Αυτό σημαίνει πως στοχεύουν να κουρέψουν κατά 50% ομόλογα ιδιωτών τα οποία συγκροτούν ένα ποσόν χρέους 206 δις ευρώ, (από περίπου 370 δις ευρώ συνολικά), στα οποία δεν συμπεριλαμβάνονται τα περίπου 50-60 δις ευρώ ελληνικών ομολόγων τα οποία έχει αγοράσει σχεδόν στο 70% της ονομαστικής αξίας τους η ΕΚΤ, τα έντοκα γραμμάτια και φυσικά τα δάνεια του μνημονίου.
Γερμανία και ΔΝΤ πιέζουν προς αυτή την κατεύθυνση, με την Γαλλία να αντιδρά και την
ΕΚΤ να διαφωνεί επίσης. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η συμφωνία αυτή, από όλες τις
πληροφορίες φέρεται να είναι απόλυτα συνδεδεμένη με αντάλλαγμα την οικονομική
διαχείριση και υποτέλεια της χώρας και της περιουσίας της, από ξένους ελεγκτές και ξένους
πωλητές των δημόσιων και ιδιωτικών περιουσιακών στοιχείων της. Αν τελικώς περάσει
αυτή η λύση, ανακύπτουν όμως και τα εξής ζητήματα:
1. Πόσα κεφάλαια θα χρειαστεί να χρεωθεί επιπλέον η Ελλάδα για να ενισχύσει
(ανακεφαλαιοποιήσει) τα Ασφαλιστικά Ταμεία και τις Τράπεζες; Θα ζητηθούν
χρηματικές ή άλλες εγγυήσεις υπέρ του ταμείου EFSF, που θα αυξήσουν ένα χρέος
το οποίο δεν θα μπορεί μετά να διαγραφεί;
2. Θα υποχρεωθούν σε άρον- άρον ξεπούλημα περιουσιακών στοιχείων τα
Ασφαλιστικά Ταμεία (ασφαλώς και οι Τράπεζες);
3. Γιατί δεν κουρεύεται και η ΕΚΤ τουλάχιστον μέχρι το όριο στο οποίο δεν χάνει,
έχοντας αγοράσει φθηνά από την αγορά και όχι στο 100% της αξίας τους, τα
ελληνικά ομόλογα;
4. Με τι άλλους όρους θα δοθούν τα υπολειπόμενα δάνεια του μνημονίου και με
τι όρους θα γίνει ένας νέος δανεισμός, όπως αυτός που προέβλεπε αρχικά η
συμφωνία της 21ης Ιουλίου;
5. Θα είναι το «κούρεμα» πραγματική διαγραφή χρέους στην ονομαστική αξία των
ομολόγων ή θα είναι και πάλι δήθεν «κούρεμα» όπως την 21η Ιουλίου, ώστε να
μην επιβαρυνθούν οι ιδιώτες δανειστές και να μην υποχρεωθούν να πληρώσουν
ασφάλειες οι ασφαλιστές ομολόγων;
ΝΑΚ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου