Τα παιδικά μας πάρτι είναι μια υπόθεση 10.000 λέξεων. Προς το παρόν, γινόμαστε συγκεκριμένοι και γράφουμε για τη μουσική που μας ξεκολλούσε από τις μπόμπες.Πάρτι στο σπίτι της Μαίρης. Άνοιξη. Έκτη Δημοτικού. Μέσα στη μέση των 90s. Ωραία χρόνια. Η πρόσκληση λέει 19.30 και στις 19.40 όλοι οι καλεσμένοι είναι στο σαλόνι. Ούτε 'ψώνια', ούτε ντίβες ούτε αργοπορημένες αφίξεις. Μόνο αγνότητα.
Στο τραπέζι δεσπόζουν οι δίλιτρες κοκακόλες και οι μπόμπες με τη μαγιονέζα που ξεχειλίζει. Πλαστικά πιρουνάκια, πλαστικά πιατάκια, πουκάμισο μέσα από την καζάκα, ανυπομονησία για την μπουκάλα, πίτσα από την πιτσαρία της γειτονιάς και μια στοίβα κασέτες δίπλα από το κασετόφωνο που παίζει μόνο από το αριστερό deck.
Στην καλύτερη στιγμή της βραδιάς, θα χορέψεις μπλουζ με το κορίτσι που 'αγαπάς' και στην καλύτερη στιγμή της στιγμής θα τη φιλήσεις στο μάγουλο.
Λίγο αργότερα, ή εσύ ή αυτή ή κάποιο άλλο παιδάκι θα κάνετε εμετό μες στη μέση του σαλονιού, κάποια μαμά θα πει "ααααα, δεν πειράζει" και η μαγεία θα χαλάσει. Για λίγο. Εν τω μεταξύ, η πρώτη μεριά της κασέτας μόλις τελείωσε και κάποιος πρέπει να βάλει την επόμενη.
Στο τέλος, δεν θα ξεχάσεις να τη ζητήσεις από τη Μαίρη για να την αντιγράψεις ενόψει του δικού σου πάρτι. Το ΟΝΕΜΑΝ βρήκε την κασέτα και την ξαναπαίζει από την αρχή.
Ακολούθησε το ΟΝΕΜΑΝ στο Spotify για περισσότερες λίστες.
Πλευρά Α
Ace of Base - All That She Wants
Ναι, κάποτε υπήρχε χώρος για λίγη καλή βορειοευρωπαϊκή ποπ στα πάρτι μας. Αν υπήρχαν πέντε παιδικά περιοδικά στα 90s, οι Ace of Base έγιναν εξώφυλλο και στα πέντε. Πέρασα ένα ολόκληρο καλοκαίρι, ακούγοντας μόνο το 'All That She Wants' και το 'The Sign' στον Αγιόκαμπο στη βόρεια Εύβοια. Τότε μου άρεσε η Ιζαμπέλα.
New Kids on the Block - Step by Step
Όπως συνέβαινε με κάθε δημοφιλές boy band όταν διανύαμε τις ευαίσθητες ηλικίες 10-15, τα αγόρια ζηλεύαμε τυφλά και φωναχτά τα μέλη τους, επειδή το κορίτσι που μας άρεσε είχε γεμίσει το δωμάτιό της με αφίσες τους. Παρ' όλ' αυτά, αν ήσουν καλός χορευτής, μπορούσες να κερδίσεις λίγους πόντους με το 'Step by Step'.
Backstreet Boys - Get Down
Ό,τι διάβασες από πάνω.
Michael Jackson - Bad
O Michael Jackson ήταν ο πρώτος τεράστιος μουσικός σταρ που αντιληφθήκαμε ως ανθρώπινα όντα. Για να στο πω κι αλλιώς, κανένας και ποτέ δεν έκανε πλάκα με τον MJ. Υπήρχε η ποπ που μπορούσες να σνομπάρεις, υπήρχε και ο βασιλιάς. End of conversation.
Kaoma - Lambada
Με ευκολία στο top-3 των πιο πολυπαιγμένων ασμάτων σε παιδικό πάρτι στην Ελλάδα των 90s. Το περίεργο δεν είναι ότι πολλοί συμμαθητές μας μπορούσαν να το χορέψουν 'σωστά. Το περίεργο είναι ότι κάποιες συμμαθήτριες ήξεραν απέξω τα λόγια. Μεράκλωμα, όχι αστεία.
Scorpions - Wind of Change
Το μπλουζ. Τα σφυρίγματα στην αρχή του τραγουδιού ήταν το σύνθημα για να βγάλεις το χέρι από τη μύτη και να ζητήσεις από το πρόσωπο να χορέψει μαζί σου. Τα υπόλοιπα τα ξέρεις. Χέρια κοκαλωμένα στη μέση της, αμήχανες χορευτικές κινήσεις τσουβαλιού και το μόνο που σε έσωζε ήταν να της αρέσεις πραγματικά.
Bonnie Tyler - Total Eclipse of the Heart
H δεύτερη (και τελευταία) ευκαιρία σου να τα φτιάξεις με κάποια σε αυτό το πάρτι.
Marianne Faithfull - So Sad
O ιδανικός επίλογος στην πρώτη πλευρά. Συγκρατημένες μουσικές, λίγο ξένο ντιριντάχτα στην αρχή, λίγο μπλουζ για να μπει το συναίσθημα στο πάρτι και μια Faithfull στο τέλος, ώστε να ξαναγεμίσεις τα ποτήρια ενόψει της uptempo-εξοντωτικής-αλλοπρόσαλλης πλευράς Β.
Πλευρά Β
Los Del Rio - Macarena
Και κάπως έτσι ξεκινά η πιο παρανοϊκή δεύτερη πλευρά στην ιστορία της Κασέτας. Μετά τα δάκρυα του 'So Sad', άπαντες εκτοξεύονται από τη γούβα του καναπέ τους και παρατάσσονται για να ξεκινήσει το χορευτικό. Η συνεννόηση κρατάει μέχρι το πρώτο σετάκι 'χέρια στην έκταση και κούνημα'. Μετά το χάος.
Burbujitos - Ska Sou Sou
Δεν ξέρω αν στο είπα, αλλά μόλις άρχισε η παράνοια. Οι καζάκες έχουν ήδη φύγει από πάνω μας, ενώ η μισή νεολαία μένει με το κοντομάνικο. Η φάση είναι "Γιωργάκηηηη, μη βγαίνεις στο μπαλκόνι αγάπη μου, είσαι ιδρωμένος".
Τα Παπάκια στη Σειρά
Η πιο στάνταρ αλλαγή στην ιστορία των παιδικών πάρτι. Το 1-2 που παίζουν τα 'Παπάκια' με το 'Σκα Σου Σου' μπορούσε να χαλάσει μόνο αν το μηχάνημα μασούσε την κασέτα ή κάτι τέτοιο. Δίδυμο επιπέδου Άμποτ και Κοστέλο ή Μπόλεκ και Λόλεκ.
Σάκης Ρουβάς - Έλα Μου
Σε πολλές κασέτες θα έβρισκες το '1992' στη θέση του 'Έλα Μου', αλλά η διαχρονική μας αγάπη για τα μακαρόνια έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην τελική επιλογή. Ευτυχώς, στα 90s ο Σάκης δεν ήταν ΤΟΣΟ τεράστιος για τα κορίτσια κι έτσι οι αντιδράσεις στο άκουσμα της φωνής του υπήρξαν κόσμιες. Εντάξει, η Μαίρη που έκανε το πάρτι έκλαιγε γι' αυτόν, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα.
Νότης Σφακιανάκης - Ο Αετός Πεθαίνει στον Αέρα
Ο dj τρελάθηκε, η συνοχή των τραγουδιών είναι το τελευταίο που απασχολήσει ένα 12χρονο στο τσακίρ κέφι και ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΟΡΕΨΕΙ ΕΝΑ ΖΕΪΜΠΕΚΙΚΟ. Τα μάτια στραμμένα στο alpha male του ΣΤ1.
Πωλίνα - Πάμε για Τρέλες στις Σεϋχέλλες
Ποτέ δεν θα μάθουμε πόσοι αετοί έχασαν τη ζωή τους στον αέρα ή στο έδαφος μετά από αυτήν τη σουρεαλιστική ακολουθία τραγουδιών, αλλά α) η Πωλίνα δεν είναι καθόλου τυχαία και β) το συγκεκριμένο τραγούδι το χορεύαμε και σε κάτι κυριακάτικες χοροεσπερίδες σε ντισκοτέκ, άρα respect και λίγα τα λόγια σου.
The Cranberries - Zombie
Παραδοσιακή ροκιά (εκτός του Νότη φυσικά) βάλαμε; Δε βάλαμε.
Bryan Adams - Everything I Do
Δεν υπήρχαν πάνω από τρεις κανόνες για την κατάρτιση μιας κασέτας για παιδικό πάρτι. Ένας από αυτούς ήταν ο εξής απλός: "Το τελευταίο τραγούδι κάθε πλευράς πρέπει να είναι ένα slow τραγούδι". Ζήτω η μελωδική βραχνάδα του Bryan Adams. Ζήτω τα δάκρυα ερωτικής απογοήτευσης.οneman
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου