ΚΡΑΣ ΤΕΣΤ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΝΤΟΓΑΝ

Στις δημοτικές «κληρώνει» για τον σουλτάνο των σκανδάλων

Τη μοίρα ηγετών του αραβικού κόσμου που από λαοφιλείς υπέκυψαν στην αλαζονεία της εξουσίας, παραδόθηκαν στη διαφθορά και τελικά στον αυταρχισμό φαίνεται να ακολουθεί ο Ταγίπ Ερντογάν, παρασύροντας όμως και την ίδια την Τουρκία στη δίνη μιας βαθιάς πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής κρίσης.
Τη μοίρα των λαοφιλών ηγετών του αραβικού κόσμου που υπέκυψαν στην αλαζονεία της εξουσίας και παραδόθηκαν στη διαφθορά και στον αυταρχισμό φαίνεται να ακολουθεί και ο Ταγίπ Ερντογάν

Ακόμη φυσικά δεν μπορεί να απαντήσει εάν πίσω από αυτό τον ανελέητο βομβαρδισμό αποκαλύψεων κρύβεται μόνο ο Φετουλάχ Γκιουλέν και προς το παρόν δεν έχει κατορθώσει να δώσει απάντηση ούτε για την ουσία των σκανδάλων.

Ο Ταγίπ Ερντογάν εξευτελίζεται καθημερινά με τη διαρροή μαγνητοφωνημένων συνομιλιών. Στα ντοκουμέντα ακούγεται να συζητάει με τον γιο του, Μπιλάλ, για μίζες εκατομμυρίων δολαρίων που καταθέτουν μεγαλοεπιχειρηματίες της Τουρκίας, οι οποίοι τα τελευταία χρόνια κερδίζουν όλο και μεγαλύτερο μερίδιο των δημοσίων επενδύσεων, δημιουργώντας μια νέα κομματική ελίτ στη χώρα.

Ωστόσο, ο Τούρκος πρωθυπουργός δεν φαίνεται διατεθειμένος να παραδοθεί εύκολα.

Ο μεγάλος σταθμός πλέον είναι η 30ή Μαρτίου, όταν οι κάλπες στις δημοτικές εκλογές θα δείξουν πόσο έχει τραυματισθεί ο ίδιος ο Ερντογάν από τα σκάνδαλα και αν το κόμμα του, ΑΚΡ, μπορεί να διατηρήσει την κυριαρχία στην πολιτική ζωή της Τουρκίας με τον ίδιο ή με άλλον αρχηγό.

Στα ντοκουμέντα ακούγεται ο Ταγίπ Ερντογάν να συζητάει με τον γιο του, Μπιλάλ, για μίζες εκατομμυρίων δολαρίων που καταθέτουν μεγαλοεπιχειρηματίες της Τουρκίας.

Η σύγκρουσή του με τον Φετουλάχ Γκιουλέν ήταν αναπότρεπτο ότι θα κατέληγε σε αυτή την άνευ ορίων μάχη. Ο Ερντογάν δεν γνωρίζει τι άλλο ακόμη υπάρχει στο «οπλοστάσιο» των γκιουλενιστών, που θα χρησιμοποιηθεί σε μια προεκλογική εκστρατεία η οποία θα είναι πολωμένη όσο ποτέ και αναμένεται να κυριαρχηθεί από χτυπήματα κάτω από τη μέση.

Αμήχανος αρχικά μετά την πρώτη δημοσιοποίηση των συνομιλιών με τον γιο του (ο ίδιος υποστηρίζει ότι πρόκειται περί μονταρισμένου υποκλαπέντος υλικού) για την απόκρυψη του 1 δισ. λιρών που είχαν δοθεί από μίζες, δεν πρόλαβε να συνέλθει όταν συνεχίστηκαν οι αποκαλύψεις με δεύτερη συνομιλία, όπου καλούσε τον γιο του να μην πάρει τα 10 εκατ. που του έδινε γνωστός Τούρκος επιχειρηματίας προσθέτοντας: «Μην τα πάρεις, θα πρέπει να φέρει ό,τι υποσχέθηκε. Οι άλλοι τα φέρνουν, αυτός γιατί δεν μπορεί; Τι νομίζουν ότι είναι οι εταιρείες; Θα πέσουν στα πόδια μας, μην ανησυχείς».


Στην αντεπίθεση
Ξαφνικά ο Τ. Ερντογάν, βλέποντας τον κλοιό να σφίγγει και κυρίως να μη γνωρίζει τι άλλο του επιφυλάσσουν οι γκιουλενιστές, προσπάθησε την Πέμπτη να περάσει στην αντεπίθεση. Κατηγόρησε ουσιαστικά τους αντιπάλους του ότι συνεργάζονται με ξένες μυστικές υπηρεσίες (δείχνοντας προς την πλευρά του Ισραήλ) αλλά και τα κόμματα της αντιπολίτευσης, το λόμπι των επιτοκίων και άλλους «σκοτεινούς και αόρατους» εχθρούς της Τουρκίας.

Τους τελευταίους μήνες, μετά και τις διαδηλώσεις του Γκεζί, ο Ταγίπ Ερντογάν πήρε το πολιτικό παιχνίδι πάνω του, διαπράττοντας σειρά λαθών.

Το «παράλληλο κράτος» που σήμερα καταγγέλλει και μάλιστα με απόφαση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας αποτελεί απειλή για την ομαλότητα είναι το ίδιο ακριβώς παρακράτος που τον διευκόλυνε να καταλάβει την εξουσία και κυρίως να εξουδετερώσει πλήρως το στρατιωτικό κατεστημένο.


Ο Τ. Ερντογάν είναι ο ηγέτης που πραγματικά έφερε τη δημοκρατία στο προσκήνιο στην Τουρκία, συσπειρώνοντας γύρω του ευρύτερες δυνάμεις, αλλά σήμερα είναι ο ίδιος άνθρωπος που αισθάνεται να απειλείται από τη δημοκρατία και θέλει να την... τιθασεύσει.

Η βίαιη καταστολή κάθε μορφής διαμαρτυρίας, η προσπάθεια συγκάλυψης των οικονομικών σκανδάλων που άρχισαν να έρχονται στη δημοσιότητα από τις 17 Δεκεμβρίου, η υιοθέτηση του επίμαχου νόμου για την ηγεσία της Δικαιοσύνης, η οποία ελέγχεται πλέον από την εκτελεστική εξουσία, ο νόμος με τις απαγορεύσεις στο Διαδίκτυο, ο νέος νόμος με τις υπερεξουσίες της μυστικής υπηρεσίας ΜΙΤ είναι κινήσεις πανικού, που παραπέμπουν στα διάφορα καθεστώτα της περιοχής με χαρακτηριστικά του αραβικού εθνικισμού.

Επιπλέον, ο τουρκοϊσλαμισμός του Ερντογάν σε συνδυασμό με την «ξεροκέφαλη» ιδιοσυγκρασία του και ένα αδίστακτο διεφθαρμένο περιβάλλον που οικοδομήθηκε γύρω του τον οδήγησε σε μια σειρά από αντιφατικές επιλογές στην εξωτερική πολιτική της Τουρκίας, που αν δεν υπονομεύουν, πάντως τραυματίζουν τη σχέση του και με την ΕΕ αλλά κυρίως με τις ΗΠΑ.

Η επιμονή του να διατηρεί ανοιχτό το μέτωπο με το Ισραήλ, η κρυφή υποστήριξη που προσέφερε η Τουρκία στις ανεξέλεγκτες σήμερα ομάδες ακραίων σαλαφιστών στη Συρία, το σπάσιμο του εμπάργκο στο Ιράν με διακίνηση δισεκατομμυρίων δολαρίων και οι αποκαλύψεις για προσωπική επαφή του γιου του με τον Σαουδάραβα επιχειρηματία Γιασίν Αλ Κουάντι, που βρίσκεται στη μαύρη λίστα των χρηματοδοτών της Αλ Κάιντα, βάρυναν πολύ τη σχέση του Ερντογάν με τη Δύση.

Ισχυρό το παρακράτος

Η αλαζονεία ποτέ δεν ήταν καλός σύμβουλος. Ο Τ. Ερντογάν θέλησε να αποκλείσει εντελώς τον Φ. Γκιουλέν από τη νομή της εξουσίας, στην απόκτηση της οποίας τον βοήθησαν οι σκοτεινοί μηχανισμοί του ιμάμη. Και αποδείχθηκε ότι το ίδιο παρακράτος μαζί με τους στρατηγούς άρχισε να «δένει» και την ίδια την ηγετική ομάδα του ΑΚΡ πέριξ του Ερντογάν. Η ιστορία έχει αποδείξει ότι μόνο οι καθαροί ηγέτες δεν εκβιάζονται ούτε απειλούνται. Και ο Ερντογάν δεν πείθει πια ότι είναι ένας από αυτούς...

ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ
Το «οικονομικό θαύμα» της Τουρκίας κλυδωνίζεται

Χάνοντας σταδιακά το ηθικό πλεονέκτημα το οποίο τον διαφοροποιούσε από το προηγούμενο πολιτικό προσωπικό, ο Τ. Ερντογάν βλέπει να κλυδωνίζεται και το σημαντικότερο ίσως επίτευγμά του: το μικρό «οικονομικό θαύμα» της Τουρκίας.

Η πολιτική αστάθεια και οι καταγγελίες για διαφθορά, μαζί με τις ιδιόρρυθμες προσεγγίσεις του για την πολιτική επιτοκίων, οδήγησαν σε μεγάλη πτώση την τουρκική λίρα, σε αύξηση του πληθωρισμού και ανακοπή των ρυθμών ανάπτυξης που σημείωνε η Τουρκία τα προηγούμενα χρόνια.

Οι ξένοι επενδυτές που πρόθυμα μέχρι πριν από έναν χρόνο τοποθετούσαν χρήματα στην αναδυόμενη τουρκική οικονομία, είναι αρκετά πιο προβληματισμένοι πλέον, καθώς τα κέρδη τους περιορίζονται λόγω της τουρκικής λίρας, ενώ και οι προβλέψεις για την κατανάλωση είναι πολύ πιο συντηρητικές. Κυρίως όμως οι εκπρόσωποι μεγάλων εταιρειών όπως η Ford, η γερμανική ElringKlinger, η αυστριακή OMV και η Siemens, όπως περιέγραψε το Reuters, ανησυχούν για την πολιτική σταθερότητα της χώρας...

ΕΘΝΟΣ