Στο τέλος κερδίζουν οι Γερμανοί και με χρεοκοπία…

Θυμάστε τη ρήση του γνωστού Άγγλου ποδοσφαιριστή Γκάρι Λίνεκερ; «Το ποδόσφαιρο
είναι απλό άθλημα, 22 παίκτες κυνηγούν μια μπάλα για 90 λεπτά και στο τέλος κερδίζουν οι Γερμανοί…» Αποκλείεται άραγε να συμβαίνει αυτό και στο πολιτικοοικονομικό στερέωμα;...


Εντελώς απαρατήρητη, περνά από το ευρύ κοινό μία πολύ σημαντική «τεχνική
λεπτομέρεια», η οποία όμως είναι απόλυτα συνδεδεμένη με τις αποφάσεις της 21ης
Ιουλίου, για το δεύτερο δανειακό πακέτο στην Ελλάδα.

Οι αποφάσεις εκείνες προέβλεπαν ότι θα γινόταν μία (πολύ μικρή έως ανύπαρκτη), μείωση του παλαιού ελληνικού χρέους με χρονική μετακύλιση ομολόγων, ώστε να εξοφληθούν αργότερα από την αρχική ημερομηνία ωρίμανσής τους, για να μην επιβαρύνουν την οικονομία με εκταμιεύσεις σημαντικών ποσών σε μία ιδιαίτερα «βαριά» περίοδο. Την πρόταση αυτή που υιοθετήθηκε, έκαναν οι τραπεζίτες του διεθνούς χρηματοοικονομικού ινστιτούτου IIF (το παγκόσμιο όργανο των διεθνών τραπεζών), το οποίο μετείχε στις διεργασίες.

Η απόφαση προέβλεπε ότι τα παλαιά ελληνικά ομόλογα θα εξοφληθούν σε μία
συγκεκριμένη τιμή, κάνοντας μερικές παραδοχές. Αλλά μέχρι εκείνη τη στιγμή της
ανακοίνωσης, τα ελληνικά ομόλογα διαπραγματεύονταν σε τιμές πολύ χαμηλότερες στις
αγορές…

Που όμως όταν ανακοινώθηκε ότι θα εξοφληθούν σε εγγυημένη τιμή, την έπιασαν αμέσως
με μεγάλη αύξησή τους εκείνη την ημέρα, θέτοντας σε αμφιβολία την επιτυχία του
εγχειρήματος και τα πιθανά κέρδη των τραπεζών από την συμμετοχή στο εγχείρημα. Για να βγουν επιπλέον κέρδη, θα έπρεπε οι τιμές να ξαναπέσουν.

Και φυσικά τα ελληνικά ομόλογα πέφτουν αν υπάρχει ο κίνδυνος της χρεοκοπίας. Έτσι αυτή τη στιγμή τα ελληνικά ομόλογα έχοντας επιστρέψει μετά το ανοδικό διάλειμμα του Ιουλίου στον κατηφορικό δρόμο, βρίσκονται σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα.

Αλλά αν πέφτουν τα ομόλογα, τότε οι τράπεζες μπορούν να τα αγοράσουν ή να δεχτούν να
συμμετέχουν μη έχοντας άλλη λύση. Είναι οξύμωρο, αλλά τίποτε δεν αποκλείει, οι Γερμανοί(και οι Ολλανδοί «βοηθοί» επίσης) με τις δηλώσεις τους να παίζουν παράλληλα σε δύο ταμπλό.

Αν δεν βγει το ένα, θα βγει το άλλο, αλλά οι ίδιοι δεν χάνουν ποτέ. Αφού τελικά η εντύπωση

ότι η Γερμανία είναι η μόνη λύση στην Ευρωζώνη, κερδίζει συνεχώς έδαφος.

Νίκος Κωτσικόπουλος