Σφύρα το, ρε παιδάκι μου! Όπως λένε και στο γήπεδο το ποδοσφαιρικό δηλαδή, όταν προηγείται η ομαδάρα και έχει πάει το ρολόι ένα, δύο, τρία λεπτά πριν από τη λήξη του αγώνα και...
είναι οι φίλαθλοι σε ατελείωτη τσίτα και έχουν ανεβάσει σφυγμούς και γράδα. Τότε είναι που θα σηκωθεί κάποιος, εκατό στις εκατό φορές, και θα φωνάξει στον διαιτητή: «Λήξτο ρε, λήξτο σου λέω!» Λήξτο το γαμημένο θα πει για την ακρίβεια, αλλά μην περιμένετε να το βάλω στον τίτλο, μπαίνουν και μικρά παιδιά στην ιστοσελίδα για να δούνε τα βίντεα με τα ζωάκια. Λήξτο τέλος πάντων, σφύρα το, στείλε τις ομάδες στα αποδυτήρια, γιατί προηγούμαστε αλλά οι άλλοι δεν το βάζουν κάτω και προσπαθούν να αποσπάσουν την ισοπαλία και το σέντερ μπακ το δικό μας παίζει με διάστρεμμα και το δεξί μπακ δεν μαρκάρει τώρα κι ούτε μάρκαρε ποτέ και μην ρωτάς ρε φίλε, λήξτο να πάμε στα σπίτια μας, δεν μπορώ άλλο. Λήξτο!
Κάπως έτσι και με την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα. Ή μάλλον κάπως έτσι με την ψυχολογία του κόσμου επί κυβερνήσεως Αλέξη Τσίπρα. Είναι σε αυτό ακριβώς το σημείο όπου ο κόσμος δεν αντέχει πλέον άλλον αγώνα, άλλη διεκδίκηση αν θέλετε, και παρακαλάει να τελειώσει το στόρι. Να μπει μια τελεία. Να σταματήσει η ταλαιπωρία, να περατωθεί η αγωνία, να ξεμπερδεύουμε με το βάσανο. Και να τη σφυρίξει τη λήξη ο διαιτητής, ο όποιος διαιτητής αμάν ζαμάν, και να πάμε στο σπίτι μας να ασχοληθούμε με άλλα πράγματα. Να μην ζουρλαινόμαστε άλλο με το τι θα γίνει στη συνέχεια γιατί συνέχεια δεν θα υπάρχει. Θα έχει φτάσει η υπόθεση στο τέλος της και θα έχει γράψει το σκορ στον πίνακα των αποτελεσμάτων. Τέρμα τα δίφραγκα…
Περί τάιμινγκ μιλάω και μην αρχίσουμε τώρα τις διαμαρτυρίες ότι στηρίζω την κυβερνητική πολιτική. Δεν μου αρέσουν τα μέτρα, σε κανέναν δεν αρέσουν και τον Φλαμπουράρη να ρωτήσετε θα σας πει ότι είναι απεχθή, επαχθή, επονείδιστα και διάφορες άλλες λέξεις που γούσταρε η Ζωή. Αλλά το κεντρικό συμπέρασμα είναι ένα και μοναδικό: Αν πήγαινε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, κυβέρνηση αριστεράς, κυβέρνηση επαναστατική, κυβέρνηση υπό τον Τσε Γκεβάρα, δεν με νοιάζει, να περάσει το συγκεκριμένο πακέτο του ασφαλιστικού πριν από δυο χρόνια, θα είχε πέσει εντός εικοσιτετραώρου. Ενώ τώρα, άντε και αντίο θα σε δω στο πλοίο που λέει και το άσμα. Δεν κουνήθηκε φύλλο εν τέλει και οι διαδηλώσεις στο Σύνταγμα ήταν επιεικώς τοσοδούλες. Αν δεν ήταν τα επεισόδια δεν θα είχαμε τίποτα να μνημονεύσουμε.
Κι όλα αυτά όπως ξαναείπα πιο πάνω, δεν είναι γιατί είναι σωστά τα μέτρα, γιατί έχει δίκιο ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί μας έχει υπνωτίσει όλους ο Τσίπρας. Είναι γιατί μπαῒλντισαν ο μέσος Έλλην και η μέση Ελληνίδα. Είναι γιατί κουράστηκαν, γιατί έσκασαν, γιατί μπάφιασαν και δεν μπορούν άλλο. Δεν θέλουν ούτε καυγά, ούτε αντιπαράθεση, ούτε σαματάδες, θέλουν να μπει επιτέλους ένα τέλος σε αυτό το αέναο μαρτύριο μπας και ασχοληθούν επιτέλους και με κάτι άλλο εκτός από το χείλος του γκρεμού. Και αυτή είναι η απέραντη τύχη της κυβέρνησης, ότι εκτονώθηκε η απέραντη δυναμική της αγανάκτησης. Για να δούμε τώρα αν αυτή τη συγκυρία μπορεί να την εκμεταλλευθεί για το καλό της χώρας ή θα την σπαταλήσει σε ημετέρους και σε διακηρύξεις της συμφοράς. Κυριακή κοντή γιορτή…
Χρήστος Ξανθάκης
newpost.gr
Αναρτήθηκε από nonews-NEWS
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου