Έτσι είναι η Σελήνη στο εσωτερικό της – Τι έδειξε νέα έρευνα Μία νέα επιστημονική έρευνα ανατρέπει όλα όσα γνωρίζαμε για το εσωτερικό της Σελήνης και προσφέρει άλλη οπτική για την ιστορική εξέλιξη του ηλιακού μας συστήματος.

 



Unsplash | @nevenkrcmarek

Γράφει ο Σωτήρης Χαραλαμπόπουλος
 


Η ανθρώπινη εξερεύνηση της Σελήνης έφερε μερικά σημαντικά όργανα στην επιφάνεια του φυσικού μας δορυφόρου, τους σεισμογράφους. Χάρη σε αυτούς, λοιπόν, οι επιστήμονες ανακάλυψαν τους σεληνιακούς σεισμούς και αυτοί οι σεισμοί, με τη σειρά τους, αποκάλυψαν πολλά για το τι υπάρχει στο εσωτερικό του φεγγαριού.


Συγκεκριμένα, τις τελευταίες δύο δεκαετίες, έγινε σαφές ότι η Σελήνη έχει έναν ρευστό πυρήνα, αλλά νέα μοντέλα δείχνουν ότι υπάρχει κάτι περισσότερο από αυτό. Μέσα σε αυτόν τον εξωτερικό πυρήνα, υπάρχει ένας εσωτερικός στερεός πυρήνας, όπως στον πλανήτη μας, σύμφωνα με το «IFL Science».


 








Νέα έρευνα ανατρέπει ό,τι γνωρίζαμε για το εσωτερικό της Σελήνης

Περίπου 20 χρόνια μετά τον εντοπισμό ενός ρευστού εξωτερικού πυρήνα, η επιστημονική ομάδα αποκάλυψε την ύπαρξη ενός στερεού εσωτερικού πυρήνα διαμέτρου περίπου 500 χιλιομέτρων, δηλαδή περίπου το 15% του συνολικού μεγέθους της Σελήνης. Αποτελείται από ένα μέταλλο, του οποίου η πυκνότητα είναι κοντά στην πυκνότητα του σιδήρου. Διάφορες μέθοδοι, που σχετίζονται ιδίως με την περιστροφή της Σελήνης, είχαν ήδη επιτρέψει τον σαφή εντοπισμό του ρευστού εξωτερικού πυρήνα. Ωστόσο, ο στερεός πυρήνας παρέμενε μη ανιχνεύσιμος, λόγω του μικρού μεγέθους του. Η ύπαρξή του έχει πλέον αποδειχθεί µε τη χρήση δεδοµένων από διάφορες διαστηµικές αποστολές και από τη σεληνιακή τηλεπισκόπηση µε λέιζερ.

Εκτός από αυτή τη σημαντική ανακάλυψη, διάφορα στοιχεία που εντοπίστηκαν από τους επιστήμονες. φαίνεται να υποστηρίζουν την υπόθεση της μετακίνησης υλικού εντός του μανδύα, του ενδιάμεσου στρώματος μεταξύ του πυρήνα και του φλοιού, κατά τη διάρκεια της εξέλιξης της Σελήνης. Αυτό είναι γνωστό ως «ανατροπή του σεληνιακού μανδύα» και συμβάλλει στην εξήγηση της παρουσίας στοιχείων πλούσιων σε σίδηρο στην επιφάνεια της Σελήνης.

Ως εκ τούτου, δημιουργείται το εξής ερώτημα: Πώς συνέβη αυτή η διαδικασία; Υλικό θα μπορούσε να ανέλθει στην επιφάνεια, παράγοντας ηφαιστειακά πετρώματα που αποτέθηκαν στον σεληνιακό φλοιό. Στη συνέχεια, τα υλικά που ήταν πολύ πυκνά σε σύγκριση με το υλικό του φλοιού που τα περιβάλλει, βυθίστηκαν στο όριο πυρήνα – μανδύα, όπως αναφέρει το Εθνικό Κέντρο Επιστημονικής Έρευνας της Γαλλίας (CNRS).



Πηγή φωτογραφίας: Géoazur | Παρατηρητήριο της Γαλλικής Ριβιέρας | Nicolas Sarter

Η επιστημονική εργασία αυτή παρέχει μια σημαντική συμβολή στην κατανόηση της ιστορίας του ηλιακού συστήματος και ορισμένων γεγονότων, όπως η εξαφάνιση του σεληνιακού μαγνητικού πεδίου, το οποίο αρχικά ήταν 100 φορές ισχυρότερο από το σημερινό της Γης και, σήμερα, είναι σχεδόν ανύπαρκτο.

«Τα αποτελέσματά μας θέτουν υπό αμφισβήτηση την εξέλιξη του μαγνητικού πεδίου της Σελήνης χάρη στην απόδειξη της ύπαρξης του εσωτερικού πυρήνα και υποστηρίζουν ένα σενάριο παγκόσμιας ανατροπής του μανδύα που φέρνει ουσιαστικές πληροφορίες για το χρονοδιάγραμμα του "βομβαρδισμού" της Σελήνης κατά τα πρώτα δισεκατομμύρια χρόνια του ηλιακού συστήματος», γράφουν οι συγγραφείς στην εργασία τους, η οποία δημοσιεύθηκε στο «Nature».