Η Χάρις Αλεξίου μιλά για το υιοθετημένο της παιδί

Για τις μεγάλες της αδυναμίες και την “αχίλλειο πτέρνα” της μίλησε η σπουδαία Ελληνίδα ερμηνεύτρια Χάρις Αλεξίου σε μια άκρως αποκαλυπτική συνέντευξη.

Η ίδια δε δίστασε να αποκαλύψει τα συναισθήμητα της την περίοδο που πήρε την απόφαση να υιοθετήσει το γιό της, αλλά και να παροτρύνει και άλλους γονείς να κάνουν αυτό το βήμα. “Είχα έναν και μοναδικό φόβο όταν υιοθέτησα το παιδί μου, εάν θα είμαι ικανή να το αγαπήσω. Αν θα είμαι αντάξια αυτού του παιδιού. Γιατί παίρνεις ένα πλασματάκι, ένα μωρό που γεννιέται κι έχεις όλη την ευθύνη να το μεγαλώσεις και να του δώσεις μια σωστή ζωή κι έναν σωστό κόσμο.

Όσο κι αν δεν ξέρουμε τι είναι το σωστό. Εκεί είναι που υπάρχει πάντα η αμφιβολία, αν εμείς ως γονείς πράττουμε σωστά και όχι επειδή το παιδί το υιοθετήσαμε ή το γεννήσαμε. Δεν είναι κτήμα κανενός το παιδί, είναι ένας άνθρωπος που μεγαλώνει, για να κάνει τη δική του οικογένεια κι εσύ βλέπεις αυτό που έχεις δώσει σ’ αυτόν τον άνθρωπο, καμαρώνεις και χαίρεσαι!” δήλωσε συγκινημένη η μεγάλη ερμηνεύτρια του ελληνικού τραγουδιού.

 Παράλληλα για το ίδιο θέμα πρόσθεσε: “Θα συμβούλευα όλα τα ζευγάρια που θέλουνε να έχουν παιδάκια και δεν μπορούν να τα έχουνε φυσικά, να μη το σκεφτούνε καθόλου αυτό το πράγμα αλλά πρώτα να κοιτάξουν βαθιά μέσα τους και να δούνε αν πραγματικά θέλουν να γίνουν γονείς και τίποτα άλλο να μη τους απασχολήσει.” Από την άλλη, η “αχίλλειος πτέρνα” της δεν είναι το κομμάτι της υιοθεσίας αλλά το τραγούδι όπως παραδέχεται η ίδια. “Επειδή μόνο το τραγούδι με έχει βασανίσει στη ζωή μου, νομίζω ότι αυτή είναι η Αχίλλειος πτέρνα μου και όσο περνάν τα χρόνια, όσο πιο βαθιά μπαίνω μέσα σ’ αυτό, νομίζω ότι αυτό είναι που θα με ταλαιπωρεί (με την καλή έννοια) μέχρι το τέλος της ζωής μου” είπε χαμογελώντας η Χάρις Αλεξίου.

Ακόμη, εξήγησε γιατί το “Όλα σε θυμίζουν” είναι από τα αγαπημένα της τραγούδια και ποια γεγονότα της ζωής της έχει συνδέσει μ’αυτό, λέγοντας: “Αυτό είναι το πιο αγαπημένο τραγούδι του κόσμου. Σαφώς είναι και δικό μου αγαπημένο τραγούδι γιατί με δένουν πράγματα με αυτό… Συνέπεσε την ίδια εποχή που έφυγε η μητέρα μου, ανήκει στον αγαπημένο μου φίλο Μάνο Λοϊζο και στον επίσης αγαπητό Μανώλη Ρασούλη, μα πάνω απ’ όλα αυτό το τραγούδι έχει αγγίξει τόσους πολλούς ανθρώπους, που πια έχει γίνει ένα κομμάτι του εαυτού μου. Δεν μπορώ να μη το τραγουδήσω σε κάποια συναυλία”.

ierosagon