Αλέξης Τσίπρας: Ανεμόμυλοι

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι Δον Κιχώτης για να κυνηγάει ανεμόμυλους, με τσούρμα από Σάντσο Πάντσο δίπλα του.

Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος


Αν καταλάβαμε καλά η βαβούρα στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ έγινε για την ιδέα του ενός τρίτου των μελών της για κάτι που δεν μπόρεσαν να περιγράψουν με σαφήνεια: Να αποφασίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, με δημοψήφισμα κιόλας, «εκλογική συνεργασία» – που λέει ο λαοφιλής Νίκος Παππάς – που θα νικήσει τη Ν.Δ. στις επόμενες εκλογές.

Όχι νέος φορέας, με αυτοδιάλυση των σημερινών κομμάτων. Απλώς «ένας εκλογικός σχηματισμός που θα καταθέσει ενιαία ψηφοδέλτια στον Άρειο Πάγο, ώστε να διεκδικήσει το μπόνους των βουλευτικών εδρών που προβλέπει ο εκλογικός νόμος», όπως το περιέγραψε, απλοϊκά, ο Γιάννης Ραγκούσης.


Ωραία ιδέα. Αλλά πώς θα πείσουν τα άλλα κόμματα να πάρουν μέρος στο σχέδιο; Και το 2023 τους ζητούσαν να εκμεταλλευτούν την απλή αναλογική για συγκυβέρνηση, αλλά βρήκαν τοίχο.

Πώς θα βρουν τον υποψήφιο πρωθυπουργό; Πάλι με δημοψήφισμα; Ποιος εγγυάται ότι το παρδαλό – διακομματικό – εκλογικό σώμα θα αναδείξει τον αποδεκτό από όλους ως κατάλληλο; Η ότι όποιος δεν πάρει το χρίσμα, θα μείνει στο σχήμα; Ούτε ο Σταύρος Θεοδωράκης έμεινε το 2019, όταν δεν νίκησε τη Φώφη Γεννηματά, κατά τον σχηματισμό του ΚΙΝΑΛ.



Η εκλογική συνεργασία οδηγεί και σε διακομματική κυβέρνηση, αν πετύχει. Ας δοκιμάσει κάποιος να τη σχηματίσει επί χάρτου από τώρα και τα λέμε….

Αν κουβέντα γίνεται για σύμπραξη ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ, τι νόημα έχει αν δεν ενδιαφέρονται ο Στέφανος Κασσελάκης και ο Νίκος Ανδρουλάκης ως επικεφαλής τους;


Ας πούμε πως αλλάζουν γνώμη ή ότι τα κόμματά τους βγάζουν νέους αρχηγούς. Γιατί να συμφωνήσουν ότι οι ίδιοι δεν θα είναι υποψήφιοι πρωθυπουργοί, ακόμη δεν κάθισαν στη θέση τους;

Και ας πούμε ότι συμφωνήσαν. Με τα στελέχη – βαρίδια των συνεργαζόμενων κομμάτων θα γίνει; Αν μετέχουν ως υποψήφιοι υπουργοί στην ομάδα που θα πλαισιώνει τον εν δυνάμει πρωθυπουργό, γιατί να ψηφίσουν τον εκλογικό συνεταιρισμό του όσοι δεν τους ψήφιζαν στα κόμματά τους;

Πάντως, για τον ΣΥΡΙΖΑ το πιάσαμε το υπονοούμενο: Με την επιμονή σε «συνεργασία» με άλλους στήνεται μηχανή εκδίωξης του Στέφανου Κασσελάκη. Αυτό που δεν πέτυχε στο συνέδριο η «παραγγελία» του Αλέξη Τσίπρα για νέες αρχαιρεσίες.


Για κορόιδο ψάχνουν; Γιατί «να βάλει το κεφαλάκι στον πάγκο του χασάπη», που τραγουδούσε και ο Διονύσης Σαββόπουλος για τον Δικαιόπολι στους «Αχαρνείς» του;

Μια χαρά μπορεί να πάει στις εκλογές, με το κόμμα που ήδη διαμορφώνει, να μπει στην επόμενη Βουλή – με όποιο ποσοστό μπει – και να κάνει τα κουμάντα του από εκεί και πέρα. Δεν τον πήραν και τα χρόνια.

Ας μην κρυβόμαστε. Όσοι μιλούν για επικράτηση με «εκλογική σύμπραξη» κομμάτων, κλείνουν το μάτι ότι επικεφαλής θα είναι ο Αλέξης Τσίπρας.

Τον ίδιο τον ρώτησαν; Από ό,τι λέει ο Θανάσης Καρτερός, «άλλη δουλειά δεν είχε» από το να ασχολείται μαζί τους. Ευλόγως. Γιατί να επενδύσει το πολιτικό του κεφάλαιο σε αυτούς που τον οδήγησαν σε ήττα το 2019 και σε συντριβή το 2023;


Συμπέρασμα: Η εσωκομματική αντιπολίτευση στον ΣΥΡΙΖΑ είναι καταδικασμένη να πάει στις επόμενες εκλογές υπό τον Στέφανο Κασσελάκη. Εκτός αν στήσει ακόμη ένα τσαρδί στα πέριξ.

Το έργο «να συνεννοηθούμε με τους άλλους» και «γιούργια στον νταβά με τα κουλούρια» δεν κόβει εισιτήρια, γιατί δεν έχει πρωταγωνιστή.

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι Δον Κιχώτης για να κυνηγάει ανεμόμυλους, με τσούρμα από Σάντσο Πάντσο δίπλα του. Ούτε αυτόν τον πήραν τα χρόνια…