Η έκπληξη και οι «συγγνώμες»: Φως στα όσα γράφει η Μέρκελ για τον Τσίπρα Η Άνγκελα Μέρκελ, ως εγκυρότερη όλων, βεβαιώνει ότι Τσίπρας υπήρξε ψύχραιμος και ειλικρινής συνομιλητής.

EUROKINISSI/ΜΠΟΛΑΡΗ ΤΑΤΙΑΝΑ

 


Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
 


Βιβλία, από πολιτικούς για την πολιτική, αυτή την περίοδο. Ο Κοτζιάς, η Μπακογιάννη, ο Χρυσοχοΐδης… Ώρα να γράψει και κάποιος για την «πονεμένη» ιστορία των Μνημονίων. Μόνο η Ντόρα λέει κάτι δικά της, εσωκομματικά. Κυρίως να γράψουν οι πρώην Πρωθυπουργοί – αρχής γενομένης από τον Καραμανλή.

Το καλοκαίρι του 2009, η κυβερνώσα γερμανική πολιτική τάξη αποδέχονταν σιωπηρά το σενάριο της «διόρθωσης» των δημοσιονομικών της Ελλάδας - που είχαν εκτραπεί, στον απόηχο της διεθνούς κρίσης - μετά από εκλογές και από νέα και ισχυρή ελληνική κυβέρνηση.


Σε γενικές γραμμές το είχε περιγράψει από τη ΔΕΘ- επιβαρύνοντας εκλογικά τη θέση του - ο ίδιος ο Καραμανλής, που τις προκήρυξε. Σε αντίθεση με το πρόγραμμα παροχών με «λεφτά που υπήρχαν», του βασικού αντιπάλου του - που μόνο διόρθωση δεν θα επέφερε.

Κοντολογίς: το ζητούμενο εκείνων των εκλογών ήταν να αποτραπεί η έξωθεν παρέμβαση - όχι να επιταχυνθεί.


Προφανώς, ο Καραμανλής, που δεν μίλησε επί του θέματος ως τώρα, είναι σε θέση να γνωρίζει - και καιρός να αποκαλύψει - τους λόγους της γερμανικής στροφής εναντίον του. Γιατί ενώ η προϋπόθεση ανάδειξης ισχυρής κυβέρνησης ικανοποιήθηκε - με τον Παπανδρέου - αντί για σχέδιο διόρθωσης, εμφανίσθηκε … σχέδιο υπαγωγής της χώρας σε διεθνή οικονομικό έλεγχο;

Ένα συναφές βιβλίο με την υπογραφή του, θα υποχρέωνε τους διαδόχους του στην πρωθυπουργία να γράψουν τα δικά τους. Αν και μάλλον δε χρειάζεται πλέον. Μάθαμε από άλλου τα νέα, για τον Γ. Παπανδρέου, τον Αντ. Σαμαρά και τον Αλέξη Τσίπρα - εμμέσως για τον Κυριάκο Μητσοτάκη: από την Άνγκελα Μέρκελ, και το βιβλίο των απομνημονευμάτων της.


Για τον Παπανδρέου η κρίση της είναι ταπεινωτική: ούτε που καταλάβαινε τι συζητούσαν στις κρίσιμες συνεδριάσεις για το μέλλον της χώρας που εκπροσωπούσε.

Στον Σαμαρά - η άποψή της για τον οποίο ήταν γνωστή από τότε που τον υποχρέωσε να αποκηρύξει ενυπογράφως τα «Ζάππεια» - χρεώνει ότι «απέτυχε να υλοποιήσει το δεύτερο Μνημόνιο», όσο είχε αποτύχει ο Παπανδρέου με τον πρώτο.

Η έκπληξη έρχεται με όσα αναφέρει για τον Αλέξη Τσίπρα. Με αδρές περιγραφές επικυρώνει τη σοβαρότητα με την οποία έκανε τη διαπραγμάτευση ως το τέλος και την οργανωμένη προκήρυξη του Δημοψηφίσματος, με το οποίο διαμόρφωσε νέα βάση συζήτησης.


Στη μαρτυρία της Μέρκελ, δεν υπάρχει τίποτε από τους ελεεινούς ισχυρισμούς της ΝΔ, ημέτερων τραπεζιτών και ΜΜΕ- - που συντονίσθηκαν για να φορτίσουν αρνητικά του όνομα του, τότε, Πρωθυπουργού. Με τη συνδρομή βαλτών ευρωγραφειοκρατών, σαν τους Ρέγκλινγκ και Βίζερ και τα σκόπιμα ψεύδη τους, για κόστος 100 ή 200 δις ευρώ, «από τη διαπραγμάτευση Τσίπρα».

Από την αφήγησή της προκύπτει ότι δεν υπήρξε καμία «προχειρότητα», καμία διάθεση «εξόδου» από την Ευρωζώνη και καμία «κολοτούμπα», όπως διατυμπάνιζαν οι αντικυβερνητικοί προπαγανδιστές της εποχής.

Η ίδια βεβαιώνει ότι ο Τσίπρας υπήρξε ψύχραιμος και ειλικρινής συνομιλητής. Με επίγνωση της ανισότητας των όρων, έκανε ότι καλύτερο μπορούσε για να τιμήσει τις εξαγγελίες με τις οποίες πήρε τη λαϊκή εντολή και να προστατεύσει τα συμφέροντα του ελληνικού λαού - οδηγώντας σε έξοδο από τον μνημονιακό κύκλο.

Ως εγκυρότερη όλων, αναγνωρίζει ως εύστοχους τους χειρισμούς Τσίπρα. Είχε σχέδιο και μιλούσε όταν έπρεπε στο πλαίσιο που η ίδια περιγράφει ως εξής: «Η πλειονότητα των Ελλήνων απέρριψε το πρόγραμμα, ήθελε ωστόσο να παραμείνει η χώρα στο ευρώ - αυτό έδειξε η επανεκλογή του στις νέες, πρόωρες εκλογές τον Σεπτέμβριο του 2015».


Εδώ θα μπορούσε να κλείσει η συζήτηση για όσους - με ονόματα και διευθύνσεις - σπίλωσαν την Τσίπρα και τους χειρισμούς του, για χρόνια. Την κρατάει ανοιχτή το ότι βρίσκεται πάντα επί σκηνής, ο άνθρωπος που «έστησε» αυτή την προπαγάνδα και τη συνεχίζει: ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Η Μέρκελ δεν στέλνει μόνο στην υψικάμινο της ιστορίας τον Παπανδρέου και τον Σαμαρά. Στο βαθμό που δικαιώνει τον Τσίπρα - εκθέτει τον – ομοϊδεάτη της- αρχηγό της ΝΔ, που κατέφυγε σε γκρίζες πρακτικές, για να πλήξει τον αντίπαλό του και να υφαρπάξει την πρωθυπουργία.

Οι παροικούντες γνωρίζουν ότι, σε αντίθεση με τον Τσίπρα, ο Μητσοτάκης μόνο θετική εντύπωση δεν της προκάλεσε εξ αρχής: όταν την επισκέφθηκε στο Βερολίνο μετά την εκλογή του, προτιμούσε να μιλάει με την Ντόρα που τον συνόδευε.


Τα απομνημονεύματα της καγκελαρίου - αλλάζουν το μίγμα της πληροφόρησης στην Ελλάδα. Βιβλία και ρεπορτάζ με διατεταγμένο περιεχόμενο, μπουρδολογίες, αναλύσεις σκοπιμότητας, κατασκευασμένα «στοιχεία», πέφτουν στο κεφάλι του πολιτικού που εξυπηρέτησαν.

Πόσες συγνώμες από τον Μητσοτάκη – του οποίου οι φιλικές πένες άρχισαν ήδη να αποδομούν το βιβλίο, για να τον προστατεύσουν - και τους παπαγάλους του, δικαιούται ο Τσίπρας, μετά τη μαρτυρία της Μέρκελ; Η μήπως είναι και αυτή οπαδός του - σαν τον Γιούνγκερ - και η έκδοση του βιβλίου της συνιστά «ανθελληνική ενέργεια»;