ΜΑΧΗ ΓΙΑ ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟ Η ΜΠΑΤΕ ΣΚΥΛΟΙ ΑΛΕΣΤΕ…

Οι προσεχείς εκλογές που επιχειρεί το σύστημα Παπαδήμου να αποφύγει αποτελούν την μάχη για την διατήρηση του δικομματισμού-επιτέλους ας αποφασίσει ο λαός ποιος θα είναι ο «δυνάστης»του-η την διατήρηση μιας πολιτικής ρευστότητας, που κυρίως αποτελεί την επιθυμία των εγχώριων και ξένων συμφερόντων....

Ο δικομματισμός σαφώς και ευθύνεται κατά μεγάλο μέρος, για την σημερινή αδιέξοδη κατάσταση, αλλά απέναντί του ,έχει τις πλέον ανάλγητες, ανόητες, γεμάτες σκοπιμότητες συμμαχίες, εκείνων που…ευθύνονται περισσότερο από την διατήρηση και την εναλλαγή των δυο μεγάλων κομμάτων Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Και για να μην βιαστούν ορισμένοι ηλίθιοι και θεωρήσουν ότι παπαγαλίζουμε το σενάριο της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-Νέας Δημοκρατίας, το καλύτερο σενάριο για την τόπο, θα ήταν μια ισχυρή αυτοδύναμη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Οι οποιεσδήποτε συμφωνίες-ελάχιστες υπάρχουν-που μπορούν ακόμη και να επανεξεταστούν ,που μπορεί ακόμη και να γίνουν αντικείμενο επαναδιαπραγμάτευσης, μιας άλλης συμφωνίας ,μπορεί να γίνουν μόνον από μια αυτοδύναμη κυβέρνηση. Με απλά λόγια, η ενίσχυση ανύπαρκτων πολιτικών μηχανισμών, που βγήκαν στον αφρό ,ως κόμματα διαμαρτυρίας δεν βοηθά την Δημοκρατία και την λειτουργία της, αλλά εκπέμπει ένα μήνυμα απόλυτα διχαστικό της ελληνικής κοινωνίας, απέναντι στους τιμωρούς της Ευρωπαίους.
Η πανσπερμία πολιτικών μηχανισμών, που ως διάττοντες αστέρες-βλέπε ΛΑΟΣ, Συμμαχία, αλλά και όλα τα άλλα κόμματα που έζησαν όσο οι κάμπιες και δεν πρόλαβαν να γίνουν πεταλούδες-δεν εξυπηρετούν τίποτε άλλο ,παρά τα σχέδια αυτών που τα δημιούργησαν τις φιλοδοξίες τους και φυσικά εκείνους που τους στηρίζουν.
Η εντος του μνημονίου πορεία της χώρας, αποτελεί αναμφισβήτητο γεγονός κι εκείνοι που ανοήτως ψελλίζουν κάτι διαφορετικό ,απλώς βγάζουν την πικρία την, οργή τους και τον εθνικό φανατισμό τους προς τα εξω…Οι μισοί τουλάχιστον από τους μνημονιακους υποστηρικτές, νιώθουν τα ίδια συναισθήματα με αυτούς. Απλώς δεν τα εξωτερικεύουν ,γίνονται περισσότερο πραγματιστές και παλεύουν με τα σημερινά δεδομένα.
Ποιοι δεν θέλουν τις εκλογές; Εκείνοι που θεωρούν ότι θα κάνουν κακό στον τόπο η εκείνοι που θεωρούν ότι θα κάνουν κακό στον εαυτό τους γιατί…δεν θα εκλεγούν. Μην έχουμε αυταπάτες. Ορισμένοι ξεχασμένοι από το σύστημα Σημιτη, λίγοι ακόμα από το σύστημα Παπανδρέου ,σε συνδυασμό με εκείνους που δεν θα εκλέγουν, διαμορφώνουν ένα επικίνδυνο πολιτικό ξιπασμένο σύστημα.
Εάν οι υγιείς δυνάμεις του δικομματισμού στην Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ ,δεν δουν τον μετωπικό αυτό αγώνα και δεν τον αντιμετωπίσουν με σωστούς μηχανισμούς και δυναμισμό τότε στην Ελλάδα του μνημονίου μπορεί ακόμη και ο Παπαδημος να γίνει ήρωας και ο Παπανδρέου οραματιστής…Ήμαρτον…