Το αναπάντητο ερώτημα για το Σκοπιανό : «Ποιο το κόστος για την Ελλάδα από την μη εύρεση λύσης στο θέμα του ονόματος»; olympiada

 

Βασίλης Δημ. Χασιώτης : Το αναπάντητο ερώτημα για το Σκοπιανό : «Ποιο το κόστος για την Ελλάδα από την μη εύρεση λύσης στο θέμα του ονόματος»;

Τις τελευταίες μέρες, παρακολουθώντας τον δημόσιο διάλογο για το ζήτημα του ονόματος των Σκοπίων, τίθεται, όχι συχνά -δυστυχώς- και όχι αναγκαίως από τους «κάθετα» αντίθετους στη χρήση του ονόματος «Μακεδονία» από τους Σκοπιανούς, το ερώτημα : «Ποιο είναι το κόστος για την Ελλάδα από τη μη λύση στο θέμα του ονόματος της FYROM»;Αυτό που παρατηρώ, είναι ότι η απάντηση όλων εκείνων που για κάποιον λόγο φαίνονται να «καίγονται» για «λύση στο ζήτημα του ονόματος, «εδώ και τώρα», είναι σε όλες τις περιπτώσεις, «μη-απάντηση». Ακόμα και όσοι δεν δίνουν, λόγω της ιδεολογίας τους, μεγάλη βαρύτητα στα «εθνικά ζητήματα» και τα προσεγγίζουν με κάποια «χαλαρότητα», ούτε από αυτούς τουλάχιστον, δεν ακούω μια «αξιοπρεπή» απάντηση στο παραπάνω ερώτημα, έστω στη βάση των οικονομικών συνεπειών, ανεξάρτητα από το πόσοι είναι διατιθέμενοι να ακολουθήσουν την έχουσα κυρίως ιδεολογική βάση επιχειρηματολογία τους.

Δεν άκουσα ποτέ π.χ., κάποιος να λέει πως αυτή η χρόνια διένεξη, είχε και εξακολουθεί να έχει για την Ελλάδα τούτη ή την άλλη χειροπιαστή συνέπεια που κοστίζει οικονομικά τόσο σ’ αυτόν και τόσο σ’ εκείνον τον τομέα, ενώ κάλλιστα μπορεί τέτοιες χειροπιαστές συνέπειες να εντοπιστούν για την FYROM! Αντίθετα, ακούω γενικότητες που εγγίζουν και τα όρια της παραδοσιακής «συμμόρφωσης προς τας υποδείξεις των ισχυρών μας συμμάχων και εταίρων», μια συμμόρφωση, που ιστορικά, σε τούτο τον τόπο, δεν έχει αφήσει και τις πιο θετικές παρακαταθήκες. Χθες μόλις σε τηλεοπτική εκπομπή όπου τέθηκε το ερώτημα του κόστους για την Ελλάδα από το «σύρσιμο» της εκκρεμότητας κάποιες δεκαετίες τώρα, η απάντηση που άκουσα ήταν πως «δεν μπορούμε να έχουμε αυτή την εκκρεμότητα», «στην Ευρώπη θέλουν να τελειώνουμε με αυτό»,  διότι τα Σκόπια τα αναγνώρισαν με το Συνταγματικό τους όνομα 130-140 Χώρες της υφηλίου, κ.λπ., κ.λ.π. Όμως αυτές, είναι «μη-απαντήσεις» στο πολύ συγκεκριμένο ερώτημα που τέθηκε παραπάνω. Μάλιστα συχνά τἰθεται και το πολύ ενδιαφέρον ερώτημα, «αφού τους έχει αναγνωρίσει όλος ο κόσμος με το Συνταγματικό τους όνομα, γιατί τόση πίεση στην Ελλάδα και δεν μας αφήνουν να «εκτιθέμεθα»»; Η απάντηση ασφαλώς είναι πολύ απλή εδώ : Διότι η Ευρώπη και το ΝΑΤΟ, δεν τους ενδιαφέρει η αναγνώριση των Σκοπίων εκ μέρους «όλου του κόσμου», διότι αυτός ο «όλος κόσμος» δεν έχει καμιά σημασία για την υπόθεση που συζητάμε εδώ για τα αλληλοεξαρτώμενα συμφέροντα Σκοπίων-Ευρώπης-ΝΑΤΟ σε πρώτη φάση και Σκοπίων-Ελλάδας σε δεύτερη, με τα Σκόπια να εξαρτώνται οικονομικά από την Ελλάδα πολύ περισσότερο απ΄ ό,τι η Ελλάδα από τα Σκόπια. Τους ενδιαφέρει, το ΝΑΤΟ -κυρίως- και δευτερευόντως η Ευρωπαϊκή Ένωση, να νομιμοποιηθεί ώστε να «βάλει πόδι» στα Σκόπια για πολύ συγκεκριμένες γεωστρατηγικές τους επιδιώξεις, όχι μόνο όπως λέγεται να αναχαιτισθεί η ρωσική εξάπλωση στο χώρο των Δυτικών Βαλκανίων, μα και διότι, νομίζω ότι κανείς δεν πρέπει να έχει αυταπάτες πως τα Σκόπια, όπως και το Κόσσοβο, αποτελούν μια ασταθή κρατική οντότητα η οποία ανά πάσα στιγμή αντιμετωπίζει τον κίνδυνο της διάλυσής της, όχι βεβαίως λόγω του ότι η Ελλάδα «τα έχει στυλώσει» στο θέμα του ονόματος, μα κυρίως λόγω της ισχυρής αλβανικής μειονότητάς της και της όμορης Αλβανίας που τρέφει, όπως και τα Σκόπια, τους δικούς της μεγαλοϊδεατισμούς, όμως τούτη τη φορά σε βάρος των Σκοπίων! Έτσι, το παζλ του ισχυρού ενδιαφέροντος των ΗΠΑ -και της Ευρώπης- για τα Σκόπια, έχει να κάνει και με την αποτροπή της διάλυσης αυτού του Κράτους, που μπορεί να οδηγήσει σε περαιτέρω ενίσχυση στη περιοχή όχι του ρωσικού παράγοντα, αλλά της Τουρκίας, μέσω του Τουρκοαλβανικού τόξου, μια Τουρκία, εξίσου ασταθή σύμμαχο των ΗΠΑ! Μια τέτοια εξέλιξη ασφαλώς δεν είναι κάτι που δεν μας ενδιαφέρει, όμως, ενδιαφέρει πολύ περισσότερο της ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και το Βερολίνο! Ας πληρώσουν συνεπώς αυτοί το όποιο τίμημα απαιτείται προκειμένου να παραμείνει εν ζωή αυτό το Κράτος. Γιατί πρέπει τον «λογαριασμό» να τον πληρώσει η Ελλάδα;

Εν μέσω λοιπόν αυτών των πολύ θετικών για την Ελλάδα -που γίνονται ακόμα πιο θετικά αν συνυπολογίσουμε πως με δεδομένη την Αμερικανοτουρκική επιδείνωση των σχέσεων η Ελλάδα γίνεται για το ΝΑΤΟ η πλέον υπολογίσιμη στη περιοχή «πιστή» συμμαχική δύναμη : οικονομική και στρατιωτική- και πολύ αρνητικών για τα Σκόπια δεδομένων, η βιασύνη της Ελλάδας να σπεύσει να λύσει «συμβιβαστικά» το θέμα του ονόματος των Σκοπίων, είναι προβληματική, που γίνεται ακόμα πιο προβληματική όταν φαίνεται να παραμερίζεται και η απαίτηση του γεωγραφικού προσδιορισμού στη προτεινόμενη σύνθετη ονομασία και όλο πιο συχνά να γίνεται αναφορά σε απλή «σύνθετη ονομασία», (όπως απαλοιφή από το Σύνταγμα των Σκοπίων των αλυτρωτικών διατυπώσεων, επαναπροσδιορισμός της εθνικής ταυτότητας των Σκοπιανών, όνομα erga omnes, κ.λπ.) και γεννά εύλογα ερωτήματα, ακόμα κι αν τα Σκόπια αποδεχτούν τους υπόλοιπους όρους -πράγμα αμφίβολο δηλαδή, κυρίως αν για το θέμα γίνει δημοψήφισμα στη FYROM.

Επίσης δεν μπορώ να μην παραλληλίσω τούτη τη σε μεγάλο βαθμό σύμπτωση των «φωνών» και επιχειρημάτων όλων εκείνων που «καίγονται» να δώσουν «λύση» «εδώ και τώρα» στο όνομα των Σκοπίων, με όσους φώναζαν προφητεύοντας πως θα ανοίξουν οι ουρανοί και θα πέσουν στα κεφάλια της Κύπρου όλοι οι γνωστοί και άγνωστοι λιμοί και καταποντισμοί, αν δεν υπέκυπτε στο σχέδιο Ανάν. Μάλιστα εν προκειμένω, υπάρχει και κάτι ακόμα χειρότερο : είτε με τη σύνθετη είτε όχι με τη σύνθετη ονομασία, αυτό που «πιο συνοπτικά» θα προβάλλεται και επικρατήσει διεθνώς -κι έτσι θα αποκαλείται- θα είναι -και πάλι- σκέτο το όνομα «Μακεδονία», όπως κάποιοι που μπορούν να έχουν δύο κύρια ονόματα, όμως με το ένα είναι γνωστοί. Αυτό, είναι κάτι που θα διατηρεί εν υπνώσει, αλλά μονάχα εν υπνώσει και όχι νεκρά, τα αλυτρωτικά οράματα τον λαό της γείτοντος που γαλουχήθηκε γενιές τώρα με ένα ψέμα ως προς την ιστορική καταγωγή του, τα οποία πλέον οράματα «τυπικά» θα είναι και αναβαθμισμένα, διότι η «Μακεδονία» θα έχει κρατική υπόσταση με πρωτεύουσα τα Σκόπια, ενώ η ελληνική «επαρχία» της -ελληνικής- Μακεδονίας θα φαντάζει ως η «φυσική προέκταση» του «Μακεδονικού» Κράτους στα Βόρεια σύνορά μας. Εξ άλλου τα Σκόπια, που σήμερα δείχνουν το πιο γλυκό τους πρόσωπο, είναι αμφίβολο αν θα εξακολουθούν να δείχνουν τέτοια φιλικά απέναντί μας αισθήματα, όταν με τη δική μας ψήφο, αποκτήσουν κι αυτά ψήφο ισότιμη με τη δική μας, στο ΝΑΤΟ σήμερα, στη Ευρωπαϊκή Ένωση αύριο. Ας μη ξεχνάμε πως η θετική μας ψήφος για την είσοδο της Αλβανίας στο ΝΑΤΟ και η προεξοφλημένη ήδη θετική μας ψήφος για την αυριανή της ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όχι μόνο δεν την έκανε πιο φιλική απέναντί μας, μα εξακολουθεί τις παλιές της προκλήσεις (Τσαμουριά, θέμα συνόρων κ.λπ.) τις οποίες και εμπλουτίζει με νέες (π.χ. το ζήτημα της ΑΟΖ στο βόρειο Ιόνιο). Ευκαιρίας δε δοθείσης, καλό θα είναι η Ελλάδα, να καταστήσει από τούδε σαφές στην Αλβανία πως η συμπεριφορά της και οι ανιστόρητες αξιώσεις της σε βάρος μας, καθιστά πολύ επισφαλή την ψήφο μας για την είσοδό της στην Ευρωπαϊκή Ένωση και σε κάθε περίπτωση, με τρόπο τυπικό, η Ελλάδα θα πρέπει να κλείσει αποφασιστικά και οριστικά και τις όποιες «ανοικτές πληγές» και με τη Χώρα αυτή.

Σε ό,τι με αφορά, ας ξεκαθαρίσω, (για την ακρίβεια : επαναλάβω), πως η απάντησή μου στο ερώτημα αν πρέπει να λυθεί κάποια στιγμή το ζήτημα της ονομασίας του παραπάνω Κράτους, είναι : Ναι, πρέπει.

Αν, όπως δείχνουν τα πράγματα, το ΝΑΤΟ -δηλαδή, οι ΗΠΑ-, και η Ευρώπη, βιάζονται να δώσουν «λύση» στο ζήτημα των Σκοπίων, τότε η δική μας θέση, κατά την άποψή μου, με δεδομένο πως, όπως ήδη σημειώσαμε, εμείς δεν χάνουμε και δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε στο μέλλον αν δεν δοθεί «εδώ και τώρα λύση», δεν μπορεί να είναι κάτι λιγότερο από την αξίωσή μας, να ικανοποιηθούν πλήρως οι απαιτήσεις μας επί του ονόματος που προκύπτουν από την ίδια την Ιστορία μας, η οποία δεν είναι δυνατόν να «εκχωρείται» έστω και ως προς κάποιο τμήμα της, διότι σήμερα είναι το όνομα των Σκοπίων, αύριο μπορεί να υπάρχει κάτι άλλο στη Θράκη, στην Ήπειρο, στο Αιγαίο, και ασφαλώς όλες οι υπόλοιπες που και σήμερα προβάλλονται (βλέπε παραπάνω). Και θα πάω ένα βήμα παραπέρα : κακώς συζητούμε με τα Σκόπια. Δεν είναι τα Σκόπια οι ουσιαστικώς επισπεύδοντες. Στη παρούσα φάση είναι το ΝΑΤΟ, είναι οι ΗΠΑ. Με αυτούς πρέπει να συνεννοηθούμε, διότι αυτοί κινούν τα νήματα των Σκοπίων.

Την ίδια στιγμή, αποτελεί επίσης εδραία θέση μου, πως οι Λαοί των Βαλκανίων, θα πρέπει ξεφεύγοντας από τους επιζήμιους και ανιστόρητους αλυτρωτισμούς τους, πέρα από το αν ταυτόχρονα μετέχουν και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, να έρθουν σε συνεννόηση μεταξύ τους προκειμένου να ενισχύσουν και την καλή γειτονία και τις μεταξύ τους οικονομικές σχέσεις προς όφελος της ευημερίας όλων των Λαών της περιοχής. Αυτό ας μην θεωρηθεί ένα είδος «διασπαστικής πρότασης» που πολύ θα θυμώσει το Βερολίνο και τους «λοιπούς εταίρους» μας, διότι όποιος δεν το αντελήφθη, η Ευρώπη ήδη «ομαδοποιείται» σε «ομίλους» «ειδικότερων εθνικών συμφερόντων», με κορυφαίο «όμιλο» τους Τέσσερις (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία και Ισπανία), τον «όμιλο» του Νότου (Ελλάδα, Κύπρος, Μάλτα, Πορτογαλία και οι «δίπορτοι» Γαλλία, Ιταλία και Ισπανία, που προφανώς άλλα λένε στα «φόρα» του Νότου και άλλα στα «φόρουμ» των Τεσσάρων), οι χώρες του Βίζεγκραντ (Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία και Σλοβακία). Τα Βαλκανικά Κράτη, έχουν τη δυνατότητα, αντί να επιδίδονται σε στείρους εθνικιστικούς ανιστόρητους μεγαλοϊδεατισμούς, και αντί να προωθούν τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ ή των ΗΠΑ ή της Γερμανίας στα εδάφη τους, να εργαστούν πρωταρχικά για τα δικά τους συμφέροντα που είναι πολύ πιο κοινά από τα συμφέροντά τους με τους άλλους «εταίρους» μας, που πλέον έχουν καθιερώσει «ταχύτητες» οικονομικής και κοινωνικής Απόκλισης στη Ευρωπαϊκή «Ένωση», αναζητώντας ευκολόπιστους στο χώρο των «κατώτερων ταχυτήτων» που να ενεργούν εντός του «κοινού ευρωπαϊκού συμφέροντος», αυτού που ΚΑΙ ΤΥΠΙΚΑ έχουν αποκηρύξει ήδη με τη γνωστή Δήλωση των Τεσσάρων προ έτους κοντά.