούμενο δεν είναι να τον ανατρέψουν, γιατί αντιβαίνει στην πολιτική ομαλότητα: αυτός ψηφίσθηκε - και στο κόμμα και στις βουλευτικές. Είναι γιατί ανέχονται με το κύρος του αξιωμάτων που έφεραν, να συμβαίνουν όσα κάνει το σύστημα Μητσοτάκη με την ανοχή τους, και με την ψήφο τους.
Ο ιντριγκαδόρος Σαμαράς δεν έχει πρόβλημα να βρίσκεται πότε σε πόλεμο και πότε σε ειρήνη με το Μητσοτακέικο. Αλλά ο Καραμανλής, που φέρει το βάρος της παραταξιακής ευθύνης να προστατεύσει τα ιδρυτικά δόγματα, ποιο λόγο έχει να βρίσκεται στην Κ.Ο. της ΝΔ όσο κάνει κουμάντο η οικογένεια Μητσοτάκη. Ας κάνει παιχνίδι χωρίς αυτόν…
Η αλήθεια όμως να λέγεται: μόλις σε έξι χρόνια ο Κυριάκος κατάφερε αυτό που δεν μπόρεσε να κάνει ο πατέρας του, πριν από τριάντα χρόνια. Πήρε το κόμμα του Καραμανλή που μισούσε, το μεταφύτεψε στο αμπέλι των Μητσοτάκηδων, το κλάδεψε, το μπόλιασε με ό,τι σάπιο κλήμα βρήκε, το πότισε με τοξικό λίπασμα και πλέον παίρνει τον καρπό μόνος- ακόμη και αν βγάζει ξύδι.
Αυτή η αμπελουργική εξήγηση επιβεβαιώνεται διαρκώς και μένει να επιβεβαιωθεί στις επόμενες εκλογές, με τους συσχετισμούς στην επομένη Κοινοβουλευτική Ομάδα.
Είτε κερδίσει, είτε χάσει η ΝΔ, πόσοι βουλευτές της θα είναι Καραμανλικοί, πόσοι Μητσοτακικοί και πόσοι Σαμαρικοί; Στοιχήματα δεκτά…
Να ληφθεί υπόψη πάντως ότι δεν συζητείται καν ότι κάποιοι μπορεί να είναι «του Δένδια», ή «Όλγας» και όποιου άλλου τρέφει ψευδαισθήσεις διάδοχου και δεν είναι λίγοι: Αδωνις, Βορίδης, Κεραμέως, Κικίλιας, ακόμη και ο, μεθυσμένος με τα Μητσοτακικά κρασιά, Κώστας Αχ. Καραμανλής.
Αυτό δείχνει ότι το παιχνίδι στη ΝΔ είναι ακόμη παιχνίδι για τρεις: οικογένεια Μητσοτάκη, Καραμανλής, Σαμαράς. Με αυτό το δεδομένο πρέπει να γίνονται οι λογαριασμοί. Και να μην υπάρχουν αυταπάτες για τους σχεδιασμούς του Κυριάκου.
Αν κερδίσει τις εκλογές θα στείλει στο σπίτι του, όποιον του έβγαλε γλώσσα, στην τρέχουσα τετραετία. Αν τη χάσει αλλάζει το σχέδιο.
Εφόσον ελέγχει την Κ.Ο. θα παραμείνει στο παιχνίδι ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αν δεν την ελέγχει, θα διασπάσει τη ΝΔ με τους βουλευτές που θα τον ακολουθούν και θα μείνει στο παιχνίδι ως αρχηγός ΙΧ του κόμματος δυναστείας.
Πιο απλά: βρέξει-χιονίσει, μονά-ζυγά, δικά του. Ό,τι και αν σημαίνει για τη χώρα και τον δημόσιο βίο, η αλήθεια δεν κρύβεται: το Μητσοτακέικο, μετά από έξι δεκαετίες ραδιουργίας -από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 το επιχειρεί- κατάφερε να αποκτήσει δικό του κεραμίδι στο πολιτικό τοπίο.
Αυτό αρχίζει να σημαίνει κάτι πολύ συγκεκριμένο για τη ΝΔ: τετέλεσται. Το κόμμα που διοίκησαν -μόνο για 18 χρόνια από το 1974- οι δυο Καραμανλήδες, τείνει να αλλάξει ιδιοκτήτη. Ήδη οι Μητσοτάκηδες το διοικούν τα μισά και αν συνεχίσουν ο Καραμανλισμός θα καταστεί «τυμπανιαίο πτώμα».
Ας διαβάσουν τα απομνημονεύματα του πατρός Μητσοτάκη -στον Παπαχελά- όσοι δεν το βλέπουν.
Ο λόγος είναι γνωστός από τότε που υπάρχουν τα κόμματα: αν δώσεις σκοινί στον εσωκομματικό αντίπαλο, θα το χρησιμοποιήσει για να σε κρεμάσει…
Αν μπορεί να αλλάξει κάτι την πορεία προς το μοιραίο είναι η επικράτηση Τσίπρα στις εκλογές. Όχι η διαφαινόμενη σύγκλιση Κώστα Καραμανλή – Αντώνη Σαμαρά.
Αμφότεροι για να δείξουν με τον τρόπο του -και το ήθος του- ο καθένας, κομματικό πατριωτισμό, για να προχωρήσει στην Ιστορία η ΝΔ, ως πολιτικός φορέας της Συντηρητικής Παράταξης, έκλεισαν τα μάτια και διευκόλυναν μια οικογένεια που δεν δίνει δεκάρα για τη ΝΔ και την παράταξη. Όταν δίνεις θάρρος στον χωριάτη τον βρίσκεις το κρεβάτι.
Αν ολοκληρωθεί το σχέδιο του Μητσοτάκη, οι δυο πρώην Πρωθυπουργοί θα βρεθούν υπό έξωση -αν δεν βρίσκονται ήδη- από το κόμμα που πολλοί νομίζουν ότι τους ανήκει, για διαφορετικούς λόγους για τον καθένα.
Σήμερα σαν τους συζύγους, που προσπαθούν να σώσουν τον γάμο -ενώ έχει ξεκινήσει ήδη ο δικαστικός κλητήρας που θα τους επιδώσει την αίτηση διαζυγίου- παρηγορούνται με δηλώσεις «διαφοροποίησης».
Τα ΜΜΕ τις καταναλώνουν, αλλά δεν ιδρώνει το αυτί του επίμονου εραστή, που τρέφεται από τα λάθη τους: ο ένας τον εξέθρεψε και ο άλλος υποστήριξε τον λάθος αντεραστή του.
Τώρα πλέον, στα 66 και στα 71 τους, αντιστοίχως, ας μην αιφνιδιαστούν αν ένα πρωί στη ΝΔ «βρουν την πόρτα της κλειστή και το κλειδί παρμένο».
Ειδικά απέναντι στον Καραμανλισμό, ο ρεβανσισμός των Μητσοτάκηδων έχει ιστορικά χαρακτηριστικά: θέλει να τους παραδώσει στην Ιστορία ως παρενθέσεις. Τον Σαμαρά θέλουν να τον τιμωρήσουν απλώς, ως ευεργετηθέντα που τους πούλησε.
Μπορούνε; Παρότι ίσως είναι αργά, μάλλον όχι, αν κάνουν το μόνο που τους μένει - μαζί ή χωριστά: να ρίξουν την τελευταία τους ζαριά.
Ο Σαμαράς θα το έκανε μόνο το κόμμα, τον πολιτικό «ανδρισμό» του και το «έθνος» που εκπροσωπεί!
Ο Καραμανλής το οφείλει στην πολιτική , στην παράταξη που τον επιστράτευσε, σε αυτόν που τον όρισε «να φυλάττει Θερμοπύλες» και στη χώρα, που τον εμπιστεύθηκε δυο φορές… Α, και στην υστεροφημία του… Χωρίς κατασκευασμένα «Ιδρύματα», με πρόεδρο τη Νατάσα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου