Το “Americans” αποδεικνύει πως ο ψυχρός πόλεμος μπορεί να τελειώσε, οι καλές κατασκοπικές ιστορίες, ευτυχώς, όχι.Μιας και αρχίζει η νέα τηλεοπτική σεζόν την ερχόμενη βδομάδα, ας κλείσουμε την προηγούμενη μιλώντας για μια απ’τις καλύτερες νέες σειρές της. Η περσινή σεζόν είχε πλειάδα από φανταστικά ντεμπούτα, τα περισσότερα των τελευταίων πολλών χρόνων. Έχουμε μιλήσει για το “Vikings” και το “Bates Motel”, δε γινόταν να αφήσουμε στην απ’έξω το “Americans”.
Το ενδιαφέρον είχε ξεκινήσει από τις promo εικόνες κιόλας. Ένα σφυροδρέπανο πάνω στη λέξη Americans και ένα ωραιότατο, εμφανέστατα δυτικό, φωτογενές ζευγάρι, να κοιτάζει ψηλά με αφοσίωση. Πού; Στη μαμά πατρίδα. Ήδη μιλάμε για κάτι που προκαλεί, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Η ιδέα είναι πως ένα ζευγάρι πρακτόρων της KGB στο απόγειο του Ψυχρού Πολέμου, ποζάρουν ως τυπικοί Αμερικάνοι πολίτες. Κι όταν λέμε ποζάρουν, εννοούμε πως το ζούνε και με το παραπάνω. Στο πετσί του ρόλου, όχι αηδίες. Είναι στη χώρα τη ισή τους ζωή, έχοντας υιοθετήσει τις νέες τους ταυτότητες, δε μιλάνε ποτέ ρώσικα μεταξύ τους, μόνο αγγλικά, έχουν χτίσει εκεί ζωή, έχουν δουλειά, έχουν οικογένεια.
Τα παιδιά τους φυσικά δε γνωρίζουν την αλήθεια για τους γονείς τους, αλλά εκεί αρχίζουν και μπαίνουν τα ωραία διλήμματα για τη σειρά. Όπως το “Sopranos”, 15 χρόνια νωρίτερα, έτσι και το “Americans” ρωτάει, τι γίνεται όταν η δουλειά κι η οικογένεια πρέπει να προστατευτούν η μία από την άλλη; Έτσι ο Φίλιπ κι η Ελίζαμπεθ (ή ο ‘Φίλιπ’ και η ‘Ελίζαμπεθ’) κρατούν τις νυχτερινές τους καταδιώξεις, τους φόνους, τα σαμποτάζ κλπ, μακριά από το φως της μέρας- ή τελοσπάντων το φως της κουζίνας του σπιτιού τους. Όπου κάθε πρωί ετοιμάζουν πρωινό πριν στείλουν τα παιδιά τους σχολείο με ένα χαμόγελο κι ένα φιλί.
Ήδη άβολο; Περίμενε, γίνεται καλύτερο.
Η μεγάλη μαγκιά της σειράς του Joe Weisberg (μμεε σκηνοθεσία πιλότου από τον Gavin O’Connor του λατρεμένου “Warrior”) είναι ότι ποτέ δεν αφήνεται να χαθεί πολύ στο σκοτάδι. Δεν θα σε βασανίζει περί διλημμάτων και ευθύνης και τέτοια. Είναι μια τρομερά fun κατασκοπική ιστορία. Ναι, έχει τα δραματικά της στοιχεία (κατά πόσο είναι αληθινός ο γάμος των δύο κατασκόπων; ττι αισθάνονται ο ένας για τον άλλον;) αλλά όταν οι Σοβιετικοί κατάσκοποι πραγματοποιούν ακόμα και εγκληματικές πράξεις σε Αμερικάνικο έδαφος, παρουσιάζονται ως μέρος της δουλειάς. Η σειρά δεν προσπαθεί να σε κάνει να τους μισήσεις, γιατί ξεκαθαρίζει απ’την αρχή πως πιστεύουν σε κάτι Άλλο.
Ήδη από το πρώτο επεισόδιο ξέρεις τι μας περιμένει. Έχει κακά περουκίνια, μεταμφιέσεις μμε αστεία γυαλιά, κακές προφορές, ‘80s μουσικές, όλα αυτά τα φανταστικά. Οι αποστολές είναι πράγματα του στυλ:
Η Ελίζαμπεθ είναι η Κέρι Ράσελ (η “Felicity“ του Τζέι Τζέι Έιμπραμς, που έχει παίξει και στο “Mission: Impossible 3” by the way) και είναι τρομερή. Θεόψυχρη, δεν παρεκκλίνει ούτε εκατοστό από την Αποστολή, την ώρα που ο άντρας της (Μάθιου Ρις) έχει στιγμές αδυναμίες κι εκείνη πρέπει να τον κρατάει στον σωστό δρόμο. Ή τελοσπάντων ξέρεις, στον ‘σωστό’ δρόμο.
Παράλληλα, γείτονάς τους είναι ο Σταν Μπίμαν (φανταστικός ο Νόα Έμεριχ, τον θυμάσαι σίγουρα από το “Truman Show”), ένας πράκτορας που μόλις επέστρεψε στην Ουάσινγκτον και έχει αναλάβει να εντοπισει τους κρυφούς πράκτορες της KGB. Άβολο! Αλλά επίσης αναπτύσσεται μια ωραία φιλία μεταξύ τους.
Οι αληθινές σχέσεις που επηρεάζουν τις εκάστοτε αποστολές, δεν περιορίζονται εδώ. Ο Σταν βρίσκει μια εργαζόμενη στην ρώσικη πρεσβεία που κλέβει για να ζήσει την οικογένειά της πίσω στη Μόσχα, και την απειλεί πως αν δεν συνεργαστεί μαζί τους ως διπλός πράκτορας, θα την καταδώσει. Ο Φίλιπ διατηρεί δεσμό με μια γραμματέα του FBI ως ‘Κλαρκ’, ένας άντρας που δεν υπάρχει, ώστε να μπορέσει να την εκμεταλλευτεί όταν θα προκύψει ανάγκη.
Φαντάζεσαι τι γίνεται όταν όλοι αυτοί αρχίζουν να ενεργοποιούν τους πράκτορές τους και να ενεργοποιούνται και οι ίδιοι. Προδοσίες, διπλές προδοσίες, μπλόφες, ψέμματα, φονικά αντίποινα (μας έφαγες τον δικό μας, θα σου φάμε τον δικό σου!), τριπλές προδοσίες, γίνεται χαμός.
Και βοηθάει που στο κέντρο όλου αυτού, βρίσκονται δύο χαρακτήρες και μία σχέση στην οποία επενδύεις ως θεατής. Η μεγαλύτερη μαγκιά του “Americans” είναι πως εν μέσω καταδιώξεων,. σινιάλων που έρχονται στην κόψη του χρόνου, και παιχνίδια κατασκοπικής προδοσίας, εσύ κάθεσαι και σκέφτεσαι πως πραγματικά δε θες να συμβεί τίποτα κακό σε αυτούς τους δύο αξιαγάπητους Σοβιετικούς κατασκόπους, οι οποίοι “πραγματικά αγαπιούνται, ΜΑ ΔΕΝ ΤΟ ΒΛΕΠΟΥΝ;”
Και μέσα σε όλα, ας μην ξεχνάμε το απίστευτο του όλου εγχειρήματος. Ναι, είναι μια εποχή που έχει περάσει για τα καλά, όμως εξακολουθεί να θέλει ένα κάποιο θράσος να βάλεις για ήρωες και πρωταγωνιστές σου σε μια αμερικάνικη σειρά (ιδιαίτερα από τη στιγμή που δεν τους παρουσιάζεις καν σαν τέρατα), σοβιετικούς πράκτορες/κατασκόπους/
(Μανούσος Μανουσάκης. 1821. Ζευγάρι ερωτευμένων Τούρκων στρατιωτών που υποδύονται τους Έλληνες επαναστάτες. ΟΛΑ ΕΓΩ.)
Σε κάθε περίπτωση, άλλη μια περσινή σειρά που δεν πρέπει να χάσεις. Πρώτη σεζόν 13 επεισόδια, η δεύτερη έρχεται, λογικά την άνοιξη του ‘14.ονεμαν
Τα παιδιά τους φυσικά δε γνωρίζουν την αλήθεια για τους γονείς τους, αλλά εκεί αρχίζουν και μπαίνουν τα ωραία διλήμματα για τη σειρά. Όπως το “Sopranos”, 15 χρόνια νωρίτερα, έτσι και το “Americans” ρωτάει, τι γίνεται όταν η δουλειά κι η οικογένεια πρέπει να προστατευτούν η μία από την άλλη; Έτσι ο Φίλιπ κι η Ελίζαμπεθ (ή ο ‘Φίλιπ’ και η ‘Ελίζαμπεθ’) κρατούν τις νυχτερινές τους καταδιώξεις, τους φόνους, τα σαμποτάζ κλπ, μακριά από το φως της μέρας- ή τελοσπάντων το φως της κουζίνας του σπιτιού τους. Όπου κάθε πρωί ετοιμάζουν πρωινό πριν στείλουν τα παιδιά τους σχολείο με ένα χαμόγελο κι ένα φιλί.
Η μεγάλη μαγκιά της σειράς του Joe Weisberg (μμεε σκηνοθεσία πιλότου από τον Gavin O’Connor του λατρεμένου “Warrior”) είναι ότι ποτέ δεν αφήνεται να χαθεί πολύ στο σκοτάδι. Δεν θα σε βασανίζει περί διλημμάτων και ευθύνης και τέτοια. Είναι μια τρομερά fun κατασκοπική ιστορία. Ναι, έχει τα δραματικά της στοιχεία (κατά πόσο είναι αληθινός ο γάμος των δύο κατασκόπων; ττι αισθάνονται ο ένας για τον άλλον;) αλλά όταν οι Σοβιετικοί κατάσκοποι πραγματοποιούν ακόμα και εγκληματικές πράξεις σε Αμερικάνικο έδαφος, παρουσιάζονται ως μέρος της δουλειάς. Η σειρά δεν προσπαθεί να σε κάνει να τους μισήσεις, γιατί ξεκαθαρίζει απ’την αρχή πως πιστεύουν σε κάτι Άλλο.
- Πρέπει να μας στείλετε έναν αποστάτη πίσω στη Μόσχα!
- Πρέπει να κάνετε αυτή την αγαθή καθαρίστρια να βάλει κοριό στο γραφείο του υπουργού!
- Πρέπει να εξακριβώσετε αν αυτή η πληροφορία είναι αληθινή ή αν μας ψαρεύουν οι Αμερικάνοι!
- Πρέπει να σαμποτάρετε μια νέα εξέλιξη στην τεχνολογία του εχθρού!
Παράλληλα, γείτονάς τους είναι ο Σταν Μπίμαν (φανταστικός ο Νόα Έμεριχ, τον θυμάσαι σίγουρα από το “Truman Show”), ένας πράκτορας που μόλις επέστρεψε στην Ουάσινγκτον και έχει αναλάβει να εντοπισει τους κρυφούς πράκτορες της KGB. Άβολο! Αλλά επίσης αναπτύσσεται μια ωραία φιλία μεταξύ τους.
Φαντάζεσαι τι γίνεται όταν όλοι αυτοί αρχίζουν να ενεργοποιούν τους πράκτορές τους και να ενεργοποιούνται και οι ίδιοι. Προδοσίες, διπλές προδοσίες, μπλόφες, ψέμματα, φονικά αντίποινα (μας έφαγες τον δικό μας, θα σου φάμε τον δικό σου!), τριπλές προδοσίες, γίνεται χαμός.
Και μέσα σε όλα, ας μην ξεχνάμε το απίστευτο του όλου εγχειρήματος. Ναι, είναι μια εποχή που έχει περάσει για τα καλά, όμως εξακολουθεί να θέλει ένα κάποιο θράσος να βάλεις για ήρωες και πρωταγωνιστές σου σε μια αμερικάνικη σειρά (ιδιαίτερα από τη στιγμή που δεν τους παρουσιάζεις καν σαν τέρατα), σοβιετικούς πράκτορες/κατασκόπους/
Σε κάθε περίπτωση, άλλη μια περσινή σειρά που δεν πρέπει να χάσεις. Πρώτη σεζόν 13 επεισόδια, η δεύτερη έρχεται, λογικά την άνοιξη του ‘14.ονεμαν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου