δημοσιογραφικά; Διαβάστε: «Η Μάνια, όσα χρόνια ζούσε ο μπαμπάς της, δεν είχε πατήσει ποτέ στην εφημερίδα, μα ποτέ, ούτε η αδερφή της η Λένα, ποτέ. Δεν την μαθαίνεις την δουλειά έτσι, στα 50 σου χρόνια. Ποτέ δεν πάτησε στην εφημερίδα. Όταν πρωτοήρθε, μετά τον θάνατο του πατέρα της και την ξενάγησαν στην εφημερίδα, ήταν σα να ήταν κάποιος περαστικός που πρώτη φορά έμπαινε εκεί μέσα. Ήταν τόσο τρακαρισμένη, κάπνιζε ένα τσιγάρο, έπινε μια μπύρα και κοιτούσε έτσι έντρομη, θα έλεγα. Εμ, δεν γίνεται έτσι». Και συνέχισε: «Και μετά δεν της άρεσε ο ΚΥΡ, δεν της άρεσα εγώ, δεν της άρεσαν άλλοι..., έ, φύγαμε, τί να κάνουμε. Και έβαλε ανθρώπους που δεν είχαν ποτέ διοικήσει εφημερίδα και πάνε κατά διαόλου, τσακώνονται κάθε μέρα εκεί, έχουν χωριστεί σε τρία, τέσσερα στρατόπεδα. Λυπάμαι πάρα πολύ. Δεν έχει μέλλον αυτή η εφημερίδα. Ή θα κλείσει τελείως ή θα την πάρει κάποιος και θα την ξαναβγάλει, αλλά δεν θα είναι εκείνο που ήταν. Η ελευθερία που γνώρισαν οι συντάκτες, δεν έχει ξαναδοθεί ποτέ».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου