Ας γίνει το παρελθόν οδηγός του μέλλοντος (από τον Πυρήνα Υποστηρικτών Κώστα Καραμανλή)

Αρχίζουν και ξεφυτρώνουν διάφοροι κομματικοί σχηματισμοί πλέον στον χώρο της κεντροδεξιάς.
Αναμενόμενο συνεπακόλουθο της πολυπολιτισμικότητας που επικρατούσε και επικρατεί στη Νέα Δημοκρατία.
Έτσι, μετά την Εθνική Ενότητα των Καρατζαφέρη και Μπαλτάκου, τώρα έχουμε και τη Νέα Δεξιά, του Φαήλου Κρανιδιώτη.
Όπως ήταν φυσικό, πολλοί θα είναι αυτοί,,,, που προβληματίστηκαν, εντός Νέας Δημοκρατίας.
Διότι σε τέτοιες περιπτώσεις, είθισται να επικρατεί η μπακαλίστικη λογιστική ότι ακόμη και 1% να μου κόψει, είναι κόστος, στην προσπάθεια που καταβάλω για να αναλάβω την εξουσία.
Βεβαίως όμως και δεν είναι έτσι τα πράγματα.
Το να μαζεύονται σε ένα κόμμα, διαφορετικές ιδεολογικές προσωπικότητες, μπορεί στο άκουσμα να φαίνεται θετικό, όμως στην πορεία αντιλαμβάνεσαι τα προβλήματα που δημιουργεί αυτή η ''πολυφωνία''.
Και αυτό γιατί κανένας αρχηγός δεν μπορεί να ηγηθεί μίας παράταξης, όταν τα στελέχη της και ειδικά τα πρωτοκλασάτα
δεν έχουν κοινές ιδεολογικοπολιτικές αρχές.
Τα τελευταία χρόνια άλλωστε η εικόνα που παρουσιάζει η Νέα Δημοκρατία, επιβεβαιώνει του λόγου μας το αληθές.
Αλλά αν ανατρέξουμε και στο παρελθόν, θα δούμε πως η συμπαγής Νέα Δημοκρατία του Κώστα Καραμανλή το 2004, με τον ξεκάθαρο ιδεολογικοπολιτικό προσανατολισμό και με μια ομόψυχη πολιτική ομάδα, κατάφερε όχι μόνο να θριαμβεύσει εκλογικά, αλλά να παρουσιάσει και ένα κυβερνητικό πρόσωπο αξιοθαύμαστο.
Βεβαίως, άλλο Κώστας Καραμανλής και άλλο Αντώνης Σαμαράς ή Κυριάκος Μητσοτάκης.
Όμως η επιτυχημένη εκείνη συνταγή του παρελθόντος, δυστυχώς δεν μας έχει παραδειγματίσει.
Και είναι μάταιος κόπος να προσπαθείς να φανείς ελκυστικός, είτε ισχυριζόμενος ότι ο πολιτικός σου αντίπαλος είναι χειρότερος από ΄σένα, είτε προσπαθώντας να ρίξεις στάχτη στα μάτια του εκλογικού σώματος παριστάνοντας μετ΄επιτάσεως τον ωραίο.
Τόσο εσύ, όσο και κάποια Μ.Μ.Ε, τα οποία, μόνο τιμή δεν αποτελεί για ΄σένα η υποστήριξη τους.
Με λίγα λόγια, τέτοιες κινήσεις, δεν θα πρέπει να μας απασχολούν.
Ας γίνουμε εμείς αυτοί που πρέπει και δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτε.
Το ζήτημα όμως είναι, αν θέλουμε να γίνουμε αυτοί που πρέπει.
Θέλουμε;

- See more at: http://www.newdemocracy.gr/index.php/site/article/as-ginei-to-parelthon-odhgos-toy-mellontos#sthash.kPti3kUh.dpuf