Ήταν ένα συνέδριο που δεν θύμιζε σε τίποτε προηγούμενα συνέδρια του ΠΑΣΟΚ, αν εξαιρέσει κανείς την ψηφοθηρία στους διαδρόμους.....Δεν είχε την ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα του 1996, την ένταση του 2001, ούτε καν τις αμερικανιές του 2007. Το ΠΑΣΟΚ δεν γεννά στο μέλη του κανέναν ενθουσιασμό. Σημαίες, συνθήματα, μουσικές δεν υπήρχαν. Με εξαίρεση το μετέωρο άνοιγμα στη ΔΗΜΑΡ για την Κεντροαριστερά, και ο Βενιζέλος δεν είχε κάτι σημαντικό να πει. Όχι μόνο στην κάλπη και τις δημοσκοπήσεις, αλλά και στις θεσμικές του διαδικασίες το ΠΑΣΟΚ είναι πλέον σκιά του εαυτού του.
Το μόνο αξιοσημείωτο που λαμβάνει χώρα σε αυτό το συνέδριο είναι η εξέγερση της νέας γενιάς των «βενιζελικών», που επιδιώκει - απελπισμένα θα έλεγε κανείς - να βγάλει τις παλιές καραβάνες από τη ρουτίνα τους. Ως ζιζάνια, που ανέλαβαν να αμολήσουν τη γάτα ανάμεσα από τα περιστέρια έλαμψαν ο Νίκος Ανδρουλάκης και ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος.
Όπως είναι γνωστό, τα συνέδρια του ΠΑΣΟΚ είναι κάθε φορά ο θρίαμβος των λιστών, οι σύνεδροι διαθέτουν δεκάδες σταυρούς, με τους οποίους μπορούν να σταυρώσουν όλα τα πρόσωπα μιας λίστας ή έστω τα περισσότερα. Οι οργανωμένες λίστες που προωθούνται από τα διάφορα κέντρα και παράκεντρα εντός του κόμματος ψηφίζονται έτσι «αν μπλοκ» και τα κέντρα εξουσίας εξασφαλίζουν μια ισχυρή παρουσία στην Κ.Ε. Φέτος στο παρασκήνιο είχε συμφωνηθεί να μπορείς να σταυρώσεις 30 πρόσωπα, κάτι με το οποίο είχαν συμφωνήσει ασθμαίνοντας οι «αντιπολιτευόμενοι» Καρχιμάκης και Παναγιωτακόπουλος. Με το σύστημα αυτό, μπορούσαν να ελπίζουν ότι θα έβγαζαν από 20 συνέδρους ο καθένας, ο Βενιζέλος θα έπαιρνε τους υπόλοιπους 80.
Έλα όμως που ήδη από το προηγούμενο συνέδριο οι νεαροί βενιζελικοί είχαν δώσει μάχη για να υπάρχουν μόνο 10 σταυροί και να «σπάσουν» τις λίστες, ώστε να μην έχει ο ΓΑΠ την κυριαρχία στην Κ.Ε. Οι Ανδρουλάκης και Κωνσταντινόπουλος επανέφεραν την πρόταση, με σκοπό να τελειώνουν μια και καλή με τις λίστες. Όταν μάλιστα είδαν ότι μιλάνε σε «τοίχο» απείλησαν να την βάλουν σε ψηφοφορία. Δεν το έκαναν τελικά, προφανώς κατανοοώντας ότι οι λισταμύντορες «παλαιοβενιζελικοί» τύπου Τώνιας και Γρηγοράκου, δεν το είχαν σε τίποτε να ενωθούν με Καρχιμάκη και Παναγιωτακόπουλο και να τους διαλύσουν, καταφέροντας και στο Βενιζέλο μια δεινή ήττα από την πρώτη μέρα του συνεδρίου, που θα έδειχνε τους δικούς του χωρισμένους σε δυό στρατόπεδα.
Επρόκειτο για μια ξεκάθαρη ανταρσία απέναντι στο Βενιζέλο, τόσο από τον Κωνσταντινόπουλο, όσο και από τον Ανδρουλάκη. Για τον δεύτερο πάντως, αυτή η ιστορία θα έχει συνέπειες. Το πουλέν του αρχηγού αναστάτωσε σε πρώτη φάση το συνέδριο της νεολαίας, δηλητηριάζοντας όπως τον κατηγορούν οι άνθρωποι του αρχηγού το κλίμα όλου του συνεδρίου. Δεν είναι γνωστό, αν ο Βενιζέλος τον προόριζε ακόμα μετά από αυτό ια γραμματέα της Κ.Ε. Μετά το χθεσινό είναι βέβαιο πάντως, ότι τον έχει ξεγράψει.
Θέμης Δαγκλής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου