«Η κρίση που βιώνουμε δεν είναι μόνο οικονομική. Αυτό αποτελεί την κορυφή ενός παγόβουνου, είναι σύμπτωμα μιας γενικότερης κρίσης, που αφορά τους θεσμούς και τη λειτουργία τους, τη σχέση της πολιτικής και των πολιτικών με την οικονομία, τη σχέση της πολιτικής με τους ίδιους τους πολίτες, είναι εντέλει κρίση που αφορά την πολιτική, τον πολιτισμό, την κοινωνία.
Σήμερα, σαράντα πέντε χρόνια από το πραξικόπημα των συνταγματαρχών και την επικράτηση της χούντας, οι φασιστικές επιθέσεις εναντίον μελών του Κοινοβουλίου, επιβεβαιώνουν με τον πλέον καταλυτικό τρόπο, ότι η κρίση που βιώνει η χώρα μας, δεν είναι απλώς οικονομική.
Η αδήριτη ανάγκη για εθνική κυριαρχία, να ορίζουμε, δηλαδή, εμείς οι Έλληνες την τύχη μας, συνειδητοποιήθηκε όσο ποτέ άλλοτε τότε, με την τραγωδία της Κύπρου, η οποία ξεκίνησε με την απόπειρα ανατροπής του Μακαρίου από την χούντα των συνταγματαρχών και κατέληξε στην τουρκική εισβολή και κατοχή στην Κύπρο.
Σήμερα η οικονομική κρίση, και η περιπέτεια που περνά η χώρας μας, σηματοδοτεί όσο ποτέ άλλοτε την ανάγκη να αναπτύξουμε τις δικές μας παραγωγικές δυνάμεις, τη δικιά μας σύγχρονη πολιτική και πολιτιστική παρουσία στην Ευρώπη και αλλού, να σταθούμε χωρίς δάνειες δυνάμεις στα δικά μας πόδια.
Σε αυτή την μεγάλη προσπάθεια, για μια Ελλάδα περήφανη και αυτοδύναμη, δεν χωρούν τραμπουκισμοί και νεοφασισμοί.
Δεν χωρά η βία και η αλητεία.
Απαιτείται η νηφάλια, οργανωμένη και δημοκρατική απάντηση στα φαινόμενα της πελατειακής πολιτικής, των μικρών ή μεγάλων ολιγαρχιών, της ανομίας και της έλλειψης κράτους δικαίου.
Η κρίση που βιώνουμε δεν είναι μόνο οικονομική. Αυτό αποτελεί την κορυφή ενός παγόβουνου, είναι σύμπτωμα μιας γενικότερης κρίσης, που αφορά τους θεσμούς και τη λειτουργία τους, τη σχέση της πολιτικής και των πολιτικών με την οικονομία, τη σχέση της πολιτικής με τους ίδιους τους πολίτες, είναι εντέλει κρίση που αφορά την πολιτική, τον πολιτισμό, την κοινωνία.
Σε αυτές τις προκλήσεις καλούμαστε όλοι να απαντήσουμε και συλλογικά και ατομικά.
Γιατί είναι κρίση που αφορά τη Δημοκρατία και τη λειτουργία της.
Τον καθημερινό μας δημοκρατικό πολιτισμό.
Τις υποχρεώσεις μεταξύ μας και ευρύτερα, απέναντι στην κοινωνία.
Η κρίση θα αντιμετωπισθεί μόνο δημοκρατικά, αλλιώς δεν θα αντιμετωπισθεί. Αυτό το διακύβευμα είναι και Ελληνικό και Ευρωπαϊκό.
Σήμερα παρά ποτέ, το διακύβευμα στην Ελλάδα, την Ευρώπη, τον κόσμο ολόκληρο, είναι η Δημοκρατία.
Είναι η προάσπιση της Δημοκρατίας, με την εμβάθυνση και εμπέδωση ουσιαστικών αντιπροσωπευτικών θεσμών και θεσμών ελέγχου, στην οικονομία, ιδίως του παρασιτικού κεφαλαίου, στην λειτουργία του πολιτικού συστήματος, στην δημόσια διοίκηση, την τοπική αυτοδιοίκηση, τον συνδικαλισμό.
Δυστυχώς, την ίδια ώρα, που απαιτείται περισσότερη δημοκρατία, πολιτικές δυνάμεις που υποτίθεται ότι λειτουργούν στο όνομα του λαού, καλλιεργούν την άρνηση, το μίσος, τη βία.
Σε όλη την Ευρώπη και την Ελλάδα, τα ακροδεξιά φασιστικά κόμματα εκμεταλλεύονται τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης, για να καλλιεργήσουν αισθήματα ρατσισμού κάθε είδους, για να πολεμήσουν τη διαφορετικότητα.
Επιχειρούν μέσω ενός εύκολου λαϊκισμού, να αμφισβητήσουν τα ίδια τα θεμέλια και τη λειτουργία της Δημοκρατίας.
Ο Ελληνικός λαός δεν ξεχνά τις τραγικές συνέπειες του χουντικού πραξικοπήματος. Στην πορεία προς τις εθνικές εκλογές, έχει πλήρη συνείδηση της αξίας μιας ανοιχτής δημοκρατικής κοινωνίας.
Σε αυτές τις δυνάμεις, προστίθενται και εκείνες, οι υποτιθέμενες προοδευτικές, που καλλιεργούν τη "σιδηρά αντιπαράθεση" με εκδηλώσεις τύπου "καρφίτσας". Εκδηλώσεις που ακόμη και στο πρόσφατο παρελθόν έχουν πληρώσει ακριβά πρωτίστως οι ίδιοι και όλοι οι δημοκράτες πολίτες.
Η βία και το αυγό του φιδιού, δεν έχουν χρώμα.
Ενισχύουν τις επιδιώξεις όλων εκείνων των συμφερόντων που προσμένουν σχεδόν λυτρωτικά να επικρατήσει η ισχύς της βίας, η δύναμη του ισχυρού.
Αντιστρατεύονται έτσι, το δημόσιο συμφέρον.
Και πάνω από όλα, απαξιώνουν και αποδομούν την αναγκαιότητα μιας πολιτικής που επιδιώκει την ευνομία, τη διαφάνεια, τις μεγάλες αλλαγές στο πολιτικό σύστημα, το κράτος, το παραγωγικό μοντέλο της χώρας.
Με την άρνηση, τελικώς, παρατείνουν την λειτουργία ενός συστήματος που παράγει ανισότητες. Ανισότητες που κάθε μέρα μεγαλώνουν όλο και περισσότερο. Αδικούν ακόμη περισσότερο τους αδύναμους.
Απέναντι σε αυτά τα φαινόμενα και σε αυτές τις πρακτικές, δεν αρκεί η καταγγελία και η καταδίκη.
Απαιτείται η ενεργός συμμετοχή όλων των δημοκρατών πολιτών στη διαμόρφωση της καθημερινής μας ζωής, στη διαμόρφωση του μέλλοντός μας.
Οι επιθέσεις εναντίον πολιτικών και πολιτών, είναι η κορυφή του παγόβουνου.
Το δίλημμα μπροστά μας δεν είναι απλά οικονομικό.
Όσο και εάν πονάει σήμερα η Ελλάδα, καθοριστικό για το μέλλον θα είναι το πως αντιμετωπίζουμε την κρίση. Τα μέσα με τα οποία θα αγωνιστούμε, οι πρακτικές που θα ακολουθήσουμε και οι αντιλήψεις που θα καλλιεργήσουμε, αφορούν και το αποτέλεσμα, το τι θα δρέψουμε αύριο. Για αυτό, το δίλημμα σήμερα, είναι μεταξύ της δημοκρατίας και της βαρβαρότητας.
Απέναντι στη βία και την επιχείρηση εκφασισμού της πολιτικής και κοινωνικής ζωής, δεν δικαιολογείται καμία παραίτηση».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου