Η επικείμενη συνεργασία της με τον Γιώργο Μαζωνάκη, που σηματοδοτεί και την επιστροφή της στις μεγάλες πίστες, είναι μια χαρά αφορμή για να της ανοίξουμε την πόρτα του Hall of Femme.
Η πρώτη συναυλία που είδα στην ζωή μου ήταν η δική της, σε ένα χορταριασμένο γήπεδο έξω από την Ναύπακτο. Ήμουν μόνιμος θαμώνας στο Diogenis Palace, την εποχή που εμφανιζόταν εκεί με τον Ρέμο το 1997. Και η γυναίκα μου έχει τα μάτια της. Σόρι, αλλά όπως καταλαβαίνετε, δεν μπορώ να είμαι ιδιαίτερα αντικειμενικός.
Το κορίτσι με τα τεράστια πράσινα μάτια και το χαρακτηριστικό κενό ανάμεσα στα δόντια που γεννήθηκε, πριν από 52 ολόκληρα χρόνια (σ.σ. σύμφωνα με την Wikipedia και άσχετο αν δεν της φαίνονται), στο Αιγάλεω θα έπρεπε να είναι εντελώς ανεπίκαιρη αυτή τη στιγμή. Όπως συνέβη σε όλες τις τραγουδίστριες της γενιάς της και σε σχεδόν όλες τις τραγουδίστριες πίστας της χρυσής εποχής του lifestyle.
‘Ήμουν κι εγώ κομμάτι του life style. Έχω δώσει για μια εμφάνιση 30 εκατ. δραχμές (88.000 ευρώ), το 2002, στο Παρίσι. Ήταν για ένα κομμάτι από τη σεζόν. Τότε αυτό γινόταν. Δεν έχω μετανιώσει για τα χρήματα που έδωσα, έτσι έπρεπε. Μου αρέσει όμως αυτό που ζούμε τώρα, είναι καλύτερο και πιο αληθινό. Έχει τελειώσει η ασυδοσία".
Αλλά εκείνη παραμένει εδώ. Όχι μόνο επίκαιρη, αλλά επίκαιρη με τον πλέον σωστό τρόπο. Τη δουλειά της. Είτε αυτό μεταφράζεται σε ένα καινούργιο δίσκο που ξεφεύγει από τα συνηθισμένα, την επιλογή της να απομακρυνθεί για χρόνια από τις πίστες προκειμένου να κάνει κάτι διαφορετικό ή την απόφαση της να επιστρέψει στο πλευρό του Μαζωνάκη.
Προσοχή. Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι πρόκειται για τη νέα Χάρις Αλεξίου που έρχεται να αλλάξει τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε το λαϊκό τραγούδι. Η Καίτη ήταν και παραμένει μια τίμια και εργατική λαϊκή τραγουδίστρια με εμπειρία δεκαετιών (ανέβηκε στην πίστα για πρώτη φορά στα 15 της, ως ντουέτο με την αδελφή της, στο πλευρό του Γιάννη Φλωρινιώτη) που σέβεται το κοινό της και το οποίο κοινό της το ανταποδίδει με αιώνια αφοσίωση.
"Δεν ήταν το όνειρο της ζωής μου να εμφανίζομαι σε νυχτερινά κέντρα. Ήθελα να σπουδάσω και παραλλήλως να τραγουδώ από χόμπι. Αλλά το πράγμα πήγε μόνο του. Είναι αυτό που λέμε καμιά φορά, έτσι ήταν να γίνει και έγινε".
Μια γυναίκα που δεν δίστασε να παραδεχτεί ότι η μια και μόνη πλαστική που έκανε στη ζωή της ήταν για χάρη του άντρα της ζωής της.
"Έκανα πλαστική στήθους και το έκανα για τον Διονύση, που είχε εκφράσει την επιθυμία. “Πω πω οι γυναίκες που…”, έλεγε. “Οι γυναίκες που ε; Θα σε φτιάξω εγώ”, είπα και το έκανα!’’ Ένα ζευγάρι πράσινα μάτια (και μια φωνή) που δύσκολα τα ξεχνάς και που ούτε ο χρόνος δεν τολμάει να τα αγγίξει και να τα αλλοιώσει.
oneman
Onemangr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου