(ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΠΥΡΗΝΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΩΝ ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ ΣΕ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΤΟΥ EXOFITSIO)
(ΣΣ ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΙΝΕΤE ΚΟΥΡΑΓΙΟ. ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΚΑΠΟΙΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΟΥΝ ΟΛΟΥΣ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΕΦΕΡΑΝ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ)
Πραγματικά ένα εξαιρετικό άρθρο.
Ένα άρθρο που επιβάλλεται ...
να το διαβάσουμε όλοι και να προβληματιστούμε.
Πρώτοι και καλύτεροι, εμείς.
Το κάναμε.
Και ομολογουμένως, προβληματιστήκαμε πολύ.
Γιατί ναι, δεν είναι λίγες οι φορές που γινόμαστε υπέρμετρα σκληροί.
Όμως χωρίς να εκληφθεί αυτό που θα πούμε ως δικαιολογία, σκληρούς μας κάνανε οι καταστάσεις.
Δεν γίναμε τυχαία.
Κατ΄αρχήν σίγουρα όλο αυτό το έργο ο πρόεδρος, δεν το έβγαλε μόνος του.
Σίγουρα ο αρχιτέκτονας, από μόνος του, δεν μπορεί να φτιάξει ένα έργο.
Για να γίνει αυτό χρειάζονται μάστορες, χρειάζονται κουβαλητές, χρειάζονται εργαλεία, χρειάζονται υλικά.
Ο αρχιτέκτονας σχεδιάζει και επιβλέπει.
Και η αξία του δεν αναγνωρίζεται μόνο από το αποτέλεσμα, το οποίο κατά κανόνα κρίνεται υποκειμενικά.
Ο αρχιτέκτονας κυρίως κρίνεται όταν φεύγει και αναλαμβάνει καινούργιος.
Και με το ίδιο τιμ, τα ίδια εργαλεία, τα ίδια υλικά, αντί για κομψοτεχνήματα, κατασκευάζει τερατουργήματα.
Σίγουρα δεν φταίει το τιμ, δεν φταίνε τα υλικά, δεν φταίνε τα εργαλεία.
Πολλές φορές όμως και τα μέλη της ομάδας, ακυρώνουν από μόνοι τους τον εαυτό τους.
Και εδώ ξεκινάει το κακό.
Όταν αυτοί, οι ίδιοι κατασκευαστές αριστουργημάτων, δεν τολμούν να πάρουν θέση και να συνετίσουν τον νέο αρχιτέκτονα, αλλά αντ΄ αυτού προσπαθούν να μας πείσουν, βγάζοντας μας τρελούς, ότι το τερατούργημα είναι κομψοτέχνημα, φυσικό επόμενο είναι η εμμονή αυτή να επιφέρει την οργή μας.
Όταν αντί να υπερασπιστούν το έργο τους (γιατί ήταν και δικό τους έργο), από τον κάθε συκοφάντη, από τον κάθε κακοπροαίρετο, κρατούν μία ενοχικά παθητική στάση, μας βγάζουν από τα ρούχα μας.
Με όλα αυτά, είναι παράξενο που κλονίστηκε η εμπιστοσύνη μας;
Και στην τελική, πως να εμπιστευθείς κάποιον, πως να ελπίζεις σ΄αυτόν, όταν βλέπεις ότι δεν προτίθεται να γιατρέψει αυτή την αρρώστια;
Όταν τους βλέπεις να κάθονται ανέμελοι στη νέα θεσούλα που τους έχουμε δώσει και παρακολουθούν αμέριμνοι την καταστροφή να εξελίσσεται μπροστά στα μάτια τους.
Μακάρι αυτό το πολύ ωραίο άρθρο που γράψατε, να προβληματίσει και αυτούς.
Μακάρι αυτή η προσπάθεια σας, να τους ξύσετε την μνήμη τους, να τους αφυπνίσει και να ξεκινήσουν να λειτουργούν διαφορετικά.
Μακάρι, μακάρι, μακάρι.
Και αύριο, να τους δούμε να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες και να κάνουν το αυτονόητο.
Ας γίνει αυτό που πρέπει και ας ακυρωθούμε εμείς.
Ο Πυρήνας του.
Εσείς τουλάχιστον, το γνωρίζετε καλά.
Μας έχετε αποκωδικοποιήσει.
Ξέρετε ότι δεν θα λυπηθούμε, αλλά θα το πανηγυρίσουμε.
Θα το χειροκροτήσουμε.
Βλέπετε όμως να υπάρχει τέτοια πρόθεση;
eXofitsio: ΩΔΗ ΣΕ...ΦΙΛΟΥΣ ΕΚΕΙΝΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ...
exofitsio.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου