Είναι νωρίς…

Ανοδική η πορεία του ΠΑΣΟΚ. Προς το παρόν στις δημοσκοπήσεις. Συγκρατημένος ενθουσιασμός στη Χαριλάου Τρικούπη... Οι εκτιμήσεις όλων των υποψηφίων για την προεδρία στο ΠΑΣΟΚ ήταν ότι ο επόμενος πρόεδρος του κόμματος θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός της χώρας. Η εκτίναξη από το 12 και κάτι τοις εκατό στο 20 παρά κάτι τοις εκατό μέσα σε λίγες μέρες δείχνει ότι ο συγκεκριμένος στόχος είναι ρεαλιστικός. Μη βιάζεστε, λέει η κοινή πολιτική λογική. Είναι νωρίς. Οι αιτίες που φέρνουν το ΠΑΣΟΚ σε πρωταγωνιστικό ρόλο είναι η κρίση στη Νέα Δημοκρατία και ο εμφύλιος πόλεμος στον ΣΥΡΙΖΑ. Μπορούν η Ν.Δ. και ο ΣΥΡΙΖΑ να ανακάμψουν και να ανακόψουν τις διαρροές προς τ’ αριστερά τους και προς τα δεξιά τους;




Η δεύτερη θητεία όλων των κυβερνήσεων της Μεταπολίτευσης ήταν δύσκολη. Κάποιες φορές αποδείχθηκε μοιραία για το κόμμα που κυβερνούσε. Θα σπάσει αυτόν τον κανόνα η κυβέρνηση; Θα γίνει η εξαίρεση; Θα το προσπαθήσει με παροχές, με επιδόματα, με υποσχέσεις, με λαϊκίστικα τερτίπια (μανούλα είναι σ’ αυτά), με προβοκάτσιες (έχει την τεχνογνωσία), με αλλαγή ατζέντας, με επικοινωνιακό βομβαρδισμό, ενδεχομένως και με πρόωρες εκλογές, κι ας λέει ο επικεφαλής της ότι θα εξαντλήσει την τετραετία. Αλαζόνας είναι, δεν είναι ηλίθιος. Αν κρίνει ότι πρέπει να κάνει πρόωρες εκλογές για να μείνει στο παιχνίδι από θέση ισχύος, θα τις κάνει.


Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί; Απίθανο. Ουδείς ξέρει αν θα υπάρχει. Κι αν υπάρχει, πώς θα είναι. Ενας ΣΥΡΙΖΑ; Δύο ΣΥΡΙΖΑ; Ο χρόνος δεν δουλεύει υπέρ του. Καθηλωμένος στα χαμηλά. Τα στελέχη του, όλων των αποχρώσεων, μιλούν για δυνατό ΣΥΡΙΖΑ την επόμενη μέρα, ωστόσο αυτό που εισπράττει ο κόσμος του είναι μια σύγκρουση χωρίς όρια. Τυπικά δεν έχει γίνει διάσπαση, ουσιαστικά όμως έχουμε να κάνουμε με δύο κόμματα στη συσκευασία του ενός. Ξεχωριστά γραφεία, ξεχωριστές πλατφόρμες, ξεχωριστές συνεδριάσεις. Ο ορισμός της διάσπασης.




Μπορεί το ΠΑΣΟΚ να γίνει ο ελκυστικός προορισμός για τους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους της Δεξιάς και για τους απογοητευμένους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ; Θα εξαρτηθεί από τις κινήσεις της ηγεσίας του. Οι πολίτες που μετακινούνται από τη Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ στο ΠΑΣΟΚ ήταν στο παρελθόν, όχι και τόσο μακρινό, ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ. Αυτοί του έδιναν τις μεγάλες πλειοψηφίες και επί Ανδρέα Παπανδρέου και επί Κώστα Σημίτη. Με διαφορετικές πολιτικές αφετηρίες, αλλά ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ γιατί πίστευαν και οι κεντροδεξιοί και οι κεντροαριστεροί ότι μόνο το ΠΑΣΟΚ μπορούσε να τους καλύψει. Αυτοί που σε διάφορες φάσεις επέλεξαν τη Δεξιά μισούσαν τον ΣΥΡΙΖΑ περισσότερο και από τις αμαρτίες τους. Συμμετείχαν ενεργά στο αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο που βοήθησε τον Κυριάκο Μητσοτάκη να γίνει πρωθυπουργός. Αυτοί που επέλεξαν τον ΣΥΡΙΖΑ –ήταν οι περισσότεροι– παρέμειναν αντιδεξιοί και θεωρούσαν κάθε συνεργασία με τη Δεξιά έγκλημα καθοσιώσεως.




Ομως, αν κρίνουμε από τις ευρωεκλογές και από μερικές δημοσκοπήσεις, πολλοί πρώην ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ εγκαθίστανται στην περιοχή της αποχής και των αναποφάσιστων. Υιοθετούν στάση αναμονής. Περιμένουν να δουν αν τα κόμματα που είχαν υποστηρίξει σε προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις θα κάνουν προσπάθεια να βελτιώσουν την εικόνα τους και αν το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη είναι σε θέση να πλασαριστεί ως αξιόπιστη εναλλακτική δύναμη διακυβέρνησης. «Μπορούμε να νικήσουμε τη Νέα Δημοκρατία» λέει ο κ. Ανδρουλάκης. Με αυτοδυναμία; «Είναι νωρίς να το πούμε αυτό», λένε συνεργάτες του προέδρου. Με ποιους θα συνεργαστούν; «Οχι με τη Δεξιά» λένε κορυφαίοι παράγοντες του κόμματος. Θυμούνται προφανώς τη ζημιά που έπαθαν μετά τη συγκυβέρνηση. Λίγο έλειψε να μείνουν εκτός Βουλής. Τότε με ποιους; Και γι’ αυτό, λένε, είναι νωρίς.


Τάσος Παππάς


efsyn.gr