να δημιουργήσουν ένα σοκ για το παρόν σου και δέος για το αβέβαιο μέλλον σου. Αποσταθεροποιημένος, φοβισμένος και εξοργισμένος είσαι πια του χεριού τους και έτοιμος να στραφείς εναντίον όποιων σου υποδείξουν ως υπαίτιους της καταστροφής σου. Κατ αρχήν εχθρός σου είναι το δημόσιο, μετά οι φορτηγατζήδες και οι ταξιτζήδες, έπειτα οι φαρμακοποιοί, μετά οι αγρότες, οι συνταξιούχοι και τέλος εσύ ο ίδιος, γιατί όπως σου είπαν «μαζί τα φάγαμε».
Πάνω απ όλα σε έκαναν να πιστέψεις ότι αυτοί ενδιαφέρονται για τη σωτηρία σου, ότι σχεδιάζουν προγράμματα διάσωσής σου και πως δε σώζεσαι γιατί εσύ είσαι ανίκανος να τα εφαρμόσεις. Όμως, μετά από 6 χρόνια εφαρμογής τέτοιων προγραμμάτων και μάλιστα από κυβερνήσεις που καλύπτουν ολόκληρο σχεδόν το πολιτικό φάσμα, αναρωτήθηκες άραγε μήπως δεν είναι στραβός ο γιαλός αλλά στραβά αρμενίζουμε ; Μήπως τελικά ο στόχος των προγραμμάτων δεν είναι η διάσωση αλλά η αέναη ανακύκλωση της οικονομικής/ πολιτικής/ εξάρτησης της χώρας; Μήπως;…
Μήπως, όλη αυτή η αποθέωση των δυνατοτήτων του «αόρατου χεριού της αγοράς» που καθημερινά σου σερβίρουν και συ έχεις θεοποιήσει περιγράφει απλώς τη δυνατότητα των ισχυρών να (σου) βάζουν χέρι και συ να πρέπει να είσαι χαρούμενος κι από πάνω, γιατί:
ξεπούλησες τα αεροδρόμιά σου στο γερμανικό δημόσιο
το λιμάνι σου στο Κινεζικό δημόσιο
τις τηλεπικοινωνίες σου στο γερμανικό δημόσιο
Αναρωτιέσαι μήπως, τι είδους εταιρίες παζαρεύουν να πάρουν τζάμπα
Τα υπόλοιπα λιμάνια
Τα νερά (ύδρευση και υδροηλεκτρικά)
Την ενέργεια (υποδομές, κοιτάσματα)
Τους δρόμους
Τους σιδηροδρόμους
Μήπως όλοι αυτοί οι επενδυτές δεν είναι εταιρίες που εκπροσωπούν ξένα δημόσια (γερμανικά, γαλλικά, ιταλικά, ρωσικά κλπ ) συμφέροντα. Μήπως σε τελική ανάλυση, λέμε μήπως, το σύνθημα για λιγότερο κράτος αφορά τα κράτη- παρίες του διεθνούς συστήματος όπως ακριβώς διαμορφώνεται το ελληνικό κράτος;
Μήπως έχεις παραμυθιαστεί για το λίγο- ελάχιστο αμερικανικό κράτος; Για σκέψου. Θα υπήρχαν τα αμερικανικά σπουδαία πανεπιστήμια δίχως τις αστρονομικές έμμεσες ή άμεσες επιχορηγήσεις του αμερικανικού κράτους- κυρίως του πενταγώνου;
Θα υπήρχε άραγε το κοινωνικό δίκτυ στη Γερμανία των 120 ασφαλιστικών ταμείων με την κρατική ετήσια επιχορήγηση των 60 δις ευρώ; θα υπήρχε στοιχειώδης κοινωνική συνοχή στη Γαλλία (των 6 εκατομμυρίων μουσουλμάνων) αν το κράτος δεν παραβίαζε το περιβόητο σύμφωνο σταθερότητας;
Κι αν αυτά δεν μπορείς να τα δεις, είναι τόσο δύσκολο να καταλάβεις πως οι κυβερνήσεις που εξέλεξες ακολούθησαν και ακολουθούν επ ακριβώς τις οδηγίες των δανειστών; τι φταίει λοιπόν και δεν έρχεται η ανάκαμψη;
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο του Δημητρη Μηλακα, ΕΔΩ...
Αναρτήθηκε από nonews-NEWS
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου