Παγώνουν καρδιές στους δρόμους της Αθήνας

«Παντού ανακαλύπτουμε ανθρώπους μέσα στο κρύο» λέει ο αντιδήμαρχος Γ. Αποστολόπουλος και εξηγεί πόσο δύσκολη αποστολή είναι η επιχείρηση για την υποστήριξη των αστέγων.

Η Μαντόνα των φτωχών. Μόνη, τυλιγμένη με ένα κασκόλ για να αντέξει το κρύο, περιμένει ένα πιάτο φαγητό...



Το πολικό ψύχος φέρνει για μία ακόμη φορά στην επιφάνεια τις δραματικές συνθήκες με τις οποίες αναγκάζονται να ζουν χιλιάδες άνθρωποι που δεν έχουν στέγη.

Στην γκρίζα και παγερή Αθήνα, τα περιστατικά είναι εκατοντάδες και οι προσπάθειες αγωνιώδεις για να μη χαθούν ανθρώπινες ζωές. Οι κοινωνικές υπηρεσίες του Δήμου Αθηναίων, εθελοντές, οργανώσεις και φορείς καταβάλλουν το ανθρωπίνως δυνατό, για να βοηθήσουν όσους πολίτες βρίσκονται στον δρόμο ώστε να διευκολύνουν τη ζωή τους, τουλάχιστον τις ημέρες που οι θερμοκρασίες είναι πολύ χαμηλές.

Οι οικονομικές συνθήκες εκτίναξαν τον αριθμό των αστέγων, ενώ οι καιρικές έφεραν τις αρμόδιες υπηρεσίες αντιμέτωπες με ένα πρωτόγνωρο πρόβλημα.

«Δύσκολη αποστολή» χαρακτηρίζει ο αρμόδιος αντιδήμαρχος και πρόεδρος του ιδρύματος Αστέγων, Γ. Αποστολόπουλος, την επιχείρηση του δήμου για τη βοήθεια των αστέγων.

Ασήμαντη συγκομιδή, βήματα απελπισμένα... Παρά το γκράφιτι στον τοίχο, η κοινωνία δεν βλέπει τον εφιάλτη των αστέγων








«Προσπαθούμε πολύ για να αποφευχθεί ανθρώπινη τραγωδία, αλλά γνωρίζουμε ότι είναι αδύνατο να πετύχει. Παντού ανακαλύπτουμε ανθρώπους άστεγους, μέσα στο κρύο», τονίζει ο κ. Αποστολόπουλος και προσθέτει ότι η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζουν οι ομάδες εργασίας είναι να πείσουν τους ανθρώπους που ζουν στον δρόμο να μεταφερθούν στους χώρους φιλοξενίας.

«Πρόκειται για μετακινούμενο πληθυσμό, γεγονός που καθιστά ακόμη πιο δύσκολη την αποστολή. Επίσης αρνούνται να δεχθούν βοήθεια είτε γιατί είναι αγανακτισμένοι με την κατάσταση που τους οδήγησε στον δρόμο είτε γιατί ντρέπονται» αναφέρει ο κ. Αποστολόπουλος, διευκρινίζοντας ταυτόχρονα ότι οι υπάλληλοι του δήμου δεν μπορούν να μεταφέρουν τους άστεγους σε κλειστούς χώρους, εάν αυτοί δεν το θέλουν. «Μόνο με εισαγγελική παρέμβαση μπορούμε να τους πάρουμε» σημειώνει ενδεικτικά.

Ανθρώπινα ράκη με προτεταμένο το χέρι αναζητούν μια ελάχιστη υποστήριξη. Ούτως ή άλλως, ελπίδα δεν θα τους δώσει κανείς.








Χθες μόλις 40 άνθρωποι φιλοξενήθηκαν στο κλειστό γήπεδο στο Ρουφ, επίσης 15 άτομα στην οδό Λένορμαν σε κτίριο του δήμου και από 4 άτομα στις δύο λέσχες φιλίας στην Κυψέλη.

ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ
Τέσσερα καταφύγια

Τέσσερα σημεία του δήμου είναι ανοιχτά, ενώ ο κεντρικός χώρος υποδοχής αστέγων στο Ρουφ από σήμερα θα δέχεται άστεγους επί 24ώρου βάσεως.

