«Εμπρός γκρεμός και πίσω ρέμα» για το Ιράν μετά το χτύπημα του Ισραήλ - Ανάλυση BBC Η επίθεση του Ισραήλ στο Ιράν βαθαίνει ακόμη περισσότερο την κρίση στη Μέση Ανατολή.

Israeli Army via AP

 
 


Μετά το χτύπημα του Ισραήλ στο Ιράν, η αποφυγή ή ο κίνδυνος μιας ακόμη χειρότερης κλιμάκωσης βρίσκεται στο επίκεντρο των αποφάσεων που λαμβάνονται από τον ανώτατο ηγέτη του Ιράν, Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ και τους συμβούλους του.

Πρέπει να αποφασίσουν για το λιγότερο κακό μέσα από μια σειρά δύσκολων επιλογών. Όπως σημειώνει το BBC, στο ένα άκρο του φάσματος είναι η αντεπίθεση με άλλο ένα κύμα βαλλιστικών πυραύλων. Το Ισραήλ έχει ήδη απειλήσει με νέα αντίποινα εάν συμβεί αυτό.


Ο κίνδυνος για το Ιράν εάν δεν απαντήσει με πυρά, είναι ότι θα φαίνεται αδύναμο, φοβισμένο και αποθαρρυμένο από τη στρατιωτική ισχύ και την πολιτική αποφασιστικότητα του Ισραήλ, που έχει και την υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών.

Στο τέλος, ο ανώτατος ηγέτης και οι σύμβουλοί του είναι πιθανό να λάβουν την απόφαση που, κατά την άποψή τους, βλάπτει λιγότερο την επιβίωση του ισλαμικού καθεστώτος του Ιράν.
Οι απειλές

Τα επίσημα μέσα ενημέρωσης του Ιράν τις ώρες πριν και μετά τις επιθέσεις του Ισραήλ μετέδωσαν προκλητικές δηλώσεις που, εκ πρώτης όψεως, υποδηλώνουν ότι η απόφαση για απάντηση είχε ήδη ληφθεί. Το ύφος της γλώσσας του Ιράν μοιάζει με του Ισραήλ, επικαλούμενο το δικαίωμά του να αμύνεται έπειτα από επίθεση. Αλλά το διακύβευμα είναι τόσο υψηλό που το Ιράν μπορεί να αποφασίσει να αποσύρει τις απειλές του.


Αυτή είναι η ελπίδα του πρωθυπουργού της Βρετανίας Sir Keir Starmer, ο οποίος έμεινε πίσω από την επιμονή της Αμερικής ότι το Ισραήλ έχει ενεργήσει με το δικαίωμα στην αυτοάμυνα.

«Είμαι ξεκάθαρος ότι το Ισραήλ έχει το δικαίωμα να αμυνθεί ενάντια στην ιρανική επιθετικότητα», δήλωσε. «Είμαι εξίσου σαφής ότι πρέπει να αποφύγουμε περαιτέρω περιφερειακή κλιμάκωση και να προτρέψουμε όλες τις πλευρές να δείξουν αυτοσυγκράτηση. Το Ιράν δεν πρέπει να απαντήσει», πρόσθεσε ο ίδιος.


Οι δηλώσεις του ίδιου του Ιράν ήταν συνεπείς μετά την επίθεση με βαλλιστικούς πυραύλους στο Ισραήλ την 1η Οκτωβρίου. Πριν από μια εβδομάδα, ο υπουργός Εξωτερικών του Ιράν, Abbas Araghchi, δήλωσε στο τουρκικό δίκτυο NTV ότι «οποιαδήποτε επίθεση στο Ιράν θα θεωρηθεί ότι υπερβαίνει την κόκκινη γραμμή για εμάς. Μια τέτοια επίθεση δεν θα μείνει αναπάντητη».

Μερικές ώρες πριν από τα ισραηλινά χτυπήματα, ο εκπρόσωπος του ιρανικού υπουργείου Εξωτερικών Εσμήλ Μπακάι δήλωσε: «Οποιαδήποτε επιθετικότητα από το ισραηλινό καθεστώς εναντίον του Ιράν θα αντιμετωπιστεί με πλήρη ισχύ». Ήταν, σημείωσε, «πολύ παραπλανητικό και αβάσιμο» να υποδηλώνει κανείς ότι το Ιράν δεν θα απαντούσε σε περιορισμένη ισραηλινή επίθεση.

Καθώς τα ισραηλινά αεροσκάφη επέστρεφαν στις βάσεις τους, το υπουργείο Εξωτερικών του Ιράν επικαλέστηκε το δικαίωμά του στην αυτοάμυνα «όπως κατοχυρώνεται στο άρθρο 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών». Σε μια δήλωση ανέφερε ότι το Ιράν πιστεύει ότι δικαιούται και υποχρεούται να απαντά σε ξένες επιθετικές ενέργειες.
Η κλιμάκωση

Το Ισραήλ έχει ορίσει τον ρυθμό της κλιμάκωσης της σύγκρουσης από την άνοιξη. Θεωρεί το Ιράν ως τον κρίσιμο υποστηρικτή των επιθέσεων της Χαμάς που σκότωσαν περίπου 1.200 ανθρώπους - Ισραηλινούς και περισσότερους από 70 ξένους υπηκόους - στις 7 Οκτωβρίου του περασμένου έτους.


Φοβούμενο ότι το Ισραήλ αναζητούσε μια ευκαιρία να χτυπήσει, το Ιράν έκανε επανειλημμένα σήμα ότι δεν ήθελε έναν πλήρη πόλεμο με το Ισραήλ. Αυτό δεν σήμαινε ότι ήταν έτοιμο να σταματήσει τη συνεχή, συχνά θανατηφόρα, αλλά χαμηλότερου επιπέδου πίσεση στο Ισραήλ και στους συμμάχους του.

Οι άνδρες στην Τεχεράνη νόμιζαν ότι είχαν μια καλύτερη ιδέα από έναν ολοκληρωτικό πόλεμο. Αντίθετα, το Ιράν χρησιμοποίησε τους συμμάχους και τους πληρεξούσιους στον λεγόμενο «άξονα αντίστασης» για να επιτεθεί στο Ισραήλ. Οι Χούτι στην Υεμένη εμπόδισαν και κατέστρεψαν τη ναυτιλία στην Ερυθρά Θάλασσα.

Οι ρουκέτες της Χεζμπολάχ από τον Λίβανο ανάγκασαν τουλάχιστον 60.000 Ισραηλινούς να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους.

Έξι μήνες μετά τον πόλεμο, τα αντίποινα του Ισραήλ ανάγκασαν ίσως δύο φορές περισσότερους Λιβανέζους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους στο νότο, αλλά το Ισραήλ ήταν έτοιμο να κάνει πολύ περισσότερα. Προειδοποίησε ότι εάν η Χεζμπολάχ απαντήσει με χτυπήματα ς στο Ισραήλ και δεν απομακρυνθεί από τα σύνορα, θα αναλάβει δράση.


Όταν αυτό δεν συνέβη, το Ισραήλ αποφάσισε να ξεφύγει από ένα πεδίο μάχης που είχε διαμορφωθεί από τον περιορισμένο, αλλά φθοροποιό πόλεμο του Ιράν. Δέχτηκε μια σειρά ισχυρών χτυπημάτων που έριξαν εκτός ισορροπίας το ισλαμικό καθεστώς στην Τεχεράνη και άφησαν τη στρατηγική του σε ρήξη. Γι' αυτό, μετά τα τελευταία ισραηλινά χτυπήματα, οι Ιρανοί ηγέτες έχουν μόνο δύσκολες επιλογές.

Το Ισραήλ ερμήνευσε την απροθυμία του Ιράν να διεξάγει έναν ολοκληρωτικό πόλεμο ως αδυναμία και αύξησε την πίεση τόσο στο Ιράν όσο και στον άξονά του. Ο Πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου και οι διοικητές του Ισραήλ είχαν την πολυτέλεια να πάρουν ρίσκα.

Είχαν την αδιαμφισβήτητη υποστήριξη του προέδρου Τζο Μπάιντεν, ένα δίχτυ ασφαλείας που ήρθε όχι μόνο με τη μορφή τεράστιων ποσοτήτων σε πυρομαχικά, αλλά με την απόφαση να στείλει σημαντικές αμερικανικές ναυτικές και αεροπορικές ενισχύσεις στη Μέση Ανατολή για να υποστηρίξει τη δέσμευση των ΗΠΑ να υπερασπιστεί το Ισραήλ.


Την 1η Απριλίου μια ισραηλινή αεροπορική επιδρομή κατέστρεψε μέρος του διπλωματικού συγκροτήματος του Ιράν στη Δαμασκό, τη συριακή πρωτεύουσα. Σκότωσε έναν ανώτατο Ιρανό διοικητή, τον Ταξίαρχο Μοχάμεντ Ρέζα Ζαχέντι, μαζί με άλλους ανώτερους αξιωματικούς του Σώματος Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης του Ιράν (IRGC).

Οι Αμερικανοί ήταν έξαλλοι που δεν είχαν προειδοποιηθεί και τους δόθηκε χρόνος να θέσουν τις δικές τους δυνάμεις σε επιφυλακή. Αλλά η υποστήριξη του Τζο Μπάιντεν δεν έδειξε σημάδια αμφιταλάντευσης καθώς το Ισραήλ αντιμετώπιζε τις συνέπειες των πράξεών του.

Στις 13 Απριλίου το Ιράν επιτέθηκε με drones, κρουζ και βαλλιστικούς πυραύλους. Οι περισσότεροι καταρρίφθηκαν από τις άμυνες του Ισραήλ, με σημαντική βοήθεια από τις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ, του Ηνωμένου Βασιλείου, της Γαλλίας και της Ιορδανίας.

Ο Μπάιντεν προφανώς ζήτησε από το Ισραήλ να «πάρει τη νίκη» ελπίζοντας ότι θα μπορούσε να σταματήσει αυτό που είχε γίνει η πιο επικίνδυνη στιγμή στον διευρυνόμενο πόλεμο στη Μέση Ανατολή. Όταν το Ισραήλ περιόρισε την απάντησή του σε ένα χτύπημα σε τοποθεσία αεράμυνας, το σχέδιο του Μπάιντεν φαινόταν να λειτουργεί.


Αλλά από το καλοκαίρι, το Ισραήλ έχει κλιμακώσει επανειλημμένα τον πόλεμο με το Ιράν και τον άξονα συμμάχων και πληρεξουσίων του. Τα μεγαλύτερα πλήγματα δέχθηκαν σε μια μεγάλη επίθεση εναντίον του σημαντικότερου συμμάχου του Ιράν, της Χεζμπολάχ στον Λίβανο. Το Ιράν είχε περάσει χρόνια χτίζοντας το οπλοστάσιο της Χεζμπολάχ ως βασικό μέρος της εμπροσθοφυλακής.

Η ιδέα ήταν ότι μια ισραηλινή επίθεση στο Ιράν θα αποτρεπόταν από τη γνώση ότι η Χεζμπολάχ θα χτυπούσε το Ισραήλ από τα σύνορα του Λιβάνου.

Αλλά το Ισραήλ κινήθηκε πρώτο, εφαρμόζοντας τα σχέδια που είχε αναπτύξει από τότε που η Χεζμπολάχ το πολέμησε σε αδιέξοδο στον πόλεμο του 2006. Ανατίναξε παγιδευμένους βομβητές εξαπατώντας τη Χεζμπολάχ για να τα αγοράσει, εισέβαλε στο νότιο Λίβανο και σκότωσε τον ηγέτη της Χεζμπολάχ, Σεΐχη Χασάν Νασράλα, έναν άνθρωπο που υπήρξε σύμβολο προκλητικής αντίστασης στο Ισραήλ για δεκαετίες.

Οι αρχές στη Βηρυτό λένε ότι η επίθεση του Ισραήλ στον Λίβανο έχει σκοτώσει μέχρι στιγμής περισσότερους από 2.500 ανθρώπους, έχει εκτοπίσει περισσότερους από 1,2 εκατ. και έχει προκαλέσει τεράστιες ζημιές σε μια χώρα που έχει ήδη γονατίσει μετά την κατάρρευση της οικονομίας της.

Η Χεζμπολάχ εξακολουθεί να πολεμά και να σκοτώνει Ισραηλινούς στρατιώτες εντός του Λιβάνου και να εκτοξεύει μεγάλους αριθμούς ρουκετών. Όμως, έχει χάσει τον ηγέτη της και μεγάλο μέρος του οπλοστασίου της.

Οι αεροπορικές επιδρομές την Παρασκευή 25 Οκτωβρίου ήταν η απάντηση του Ισραήλ. Χρειάστηκαν περισσότερο χρόνο από ό,τι περίμεναν πολλοί. Οι διαρροές ισραηλινών σχεδίων θα μπορούσαν να ήταν ένας παράγοντας.

Το Ισραήλ πραγματοποιεί επίσης μεγάλη επίθεση στη βόρεια Γάζα. Ο επικεφαλής του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα Volker Turk την χαρακτήρισε την πιο σκοτεινή στιγμή του πολέμου της Γάζας, με τον ισραηλινό στρατό να υποβάλλει έναν ολόκληρο πληθυσμό σε βομβαρδισμούς, πολιορκία και κίνδυνο πείνας.

Είναι αδύνατο για έναν ξένο να γνωρίζει εάν η χρονική στιγμή των επιθέσεων του Ισραήλ στο Ιράν σχεδιάστηκε για να τραβήξει τη διεθνή προσοχή μακριά από τη βόρεια Γάζα. Αλλά μπορεί να ήταν μέρος του υπολογισμού που έχουν κάνει.
Σταματώντας το σπιράλ κλιμάκωσης

Είναι δύσκολο να σταματήσουν διαδοχικοί γύροι χτυπημάτων και αντεπιθέσεων όταν οι ενδιαφερόμενες χώρες πιστεύουν ότι θα θεωρηθούν αδύναμες και θα αποθαρρυνθούν, εάν δεν ανταποκριθούν. Έτσι οι πόλεμοι ξεφεύγουν από τον έλεγχο.

Το ερώτημα τώρα είναι εάν το Ιράν είναι έτοιμο να δώσει στο Ισραήλ τον τελευταίο λόγο, τουλάχιστον σε αυτό το στάδιο του πολέμου. Ο Πρόεδρος Μπάιντεν υποστήριξε την απόφαση του Ισραήλ να κάνει αντίποινα μετά την 1η Οκτωβρίου.

Αλλά για άλλη μια φορά προσπάθησε να αποτρέψει μια ακόμη πιο θανατηφόρα κλιμάκωση, λέγοντας δημόσια στο Ισραήλ να μην βομβαρδίζει τα πιο σημαντικά περιουσιακά στοιχεία του Ιράν, τις πυρηνικές εγκαταστάσεις, τις εγκαταστάσεις πετρελαίου και φυσικού αερίου του. Αύξησε την άμυνα του Ισραήλ αναπτύσσοντας το αντιπυραυλικό σύστημα THAAD στο Ισραήλ και ο πρωθυπουργός Νετανιάχου συμφώνησε να λάβει τις συμβουλές του.

Οι αμερικανικές εκλογές στις 5 Νοεμβρίου αποτελούν μέρος των υπολογισμών τόσο του Ισραήλ όσο και του Ιράν για το τι θα συμβεί στη συνέχεια. Εάν ο Ντόναλντ Τραμπ πάρει τη δεύτερη θητεία του, μπορεί να ανησυχεί λιγότερο από τον Μπάιντεν να απαντήσει στα αντίποινα του Ιράν, εάν συμβεί, με χτυπήματα σε εγκαταστάσεις πυρηνικών, πετρελαίου και φυσικού αερίου.

Για άλλη μια φορά, η Μέση Ανατολή είναι σε αναμονή. Η απόφαση του Ισραήλ να μην χτυπήσει τα πιο πολύτιμα περιουσιακά στοιχεία του Ιράν μπορεί, ίσως, να δώσει στην Τεχεράνη την ευκαιρία να αναβάλει μια απάντηση, τουλάχιστον για αρκετό καιρό ώστε οι διπλωμάτες να κάνουν τη δουλειά τους. Στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ τον περασμένο μήνα, οι Ιρανοί πρότειναν ότι ήταν ανοιχτοί σε έναν νέο γύρο διαπραγματεύσεων για τα πυρηνικά.

Όλα αυτά έχουν μεγάλη σημασία και για τον κόσμο εκτός Μέσης Ανατολής. Το Ιράν πάντα αρνιόταν ότι θέλει πυρηνική βόμβα.

Όμως, η πυρηνική της τεχνογνωσία και ο εμπλουτισμός ουρανίου έχουν θέσει ένα όπλο στην εμβέλειά του. Οι ηγέτες του πρέπει να αναζητούν έναν νέο τρόπο για να αποτρέψουν τους εχθρούς τους. Η ανάπτυξη πυρηνικής κεφαλής για τους βαλλιστικούς πυραύλους μπορεί να είναι στην ατζέντα τους.