ΟΙ ΔΙΚΟΜΑΝΕΙΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ Η ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ... ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟΤΗΤΑΣ...

Είναι δικομανείς οι Ελληνες. Το αποδεικνύουν οι εκατομμύρια μηνύσεις, που για του ψύλλου πήδημα καταθέτουν ο ένας εναντίον του άλλου. Κι όπου πετύχουν. Στις περισσότερες των περιπτώσεων, η δίκη γίνεται μετά από χρόνια, τα μίση και τα πάθη καταλαγιάζουν, σε πολλές περιπτώσεις, δεν φθάνουν ούτε στο ακροατήριο.
Σε πολιτικό επίπεδο τώρα οι Ελληνες ακολουθούν την πολιτική των...
ψηφοφόρων τους.
Τραβάνε μηνύσεις δεξιά και αριστερά, μόνον και μόνον για να μην σπιλωθεί το όνομά τους λες κι αυτό περίμενε για να σπιλωθεί.
Στις περισσότερες των περιπτώσεων, απλώς δίνουν δημοσιότητα σε ένα θέμα, που τους καίει, για να "αποδείξουν" μόνον με την υποβολή της αγωγής ή της μήνυσης, ότι έχουν δίκιο αυτοί. Δηλαδή εξ αρχής καθαρά ...επικοινωνιακό παιγνίδι.
Στην χώρα που γέννησε την Δημοκρατία και που όλοι συζητούσαν επί μακρόν, ακόμα και υβριζόμενοι...ηπίως, δεν μπορούν οι σύγχρονοι πολιτικοί να συγχωρήσουν το ελάχιστο.
Με την ίδια φιλοσοφία, έχουν εμποτισθεί οι πολιτικοί και απέναντι στους πολιτικούς τους αντιπάλους.
Οι πολιτικές δυνάμεις αναλώνονται, στέλνοντας στα δικαστήρια, εκείνους που θεωρούν ότι θα έπρεπε να μπουν φυλακή.
Εντελώς εκτός ...αισθημάτων Δικαιοσύνης, εάν κανείς ψάξει και ελέγξει προσεκτικά, τι δαπανάται για να ...αποδοθεί η Δικαιοσύνη στις συγκεκριμένες περιπτώσεις, που εκ του αποτελεσματος...δεν δικαιολογείται, τότε θα βγάλει το ακανθώδες και παρεξηγήσιμο συμπέρασμα, ότι ...δεν συμφέρει η όλη ιστορία, ούτε στο κράτος, ούτε στις αλληλοσυγκρουόμενες πολιτικές ομάδες.


Γενικώς οι Ελληνες και οι πολιτικοί, αναλώνουν την μισή τους ζωή, στο πως θα κανουν κακό στον άλλον και θα τον εκθέσουν. Πιθανότατα να είναι κι αυτό, ένα ακόμα στοιχείο της προσωπικότητας των νέων-Ελλήνων; Η αυτοκαταστροφή.-