Από τον Μπουτάρη στον Γκλέτσο και τον Πολάκη Η έκπτωση μοιάζει απροσμέτρητη. Και είναι.

EUROKINISSI

 
 


O Γιάννης Μπουτάρης δεν ήταν ούτε αριστερός, ούτε κεντροαριστερός. Η αιρετική του προσωπικότητα και η αντισυμβατική φυσιογνωμία του δύσκολα θα μπορούσαν να χωρέσουν σε τόσο στενές και άνυδρες «ταμπέλλες». Έκανε όμως ορισμένα πράγματα που άνετα θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν προοδευτικά, φιλελεύθερα, σύγχρονα και αποτελεσματικά. Κυρίως απελευθέρωσε τη Θεσσαλονίκη από τα δεσμά μιας σκοταδιστικής και οπισθοδρομικής «κομπανίας» (Ψωμιάδη και Παπαγεωργόπουλο), η οποία είχε οδηγήσει την πόλη από προπύργιο του κοσμοπολιτισμού σε μια επαρχιακή, κλειστοφοβική, βαλκανική «κωμόπολη». Είναι ο αγώνας για την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από τα «φαντάσματά» της που γράφει στον καίριο και βαθύ αποχαιρετισμό του ο Β. Βενιζέλος.

Μέσα σ’ αυτά τα χρόνια, το όνομα του Μπουτάρη έπαιξε αρκετές φορές για πιθανός ηγέτης μιας ευρύτερης κίνησης ανασύνθεσης της κεντροαριστεράς/αριστεράς. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη ποτέ. Δυστυχώς.


Σήμερα, η αριστερά, η κάποτε κοιτίδα του προοδευτισμού, του κοσμοπολιτισμού και της ποιότητας αναζητεί την εκπροσώπησή της, όχι στον Γιάννη Μπουτάρη, αλλά στον Πολάκη, τον Γκλέτσο, τον Φαραντούρη και τον Φάμελο. Η έκπτωση μοιάζει απροσμέτρητη. Και είναι.

Κ.Π.