Αυτό ονομάσθηκε.. αριστερή παρένθεση. Ήταν ένα πολιτικό συμπέρασμα, διόλου αδικαιολόγητο. Ταυτόχρονα, ως βασικό πολιτικό συμπέρασμα των εξελίξεων δημιουργούσε προσμονή, συσπείρωνε ....και σε συνδυασμό με το αίτημα για πρόωρες εκλογές της Νέας Δημοκρατίας, διαμόρφωνε κλίμα.
Εξακολουθεί όμως να υφίσταται; Η κυβέρνηση, δείχνει να περνά τον κάβο με παλινωδίες, γράψε σβήσε, με τσαλαπάτημα των υποσχέσεών της, με μια....άλλη πολιτική.
Δεν δείχνει όμως να πέφτει. Να αναγκάζεται, παρά την λαίλαπα των μέτρων και την διάλυση του κοινωνικού ιστού, να προσφύγει σε εκλογές, παραδίδοντας την καυτή πατάτα στον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος ...σύμμαχός της ανέλπιστος, θέλει σώνει και καλά να κάψει τα χέρια του μαζί με την Νέα Δημοκρατία.
Η πίεση για πρόωρες εκλογές, δημιουργεί εξ αντιδιαστολής, "συσπειρωτική υπέρταση" στον Σύριζα. Με το απλοϊκό "δεν γνωρίζαμε ότι ήταν έτσι", ξεπερνιώνται μέτρα, αποφάσεις, σαρωτικές για την ελληνική κοινωνία.
Προφανέστατα, ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας, έχει ασπασθεί και όχι άδικα στις περισσότερες των περιπτώσεων, το πολιτικό συμπέρασμα των τελευταίων ετών, πως απλή διαχείριση κάνει μια ελληνική κυβέρνηση, αφού οι αποφάσεις είναι προδιαγεγραμμένες. Αυτό λειτουργεί καταλυτικά, όσον αφορά τις αντιδράσεις του κόσμου.
Η Νέα Δημοκρατία, δεν έχει κατορθώσει ακόμα να πείσει τον κόσμο ότι αποτελεί εναλλακτική λύση, που θα του απαλύνει τον πόνο, γιατί να λύσει τα προβλήματα μπορεί, μόνον οριακά.
Έτσι διαιωνίζεται μια κατάσταση, που από παρένθεση -το αριστερή, απλώς δίνει ένα στίγμα δεν αποτελεί ουσία ορολογίας, γιατί αριστερή δεν είναι- γίνεται καθεστώς. Και μάλιστα σκληρό, που προβληματίζει όσον αφορά τις προθέσεις του.
Όμως...Όμως η Νέα Δημοκρατία δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει.
Οι σχεδιασμοί της, είχαν σχέση με την παρένθεση. Για να σκεφθούμε ποια θα είναι η εναλλακτική λύση, όταν αυτοί να ...όπου ναναι πέφτουν. Δεν έπεσαν όμως.
Τα πράγματα γίνονται ακόμα περισσότερο άσχημα, για τον τόπο και ...την Νέα Δημοκρατία, καθώς το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αρνείται να δεχθεί την πραγματικότητα και μένει έτσι πεισματικά, στην αξίωσή του, να φύγει η κυβέρνηση.
Της δίνει στην ουσία χρόνο ,συσπειρώνοντας τον Σύριζα κι άλλες δυνάμεις...
Δεν κάθεται να προβληματισθεί, για το ποιες θα μπορούσαν να είναι οι εναλλακτικές λύσεις προτάσεις, δεν κάνει σχεδιασμούς, δεν παρουσιάζει πεισματικά μια άλλη λύση, πιο "εύπεπτη" από αυτήν της κυβέρνησης.
Αναλώνεται σε διαξιφισμούς, ακρότητες, λεκτικές επιθέσεις χωρίς νόημα και περιεχόμενο. Δεν πείθει τον κόσμο, που περιμένει κάτι πιο συγκεκριμένο, ουσιαστικό, ξεκάθαρο.
Ταυτόχρονα στην περίπτωση της Νέας Δημοκρατίας, συμβαίνει αυτό που είναι νομοτελειακό, όταν δεν βάζεις γκολ. Τρως. Αρχίζουν οι εσωτερικές έριδες, οι προβληματισμοί, γιατί το κάναμε έτσι κι όχι αλλιώς κλπ κλπ. Αρχίζει η γκρίνια και η εσωστρέφεια.
Κι αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό, αφού ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αναλώνει τον χρόνο του περισσότερο στο πως θα επιβληθεί στο εσωτερικό του κόμματός του, παρά στο πως θα συσπειρώσει ψηφοφόρους και βουλευτές, στο πως θα διαμορφώσει μια πλειοψηφική ισχυρή φωνή μέσα στο κόμμα του.
Δεν προχωρά καν στον προβληματισμό και στην διαμόρφωση κοινής αντίληψης και κατευθύνσεων μέσα από τα συλλογικά όργανα. Τι φοβάται; Προφανώς ότι αυτά που θα αποφασισθούν, είναι μακρυά από τις δικές του αντιλήψεις; Μα πως θα τραβήξεις ένα ...κάρο προς την μια κατεύθυνση ενώ αυτό ...τραβάει προς την άλλη;
Δεν υπαρχει συναντίληψη στην Νέα Δημοκρατία. Και δεν μπορείς να ασκείς αντιπολίτευση, με δυο τρεις βαστάζους που ουρλιάζουν συνεχώς συνθήματα και δεν κανουν δουλειά.
Έτσι στον καλύτερο φίλο του Τσίπρα, μετατρέπεται ο Μητσοτάκης. Και η παρένθεση γίνεται καθεστώς...Τα καθεστώτα σε όλο τον κόσμο είναι ισχυρά, όχι γιατί ουσιαστικά είναι...αλλά διότι υπάρχουν ανίσχυρες αντιστάσεις.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου