Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΛΗΣΤΕΥΕΙ ΤΟΝ ΠΕΤΡΟ ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΟΝ ΠΑΥΛΟ!

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΛΗΣΤΕΥΕΙ ΤΟΝ ΠΕΤΡΟ ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΟΝ ΠΑΥΛΟ!
2,3 δις ευρώ φέσι έβαλαν οι πολίτες στο δημόσιο το δίμηνο Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου!
Για να διαπιστώσετε πόσο δολοφονική είναι η συνταγή της "εξόδου" από την κρίση ακούστε αυτό: Το πρώτο δίμηνο του έτους, όπως
προκύπτει από στοιχεία της Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων, δημιουργήθηκαν νέα ληξιπρόθεσμες οφειλές ύψους 2,356 δισ. Ευρώ.

Δηλαδή μέσα στο διάστημα Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου οι πολίτες έβαλαν φέσι στο ανυπόληπτο δημόσιο 2,3 δις ευρώ!

Μπορεί να έχει καμία τύχη αυτή η χώρα στην οποία μάλιστα ο κλόουν των μεταρρυθμίσεων Κυριάκος Μητσοτάκης, υπόσχεται bonus στα δικά τους παιδιά-σε 550.000 δημοσίους υπαλλήλους;

Συνολικά οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο έχουν ανέλθει στα 64,5 δισ. ευρώ.

Για την κατάντια των οικονομικών της χώρας και το γεγονός ότι ο γκρεμός είναι μπροστά μας το άρθρο του Κώστα Στούπα που ακολουθεί>


«Οι φόροι θα πρέπει να αντιστοιχούν στη φοροδοτική ικανότητα του ατόμου. Επιπλέον θα πρέπει να είναι συγκεκριμένοι, ευκόλως βεβαιούμενοι και ανταποδοτικοί.»
Άνταμ Σμιθ

Ένα έθνος που φορολογεί με την ελπίδα να ευημερήσει, μοιάζει με εκείνον, που ενώ έχει τα πόδια του μέσα σε έναν κουβά, προσπαθεί να σηκωθεί τραβώντας το χερούλι!
Ουίνστον Τσώρτσιλ

Ο Τζωρτζ Μπέρναρ Σω το είχε θέσει πριν πολλά χρόνια στη σωστή βάση: «Μία κυβέρνηση που ληστεύει τον Πέτρο για να πληρώσει τον Παύλο μπορεί πάντα να υπολογίζει στην υποστήριξη του Παύλου».

Τούτο είναι το κοινό μυστικό των πράξεων αλλά και των προθέσεων της κυβερνητικής πολιτικής, αλλά και του «εθνικού σχεδίου» ολόκληρου του πολιτικού συστήματος των πελατών, της κομματοκρατίας και των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών.

Να τα πάρουν από αυτούς που δουλεύουν και να τα δώσουν σ’ αυτούς που τους ψηφίζουν.

Πελάτες αφισοκολλητές, ανεπάγγελτα «κομματόσκυλα» που επανδρώνουν τον κρατικό και συνδικαλιστικό μηχανισμό και κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες συνιστούν το μεταπολιτευτικό παρασιτικό ελληνικό οικονομικό μοντέλο.

Ένα μοντέλο που επιβιώνει όσο μπορεί να καταναλώνει περισσότερα απ’ όσα παράγει και ως εκ τούτου με «βιτρίνα» διάφορους ειδικούς περί τα οικονομικά προβάλει σαν μόνιμη επωδό πως η λύση για την Ευρώπη είναι ένα νέο σχέδιο «Μάρσαλ» εισροών προς τη χώρα οι οποίες θα αναπληρώνουν την έλλειψη ανταγωνιστικότητας της οικονομίας της.

Πως λειτουργεί το σύστημα που κατά τον Μπέρναρ Σω ληστεύει τον Πέτρο για να εξαγοράσει την υποστήριξη του Παύλου; Μόνο από την χθεσινή ειδησεογραφία θα σας αναφέρω δυο φρέσκα παραδείγματα.

Παράδειγμα 1

Όπως είναι γνωστό κάθε μήνα οι φόροι που δεν πληρώνονται λόγω αδυναμίας στο κράτος αυξάνονται κατά 1 δισ. ευρώ περίπου και το μήνα που πέρασε αισίως ξεπέρασαν τα 63 δισ. ευρώ.

Μεγαλύτερη εγγύηση της πρόβλεψης πως η Ελλάδα πρώτα θα καταρρεύσει και μετά θα αλλάξει από αυτό το γεγονός δεν υπάρχει. Και αν υπάρξει κατάρρευση δημοσιονομική δεν θα υπάρξει και τραπεζική;

Αντί λοιπόν οι φωστήρες της επίλυσης της εξίσωσης της εξόδου από την ελληνική χρεοκοπία να ξεκινάνε από αυτό το σημείο, ξεκινάνε από το αντίστροφο σημείο εκκίνησης.

Ελέω της κυριαρχίας της βαλκανοσοβιετικής αριστερής ιδεολογίας που κυριαρχεί στη χώρα, ο κ. Θεοχάρης εκμυστηρεύτηκε στα «Νέα» το όραμά του για το μέλλον των Ελλήνων.

Αναφέρει λοιπόν το σχετικό ρεπορτάζ:

«Κάθε μήνα θα πληρώνουν οι φορολογούμενοι τους φόρους τους, καθώς ο εργοδότης ή το ασφαλιστικό ταμείο θα παρακρατούν από τον μισθό ή τη σύνταξη, το ένα δωδέκατο των ετήσιων φόρων για τα συνολικά εισοδήματα από μισθούς, συντάξεις, ενοίκια και αγροτικά εισοδήματα.

Αυτό περιλαμβάνει το μακροπρόθεσμο σχέδιο της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων για τη φορολογική συμμόρφωση..

Όπως εξήγησε χαρακτηριστικά, αν το σύστημα κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση θα πληρώνονται εγκαίρως οι φόροι, δεν θα αυξάνονται τα ληξιπρόθεσμα χρέη και δεν θα επιστρατεύονται οι κατασχέσεις.

Σύμφωνα με τον κ. Θεοχάρη σήμερα οι κατασχέσεις εις χείρας τρίτων γίνονται ηλεκτρονικά από το 100% των ΔΟΥ και στο πρώτο δίμηνο του 2014 πλησίασαν τις 50.000 από 18.000 το αντίστοιχο περυσινό διάστημα. Έτσι, έχουν συμβάλει σημαντικά στην είσπραξη περίπου 900 εκατ. ευρώ από ληξιπρόθεσμα χρέη...».

Ο Γενικός Γραμματέας (sic) δημοσίων εσόδων μας υπόσχεται πως το κράτος (ο Μεγάλος Αδελφός) θα εισπράττει το μισθό όσων εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα, θα κρατά αυτά που του χρειάζονται και θα μας δίνει ένα χαρτζιλίκι να πορευόμαστε.

Με τα λίγα οικονομικά που γνωρίζω, ένα είναι σίγουρο με το σχέδιο αυτό: Η Ελλάδα από χώρα υποδοχής λαθρομεταναστών θα εξελιχθεί σε χώρα πηγής λαθρομεταναστών, αφού οι πλέον εγχώριοι χρήσιμοι και ικανοί θα αναγκαστούν να αναζητήσουν καλύτερη τύχη στο εξωτερικό. Κάτι που έχει αρχίσει ήδη να γίνεται.

Αυτά γίνονταν μόνο στη σοβιετία και είδατε με ποιο τρόπο κατέληξε στο σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας.

Και που πάνε τα χρήματα όσων εργάζονται σκληρά υπό αντίξοες συνθήκες στον ιδιωτικό τομέα; Ιδού τα σχέδια της κυβέρνησης στην προσπάθεια να εκμαυλίσει ψήφους;

Παράδειγμα 2

Με βάση το Υπουργείο Διοικητικής μεταρρύθμισης περί τις 550.000 δημόσιοι υπάλληλοι εκτός του μισθού θα λάβουν και μπόνους (μπας και ψηφίσουν σωστά).

Το μπόνους θα δοθεί με βάση την αξιολόγηση που φέτος θα έχει πιλοτικό χαρακτήρα. Με βάση την αξιολόγηση αυτή το 15% των υπαλλήλων θα πάρει κάτω από τη βάση, ένα ποσοστό 25% θα αριστεύσει, ενώ το 60% των υπαλλήλων θα κριθεί προβιβάσιμο.

Αυτό μεταφράζεται πως το 85% θα πάρει πάνω από τη βάση και θα βάλει τα θεμέλια για την μισθολογική του εξέλιξη.

Κάπως έτσι μπορεί να υπολογιστεί ότι 100.000 υπάλληλοι θα μείνουν στάσιμοι μισθολογικά, ενώ περίπου 550.000 θα έχουν δικαίωμα στο... όνειρο του μπόνους...

Με 550.000 δημοσίους υπαλλήλους να δικαιούνται επιβράβευση αποδοτικότητας οι υπηρεσίες που παρέχει το ελληνικό δημόσιο θα έπρεπε να αφήνουν παρασάγγας πίσω εκείνες άλλων κρατών, όπως η Σουηδία, η Δανία, η Γερμανία και κράτη άλλων υπανάπτυκτων κοινωνιών.

Είναι προφανές αυτό που συμβαίνει. Πως χρησιμοποιούν τα μπόνους στο δημόσιο με βάση την αποδοτικότητα σαν πρόφαση να μοιράσουν αυξήσεις στα «δικά τους παιδιά». Απομένει να βρεθεί και η φόρμουλα να καλυφθούν και οι αντίστοιχες απώλειες των πρόωρα συνταξιοδοτηθέντων δικών τους επίσης παιδιών.

Η αμοιβή με βάση την αποδοτικότητα στο δημόσιο, αν εφαρμοστεί σωστά, είναι στην ορθή κατεύθυνση, αλλά δεν υπάρχουν ενδείξεις πως η παρούσα κυβέρνηση έχει ξεπεράσει τις πελατειακές εξαρτήσεις. Γι’ αυτό θα πρέπει να κρίνουμε, ως εκ του πονηρού προερχόμενες παρόμοιες προεκλογικές εξαγγελίες.

Μέχρι τούδε βασικό μέλημα των κυβερνώντων έχει αποδειχθεί η προσπάθεια να πάρουμε τη δόση από την τρόικα για να πληρωθούν τα παχυλά (παρά τις περικοπές εφάπαξ) των υπαλλήλων της Βουλής καθώς και του υπόλοιπου δημοσίου.

Όλα αυτά βέβαια γίνονται στη σκιά του 1,5 εκατ. ανέργων, οι οποίοι δύσκολα θα βρουν εργασία αν δεν προκύψει στη χώρα μια επανάσταση ιδιωτικών επενδύσεων από το εσωτερικό και κυρίως από το εξωτερικό.

Προφανές είναι επίσης πως όλα αυτά τα «καραγκιοζιλίκια» μειώνουν δραστικά τις πιθανότητες η χώρα να αποφύγει μια μελλοντική ολοσχερή κατάρρευση, καθώς στηρίζει όλες τις πιθανότητες αποφυγής στην επανάληψη της έξωθεν σωτηρίας, όπως συνέβη το 2010 με το μνημόνιο.

Δεν είναι κάθε μέρα Κυριακή όμως...