Παράλληλα γίνονται προσπάθειες ώστε να εγκατασταθεί στο γήπεδο θέρμανση, κάτι που μέχρι σήμερα δεν υπήρχε, με αποτέλεσμα οι θερμοκρασίες στον χώρο να είναι εξαιρετικά χαμηλές.

Εικόνες εξαθλίωσης σε μια πόλη που κάποτε έσφυζε από ζωή









Το Κέντρο Υποδοχής του δήμου (ΚΥΑΔΑ) το οποίο είναι σε επιφυλακή επί 24ώρου βάσεως, οργανώνει τις δράσεις ανάλογα με τις αναφορές. Ομάδες εργαζομένων και εθελοντών πηγαίνουν στα σημεία που έχουν εντοπιστεί άστεγοι, με τρόφιμα και ρούχα, ενώ όπου χρειαστεί τους μεταφέρουν στους κλειστούς χώρους φιλοξενίας, οι οποίοι είναι:

Πολιτιστικός Χώρος 4ης Δημοτικής Κοινότητας, Λένορμαν και Αλεξανδρείας.
Λέσχη Φιλίας Αγίου Μελετίου και Ξεναγόρα 6.
Λέσχη Φιλίας Κίου 5, Κυψέλη.
Κλειστό Γυμναστήριο Ρουφ, Πειραιώς και Εχελιδών 69.

Επίσης, οι πολίτες μπορούν να επικοινωνούν με το τηλεφωνικό κέντρο του Κέντρου Υποδοχής και Αλληλεγγύης του Δήμου Αθηναίων στους αριθμούς: 210 5246515 και 210 5239465. Επίσης, καθ' όλη τη διάρκεια του 24ώρου στον τετραψήφιο τηλεφωνικό αριθμό 1960.

Οι δρόμοι της απόγνωσης
Παγωμένα βλέμματα στο πουθενά

«Δεν ξέρω. Δεν θέλω να βλέπω κανέναν. Δεν θέλω τη βοήθεια ενός κράτους που με οδήγησε στον δρόμο...»

Με βλέμμα «παγωμένο» περισσότερο και από το κορμί που ξεπαγιάζει στην κρύα, από όλες τις απόψεις Αθήνα, κάθεται στο παγκάκι, μόνος και σκεφτικός.

Η προσπάθεια να τον προσεγγίσουμε εξαιρετικά δύσκολη. Επιφυλακτικός, φοβισμένος, θυμωμένος. «Τι σας οδήγησε εδώ;» τον ρωτήσαμε διστακτικά και η απάντηση αποστομωτική: «Εσείς».

Οταν ξεπαγιάζουν και οι καρδιές: «Εσείς κουράγιο. Σε μένα δε χρειάζεται, ό,τι ήταν να πάθω το έχω πάθει...»








Κάθεται έξω ακριβώς από τη λέσχη φιλίας του δήμου Αθηναίων στην οδό Κίου στην Κυψέλη. Δεν δείχνει πρόθυμος να μπει μέσα, αν και υπάρχει η δυνατότητα. Η θερμοκρασία ιδιαίτερα χαμηλή, ωστόσο, ο ίδιος δεν έδειχνε να ενοχλείται.

«Το βράδυ είναι χειρότερα» μας λέει. Τον ρωτάμε αν θα επισκεφθεί κάποιον από τους χώρους του δήμου. «Δεν ξέρω. Δεν θέλω να βλέπω κανέναν. Δεν θέλω τη βοήθεια ενός κράτους που με οδήγησε στον δρόμο».

Θολός ορίζοντας... Ξυπόλητη στο κρύο, εξασφάλισε το φαγητό της ημέρας. Ποιος ξέρει αύριο...









Δεν θέλησε να μας πει το όνομά του και ποια ήταν η ζωή του κι όταν φεύγοντας του είπαμε «κουράγιο» η απάντησή του ήταν και πάλι ορθή κοφτή: «Εσείς κουράγιο. Σε μένα δε χρειάζεται, ό,τι ήταν να πάθω το έχω πάθει...».
ethnos.gr