Παρασκευή, Νοεμβρίου 25, 2011

Fiat Bravo 1.4 140 HP: Άξιο τέκνο της Ιταλικής σχολής

Tο ιταλικό «μικρομεσαίο» ποντάρει στα παραδοσιακά στοιχεία της ιταλικής σχολής, ντιζάιν, επιδόσεις, οδική συμπεριφορά, και τα καταφέρνει μια χαρά σε όλα. Χωρίς να είναι από τα ακριβότερα αυτοκίνητα της κατηγορίας του, προσφέρει ένα πολύ καλό κινητήρα και ανάλογες επιδόσεις, οδική συμπεριφορά όχι μόνο ασφαλή, αλλά κι ευχάριστη, πολύ καλά φρένα και δύο επιλογές στον τρόπο με τον οποίο αντιδρά στις εντολές τους οδηγού -«νορμάλ» και σπορ


Ο υπερτροφοδοτούμενος κινητήρας 1.4 Multiair αποδεικνύεται σε κάθε περίπτωση καλύτερος από τον 1.4 T-Jet των 150 ίππων, παρά τους 10 ίππους που τους χωρίζουν. Κι αυτό γιατί εμφανίζεται πολύ πιο «γεμάτος» συνολικά, με καλή ροπή από χαμηλά, κάτι που έχει μεγαλύτερη σημασία στην καθημερινή οδήγηση από μερικούς ίππους παραπάνω στο όριο των στροφών. Εύστροφος και δυνατός, προσφέρει καλές επιδόσεις στο αυτοκίνητο, ιδιαίτερα με το πάτημα του πλήκτρου «σπορ» στο ταμπλό, που σχεδόν μεταμορφώνει το αυτοκίνητο, βελτιώνοντας σημαντικά την απόκριση του κινητήρα και κάνοντας πιο «βαρύ», με καλή αίσθηση το τιμόνι. Αυτή η επιλογή κάνει το Bravo πραγματικό ιταλικό αυτοκίνητο, που μπορεί να προσφέρει οδηγική απόλαυση. Το 6άρι κιβώτιο είναι ικανοποιητικό, αλλά όχι από τα κορυφαία της κατηγορίας, καθώς παρουσιάζει μια ελαφρά «λαστιχένια» αίσθηση στις γρήγορες αλλαγές, που μειώνει την αίσθηση ακρίβειας των αλλαγών και -περιέργως- δεν υπήρχε στο πεντάρι των παλιότερων εκδόσεων που είχαμε οδηγήσει. Όσο για την κατανάλωση, εξακολουθεί και σ' αυτήν την έκδοση του Bravo να μην είναι από τα ισχυρότερα σημεία του και δεν είναι από τις καλύτερες τις κατηγορίας.

Αυτό που πάντα ήταν καλό στο Bravo και δεν χρειαζόταν βελτίωση, ήταν η οδική συμπεριφορά. Από τα πιο ευχάριστα οδηγικά αυτοκίνητα της κατηγορίας του, μπορεί να οδηγηθεί αρκετά γρήγορα χάρη στη δύναμη του κινητήρα του, όχι μόνο χωρίς να προβληματίσει ποτέ τον οδηγό, αλλά προσφέροντας και απόλαυση στην οδήγηση, που δεν είναι πάντα δεδομένη ακόμα και σε εξαιρετικά ασφαλή αυτοκίνητα. Το Bravo δεν είναι μόνο ότι έχει πολύ καλό κράτημα και είναι ουδέτερο στην πίεση, ακόμα κι όταν γλιστράει ο δρόμος, αλλά το ευχάριστο είναι ότι σου δίνει ανά πάσα στιγμή την αίσθηση ότι εσύ έχεις τον έλεγχο, ότι μπορείς να αυξήσεις ή να μειώσεις ρυθμό με απόλυτα προβλέψιμο αποτέλεσμα και βέβαια, με το σχετικό διακόπτη να έχει επιλέξει τη σπορ ρύθμιση, σου προσφέρει και πολύ καλή αίσθηση στο τιμόνι, που είναι ακριβές και γρήγορο.

Το αυτοκίνητο δεν υποστρέφει «χαζά» στο πάτημα του γκαζιού (αν έχεις στοιχειώδη αυτοσυγκράτηση στο γκάζι, το -διακριτικό- ESP δεν ενεργοποιείται σχεδόν ποτέ), δεν εμφανίζει εύκολα τάση υπερστροφής αν αφήσεις το γκάζι, ενώ τα πολύ καλά φρένα του ενισχύουν το αίσθημα ασφάλειας και απόλυτου ελέγχου που σου προσφέρει. Όσο για την άνεση, στοιχείο πάντα ενδιαφέρον σ' ένα οικογενειακό αυτοκίνητο, είναι ικανοποιητική, χωρίς όμως να είναι και κορυφαία για την κατηγορία.

Το φινετσάτο στιλ του, που μαρτυράει την ιταλική καταγωγή του και δεν προσπαθεί να μιμηθεί κανένα ανταγωνιστή, αλλά δίνει στο Bravo τη δική του, ισχυρή προσωπικότητα. Το ίδιο συμβαίνει και εσωτερικά, εκεί όπου οι Ιταλοί έχουν κάνει τη μεγαλύτερη πρόοδο τα τελευταία χρόνια, προσφέροντας, όχι μόνο ντιζάιν (που είναι αναμφισβήτητα σύγχρονο και καλαίσθητο), αλλά και γεροδεμένη κατασκευή και λειτουργικότητα. Σύμφωνοι, μπορεί το Bravo να μην είναι το κορυφαίο σε ποιότητα στην κατηγορία του, δεν είναι άλλωστε αυτό που περιμένει κανείς από ένα ιταλικό αυτοκίνητο. Αυτό που περιμένει, όμως, απ' οποιοδήποτε αυτοκίνητο πλέον, είναι μια καλή κατασκευή κι ένα προσεγμένο φινίρισμα και μια εργονομία που δεν θα κουράζει τον οδηγό. Αυτά τα προσφέρει και με το παραπάνω το Bravo.

Η καλή θέση οδήγησης προσφέρει αρκετές ρυθμίσεις σε κάθισμα και τιμόνι ώστε να βολευτεί με ακρίβεια ο οδηγός, με τα χειριστήρια και τους διακόπτες να είναι στις θέσεις που πρέπει για ν' αποκτήσεις γρήγορα τους αυτοματισμούς που χρειάζονται. Η ποιότητα συναρμολόγησης και υλικών είναι αρκετά καλή και το Bravo αποδεικνύει τη γεροδεμένη κατασκευή του όταν κινείται στους γεμάτους λακκούβες δρόμους της Αθήνας χωρίς να ακούγεται ο παραμικρός τριγμός στο εσωτερικό του. Οι χώροι για επιβάτες είναι απολύτως επαρκείς για 4 άτομα, χωρίς πάντως να είναι και από τους κορυφαίους της κατηγορίας. Αυτός που είναι κορυφαίος για την κατηγορία είναι ο χώρος αποσκευών, που με τα 400 λίτρα του θυμίζει μάλλον σεντάν παρά χάτσμπακ. Η μοναδική μας ένσταση αφορά το «κατώφλι» φόρτωσης, που είναι μάλλον ψηλό, κάτι που δυσκολεύει τη φόρτωση αντικειμένων μεγάλο βάρους. Απολύτως ικανοποιητικοί, τέλος, είναι οι χώροι για μικροπράγματα στο εσωτερικό.

Από τα ισχυρά σημεία του αυτοκινήτου ήταν πάντα η ανταγωνιστική τιμή του. Tο Mutliair των 140 ίππων δεν είναι φυσικά το πιο φτηνό Bravo, αφού υπάρχουν αρκετές εκδόσεις κάτω απ' αυτό, με 2 διαφορετικούς κινητήρες. Και πάλι, όμως, η τιμή των 21.350(20.390 με απόσυρση) ευρώ δεν μπορεί να κριθεί υπερβολικά ακριβή γι' αυτά που προσφέρει το αυτοκίνητο, καθώς μάλιστα συνοδεύεται κι από ένα πολύ καλό επίπεδο εξοπλισμού, με στάνταρ 6 αερόσακους, ESP με hill holder, κλιματισμό, ηλεκτρικά παράθυρα, κεντρικό κλείδωμα με τηλεχειρισμό, ηλεκτρικά ρυθμιζόμενους και θερμαινόμενους καθρέφτες, ζάντες αλουμινίου, προβολείς ομίχλης, ραδιο-CD με χειριστήρια στο τιμόνι, Bluetooth, θύρα USB, σύστημα Start&Stop κλπ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου