Το παλαιό αριστερό σύνθημα της δεκαετίας του εβδομήντα υπογράμμιζε με κάθε τρόπο το πόσο ανάγκη ειχαν οι τότε οικολόγοι(;) να καταδείξουν την αξία της θαλάσσιας απεραντοσύνης των ακτών μας, με ό,τι εκπροσωπεί το στοιχείο αυτό της ελευθερίας.
Οι παρα φυσιν συγκυβερνώντες μέσα στις πιεστικές καταστάσεις που η τρόικα τους δημιουργεί, άρχισαν να πουλάνε και τις ακτές...Χωρις ντροπή, χωρις να σκέπτονται...το ασφυκτικό πλαίσιο αισχρής διαβίωσης ενος Ελληνα που δεν έχει να πληρώσε,ι που του παίρνουν το σπίτι, που δεν εχει δουλειά...τώρα τους παίρνουν και την ανάσα του.
Μια θάλασσα μικρή, που στην παραλία της, ημίγυμνος τσαλαβουτούσε στα κύματα, έπαιζε με τα παιδιά του, την φιλενάδα του την οικογένειά του. Κι αυτό ακόμα θέλουν να είναι απαγορευτικό για τον μέσο Ελληνα. Και δεν αντιδρά κανεις.
Η Ελλάδα του ραγιά του καναπέ, δεν αντιδρά. Ας αντιδράσει τουλάχιστον όταν έλθει η ώρα της ψήφους κι ας στείλει τον Αντωνάκη και τον Βαγγελάκη να παιξουν με τα κουβαδάκια σε άλλη παραλία...Ριξτε την παρα φυσιν συγκυβέρνηση να φανούν οι ακτές...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου