Δύο ταχύτητες στην Υγεία: Για όσους έχουν «φακελάκι» και για όσους δεν έχουν ελπίδα

Κρατική πολιτική και δημόσιο σύστημα υγείας παραμένουν στο επίκεντρο της ευθύνης


Σάλος έχει προκληθεί στο χώρο της δημόσιας υγείας στην Ελλάδα, καθώς νέα στοιχεία αποκαλύπτουν πως το φαινόμενο με τα «φακελάκια» δεν αποτελεί μεμονωμένο περιστατικό, αλλά μάλλον σύστημα — με θύματα εκατοντάδες χιλιάδες ασθενείς. Σύμφωνα με ρεπορτάζ του VoiceNews.gr, η υγεία έχει μετατραπεί από δικαίωμα σε… εμπόρευμα, με το «φακελάκι» να καθορίζει ποιος θα χειρουργηθεί πρώτος και ποιος θα περιμένει μήνες.
Η τραγωδία της αναμονής

Μελέτες δείχνουν ότι οι χειρουργικές επεμβάσεις στα δημόσια νοσοκομεία της χώρας φτάνουν τις 478.000 ετησίως. Αν καν μόνο το 10% συνοδεύεται από «φακελάκι» ύψους περίπου 870 ευρώ, τότε η ετήσια παραοικονομία αγγίζει τα 41,6 εκατομμύρια ευρώ — χρήμα που πληρώνεται δις: πρώτη φορά μέσω φόρων/εισφορών, δεύτερη φορά… κάτω από το τραπέζι.

Όταν η πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας εξαρτάται από το πόσο… «λεφτά έβαλες», τότε η ισότητα καθίσταται σύνθημα ολότελα νεκρό. Η κανονικοποίηση να δίνεις «φακελάκι» όχι μόνο υπονομεύει την αξιοπρέπεια του ασθενούς, αλλά και μετατρέπει το δημόσιο σύστημα υγείας σε σκιώδη μηχανισμό δύο ταχυτήτων — για όσους έχουν χρήματα και για τους υπόλοιπους.



Το σκηνικό είναι γνωστό:

Ασθενής με σοβαρό πρόβλημα που πρέπει να χειρουργηθεί — λίστες αναμονής: 6 μήνες.



Λίγο… «φακελάκι» στο γιατρό και… «εξυπηρετείσαι σε 2 ημέρες». Φήμη, χρήμα και ταχύτητα.

Έμπρακτες αποδείξεις: διευθυντές κλινικών που ζητάνε 3.000-5.000 ευρώ για κρίσιμες επεμβάσεις σε μεγάλα νοσοκομεία.
Τι πρέπει να ξέρει ο πολίτης

Το «φακελάκι» στα δημόσια νοσοκομεία θεωρείται δωροδοκία/δωροληψία και τιμωρείται από το ποινικό δίκαιο. Ο ασθενής έχει δικαίωμα να ζητήσει απόδειξη, να καταγγείλει στην Εθνική Αρχή Διαφάνειας, και να μην πληρώσει «κάτω από το τραπέζι».



Κρατική πολιτική και δημόσιο σύστημα υγείας παραμένουν στο επίκεντρο της ευθύνης — όχι μόνο μεμονωμένοι γιατροί.

Η Ελλάδα του 2025, θεωρητικά μία χώρα με δημόσιο σύστημα υγείας, δείχνει πως η πραγματικότητα έχει μετατραπεί σε… «προκαταβολή». Όποιος δεν έχει, περιμένει. Και όποιος έχει χρήμα — πληρώνει δύο φορές: Μία για να μπει στο σύστημα, μια για να εξυπηρετηθεί. Το «φακελάκι» δεν είναι πια εξαίρεση · είναι σύστημα.