«Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εμμένει στην αυτοδυναμία. Είναι ο μόνος προεκλογικός δρόμος του. Αυτός ο θεμιτός στόχος είναι και ο εγκλωβισμός του. Στον δρόμο αυτό βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα θα συναντηθεί με την «ήττα» του».
Τα παραπάνω τονίζει με μια πολύ...ενδιαφέρουσα συνέντευξή του στο iEidiseis o Λευτέρης Κουσούλης, ενώ προχωρά στην εκτίμηση πως «το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να αναγεννηθεί». Ο εκ των κορυφαίων πολιτικών αναλυτών της χώρας εκτιμά ότι η χώρα θα οδηγηθεί στις εκλογές με πόλωση, καθώς ως «τακτική επιλογή, εξυπηρετεί εκλογικά και τα δύο μέρη, αφού εκτιμούν ότι διευκολύνει τη συσπείρωση και εμποδίζει τις μετακινήσεις». Ενδιαφέρον δε παρουσιάζει και η εκτίμησή του πως «η ακροδεξιά έκφραση, υπαρκτή σε όλες τις κοινωνίες, δεν ανακόπτεται με διοικητικά μέτρα απαγόρευσης, αλλά με ιδεολογική και πολιτική μάχη υπέρ της δημοκρατικής αντίληψης και πράξης».
Όπως έδειξε και η συζήτηση στη Βουλή, η χώρα θα οδηγηθεί σε εκλογές μέσα από έντονη πόλωση και, εν μέρει, με επιστροφή στο ...2019. Γιατί κ. Κουσούλη;
Αν κάποιος ιστορικός μετά από χρόνια αναζητούσε την πολιτική ταυτότητα της σύγχρονης Ελλάδας, θα του αρκούσε να δει τη συζήτηση στη Βουλή για τις παρακολουθήσεις και να γράψει πολλά βιβλία. Με πολλά κεφάλαια για την πολιτική μας καθυστέρηση. Μια έκφραση της καθυστέρησης είναι η εγκατεστημένη πόλωση. Η πόλωση μοιάζει να είναι ο μόνος ορίζοντάς μας. Η πόλωση δεν είναι απλώς μια τυφλή και άγονη σύγκρουση. Δεν είναι οι υψηλοί τόνοι και η διαρκής καταγγελία του αντιπάλου. Ούτε καν μόνο ο αλόγιστος προσανατολισμός στο παρελθόν. Η πόλωση είναι μια αλληλοεμπλοκή, ένας αδιάρρηκτος εναγκαλισμός της μιας πολιτικής δύναμης με την άλλη, είναι η αναζήτηση πολιτικής μέσα από την ίδια τη σύγκρουση. Σε αυτή την αλληλοεμπλοκή βρίσκουν οι πρωταγωνιστές τον λόγο της ύπαρξής τους. Έτσι θα πάμε στις εκλογές. Ήδη η Νέα Δημοκρατία βλέπει τον αντίπαλό της ως εκλογική ελπίδα, ο ΣΥΡΙΖΑ , λόγω της πολιτικής αδυναμίας του, την βλέπει και αυτός ως ελπίδα. Πρόκειται για μια συνθήκη πολιτικής στασιμότητας. Βαρύτερη από το 2019. Ως τακτική επιλογή, εξυπηρετεί εκλογικά και τα δύο μέρη, αφού εκτιμούν ότι διευκολύνει τη συσπείρωση και εμποδίζει τις μετακινήσεις. Η κάλπη επιβεβαιώνει ή διαψεύδει.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιμένει στην αυτοδυναμία σε δεύτερες κάλπες. Πόσο πιθανό βλέπετε ένα τέτοιο ενδεχόμενο
Εμμένει στην αυτοδυναμία. Είναι ο μόνος προεκλογικός δρόμος του. Αυτός ο θεμιτός στόχος είναι και ο εγκλωβισμός του. Στον δρόμο αυτό βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα θα συναντηθεί με την «ήττα» του. Όπως λειτουργεί θεσμικά το σύστημα διακυβέρνησης στην Ελλάδα, αυτοδυναμία σημαίνει παντοδυναμία. Γνωρίζουμε τα αποτελέσματα των αυτοδύναμων Κυβερνήσεων. Η χώρα έχει ανάγκη από μια ποιοτική πολιτική μεταβολή. Η ευρύτερη αντιπροσώπευση στην εξουσία θα ήταν μια εξέλιξη ευεργετική για την κοινωνία, αν η διεύρυνση της νομιμοποίησης αποτελούσε θεμέλιο μεταρρυθμίσεων στα κρίσιμα μέτωπα, από την αντιμετώπιση του δημογραφικού ως την αναγέννηση του Δημόσιου Σχολείου, από την μεταρρύθμιση του κράτους ως την ανακοπή της απώλειας του πνευματικού κεφαλαίου της χώρας. Η άρνηση της αυτοδυναμίας και η απόκρουση του σχεδίου παντοδυναμίας είναι το κρίσιμο ζήτημα των εκλογών που έρχονται. Ο λαός ορίζει την πορεία του, με τις αποφάσεις και την ψήφο του. Τίποτα δεν θα γίνει χωρίς τη συμμετοχή του, τίποτα δεν θα πέσει από τον ουρανό.
Η πιθανότητα επίτευξης του στόχου της αυτοδυναμίας είναι υπαρκτή, οριακά όμως θα κινούμαστε μέχρι την τελευταία στιγμή ως προς αυτό. Οι εκλογές είναι πάντα και κοντά και μακριά με τα κριτήρια του λεγόμενου πολιτικού χρόνου.
Το ΠΑΣΟΚ, σε σχέση με τις φιλοδοξίες που δημιουργήθηκαν με την εκλογή Ανδρουλάκη πριν από ένα χρόνο, αλλά και με τις προηγούμενες δημοσκοπήσεις, δείχνει να οπισθοχωρεί. Γιατί, κατά τη γνώμη σας;
Η εκλογή του κ. Ανδρουλάκη στο ΠΑΣΟΚ συνοδεύτηκε από έναν ενθουσιασμό. Τόσο η διαδικασία της εκλογής όσο και το γεγονός, ότι ένα νέο σε ηλικία πρόσωπο γίνεται εκφραστής του χώρου, έφερε ελπίδες ανασύνταξης και αναγέννησης. Μόνο που αυτά τα εξωτερικά δεδομένα δεν αρκούν. Κατά τη γνώμη μου το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να αναγεννηθεί. Αν και κόμμα που έκανε τομές στην ελληνική κοινωνία, η εξέλιξη των πραγμάτων επιβεβαίωσε ότι το ΠΑΣΟΚ αποτελεί μια αρνητική παράσταση στη συνείδηση και γι’αυτό δεν μπορεί, ως ΠΑΣΟΚ, να πετύχει έναν νέο πολιτικό κύκλο ζωής. Η οπισθοχώρηση που παρατηρείται – θα δούμε πού θα σταθεί στην κάλπη – συνδέεται με αυτή την εσώτερη πραγματικότητα που το συνοδεύει. Αν προσθέσουμε και τη συμβατικότητα που σήμερα το χαρακτηρίζει, έχουμε μια ερμηνεία της συγκεκριμένης αριθμητικής απήχησης.
Εκτιμάτε ότι υπάρχει πολιτικό κενό; Βλέπουμε τον Ευάγγελο Βενιζέλο να δραστηριοποιείται τελευταία...
Πολιτικό κενό; Με την κλασσική έννοια όχι. Τα κόμματα καλύπτουν το φάσμα. Επειδή όμως, ως γραφειοκρατικοί μηχανισμοί προσανατολισμένοι στη συντήρηση του εαυτού τους, δεν ανταποκρίνονται στο ρόλο τους, προκύπτει η εικόνα ανάγκης μιας δημιουργικής πολιτικής δράσης, την οποία παρεμποδίζουν να αναπτυχθεί, γιατί θεωρητικά τα κόμματα καλύπτουν τα σχετικά αιτήματα. Αυτός είναι ένα λόγος της πολιτικής στασιμότητας. Ενώ τα κόμματα είναι από τη φύση τους επεξεργαστές πολιτικής και νοήματος, η άρνησή τους να ανταποκριθούν και η αδυναμία τους γίνεται αδυναμία της χώρας. Το λεγόμενο πολιτικό (και κομματικό σύστημα ) είναι ο κύριος παράγοντας της συνολικής καθυστέρησης της χώρας, ως προς τις ανάγκες της εποχής. Χωρίς πολιτική επινόηση και καινοτομία, με αντίστοιχη δράση στο μέτωπο των ιδεών και της επεξήγησης, το παλαιό θα κερδίζει το νέο.
Η ακροδεξιά θα εκφραστεί στις προσεχείς κάλπες;
Αν ακροδεξιό κόμμα συμμετάσχει στις εκλογές, οριακά μπορεί ακόμη και να βρεθεί στη Βουλή. Παρατηρούμε ότι στις δημοσκοπήσεις, με την αξία που αυτές έχουν, καταγράφεται μια τέτοια τάση. Εκτιμώ ότι δεν μπορούμε να ζυγίσουμε σήμερα την οριακότητα αυτή. Σημειώνω ότι η ακροδεξιά έκφραση, υπαρκτή σε όλες τις κοινωνίες, δεν ανακόπτεται με διοικητικά μέτρα απαγόρευσης, αλλά με ιδεολογική και πολιτική μάχη υπέρ της δημοκρατικής αντίληψης και πράξης.
Εκτιμάτε ότι το κομματικό σύστημα, ανεξαρτήτως κυβερνητικού σχήματος που θα προκύψει, βρίσκεται σε φάση αναδιαμόρφωσης;
Όχι, δεν βρίσκεται σε φάση αναδιαμόρφωσης. Σήμερα που μιλάμε, η στασιμότητα και η αδράνεια έχει κερδίσει. Και βρίσκει την υποστήριξη στην κάλπη μεγάλου αριθμού πολιτών. Αυτή είναι η κατάσταση, πέρα από τη φαντασία ορισμένων ή την ευχή άλλων. Η πολιτική περίσταση καθορίζεται από την αδυναμία του κοινωνικού σώματος, με εκείνη των κομμάτων πρώτα, να διαβεί την επικίνδυνη ζώνη, που στο βάθος της ο ορίζοντας είναι πιο φωτεινός. Ο σημερινός συμβιβασμός είναι μια αόρατη αιχμαλωσία. Πάντα ο λαός με τις αποφάσεις του ορίζει την «μοίρα» του.
https://www.ieidiseis.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου