Θα πεθάνει κόσμος αυτό τον παγωμένο χειμώνα…

Του Νίκου Κωτσικόπουλου

Έβρεχε, αλλά δεν ήταν ακριβώς βροχή. Δεν ήταν ακριβώς, ούτε χιονόνερο, έπεφτε με μανία. Λίγο μετά τις πέντε το απόγευμα με το σκοτάδι να πέφτει σε μία ήδη σκοτεινή μέρα, μια από τις πιο κρύες του χειμώνα, με την παγωνιά να ξυρίζει, κάθε σταγόνα που κυλούσε, κάρφωνε επώδυνα το σβέρκο.

Παζάρεψα για 3 ευρώ ομπρέλα από τον πλανόδιο στη γωνιά Βουκουρεστίου και Ακαδημίας!!! Στον πιο ακριβό δρόμο της πόλης ο πλανόδιος ήταν εκεί, για να θυμίζει ότι η κρίση όχι μόνο έχει ανηφορίσει, αλλά έχει ριζώσει στις πιο «καλές γειτονιές». Οικονομικά; Χρηματιστηριακά; Ο Σάκης, χρηματιστής από τους λίγους με μεταπτυχιακά στο Λονδίνο, μου το έχει ξεκαθαρίσει από καιρό: «Αυτό είναι σημάδι μεγάλης, τεράστιας ύφεσης της οικονομίας».

Άνοιξα την ομπρελίτσα μου και κατηφόρισα με γρήγορα βήματα για να ζεσταθώ. Για να φθάσω στο αυτοκίνητο πέρασα από το παρκάκι της Νομικής και την Ακαδημία. Μέτρησα επτά. Ο ένας παρέμενε καθιστός σε παγκάκι, εντελώς ακάλυπτος, δεχόμενος στωικά το φονικό κρύο.

Ο άλλος είχε σηκωθεί και έμενε όρθιος, χωρίς ουσιαστικά προστασία από τα φυλλώματα.


Πίσω από το περίπτερο κι ανάμεσα στους θάμνους ήταν τρεις. Είχαν ανοίξει μουσαμά. Από τη μια μεριά, τον είχαν αγκιστρώσει στο θάμνο. Από την άλλη τον κρατούσαν με τα χέρια ψηλά και είχαν μπει από κάτω. Προς την Ακαδημία και στη γωνιά της σκάλας ήταν άλλοι δύο. Η βροχή τους είχε πιάσει ξαφνικά και σκυμμένοι είχαν σηκώσει το σκηνάκι, το είχαν κάνει τέντα και είχαν μπει από κάτω...

Άστεγοι. Στο κέντρο της Αθήνας. Έχει πολλούς. Αυτό το χειμώνα, θα πεθάνει κόσμος από το κρύο.

Σε μικροαστικές γειτονιές της Αθήνας, σε πολυκατοικίες με κεντρική θέρμανση, το καλοριφέρ δεν ανάβει. Κάτοικοι δεν είχαν για να πληρώσουν την δική τους συμμετοχή. Όσοι μπορούν και έχουν, ανάβουν τη θέρμανση από το κλιματιστικό. Η Χριστίνα στο περίπτερο, δεν διαμαρτύρεται. Κρυώνει, αλλά ξέρει. «Δεν έχουν οι άνθρωποι».

«Τα παιδιά πήγαιναν το πρωί στο σχολείο και αγόραζαν κανένα κρουασάν, καμιά γκοφρέτα. Τώρα δεν αγοράζει κανένα. Και στο φούρνο αν ρωτήσεις τα ίδια θα σου πουν...»



Στις πιο φτωχές γειτονιές; Άνεργοι, οικογένειες, δεν έχουν ρεύμα. Τους το έκοψαν. Δεν είχαν να το πληρώσουν. Όχι το χαράτσι, ούτε καν το ρεύμα. Δεν είχαν να πληρώσουν το ρεύμα. Είδατε το ρεπορτάζ της Πασχαλίδου για τη σουηδική τηλεόραση; Να το δείτε. Δεν ήταν τέλειο. Αλλά έδειξε κάποια πράγματα...
«Μόνο εγώ δεν έχω;... Πάνω από 300 οικογένειες στο Πέραμα δεν έχουν ρεύμα», λέει ο άνεργος. Κι έχει οικογένεια, μικρά παιδάκια. Δούλευε σε δύο δουλειές αλλά ζούσε την οικογένειά του. «Ζούσαμε καλά», λέει. Τώρα η γυναίκα του βάζει γκαζάκι και βράζει αυγό. Αυγό. Το κόβουν σε φέτες, είναι πέντε. Πέντε...

Γιατί άραγε στην ελληνική τηλεόραση, δεν έχουμε δει ποτέ κανένα τέτοιο ρεπορτάζ; Όχι αυτά τα φτηνιάρικα: «Πεινάει ο κόσμος». Ένα σοβαρό ρεπορτάζ. Δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε ανάλογα πολύ καλύτερα; Μα ασφαλώς. Απλά είναι που δεν ενδιαφέρουν την ελληνική τηλεόραση. Τα μόνα που ενδιαφέρουν είναι τα στημένα ρεπορτάζ χειραγώγησης: «Θα γυρίσουμε στο '50 και στα μουλάρια, αν δεν δεχθούμε τις θυσίες, αν βγούμε από το ευρώ».

Σοβαρά ρε μεγάλε; Και που νομίζεις ότι είμαστε τώρα, 20 μήνες μετά το μνημόνιο και το ΔΝΤ; Δεν είμαστε στο '50; Ή θαρρείς ότι επειδή δεν τα δείχνει η τηλεόραση, δεν πάει ο κόσμος στη λαϊκή για να πάρει «ένα καρότο, δύο πορτοκάλια, τρεις πατάτες;». Ότι αυτός ο κόσμος που δεν ανοίγει τη θέρμανση, που δεν έχει να πληρώσει τα τέλη, που τα μέτρα του κλέψανε τη δουλειά και τη σύνταξη, ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ; Αυτό νομίζεις;

Ουστ...