Ρεπουμπλικάνοι οι νέοι συνομιλητές του κ. Τσίπρα για οικονομία και ανοικτά θέματα εξωτερικής πολιτικής
Και τώρα, τι μπορεί να περιμένει η Αθήνα από τον Ντόναλντ Τραμπ; Και ο Μπαράκ Ομπάμα σε τι θα μπορούσε να «δεσμευτεί», έστω ως απερχόμενος πρόεδρος, έναντι της ελληνικής κυβερνήσεως μεθαύριο; Με αυτά τα ερωτήματα μετέωρα τελειώνει αυτή η πολύ ενδιαφέρουσα εβδομάδα, με νοκ-άουτ τους Δημοκρατικούς των ΗΠΑ, σε μια περίοδο διεθνών αναταραχών και με την Ελλάδα φορτωμένη με τεράστια προβλήματα. Μένει να φανεί τι ενδεχομένως θα φέρει για στην Ελλάδα η «εποχή Τραμπ».
Ο τελευταίος ανασχηματισμός της κυβέρνησης τον οποίον αποφάσισε ο πρωθυπουργός, πριν από λίγες ημέρες, είχε να κάνει με ζητήματα εσωτερικών ισορροπιών και με το «κλίμα» που έχει διαμορφωθεί στο πεδίο των διαπραγματεύσεων με τους ξένους δανειστές. Και, βεβαίως, το ένα στοιχείο συνδέεται με το άλλο.
Διότι ο Αλέξης Τσίπρας διαχειρίζεται στη φάση αυτή τεράστια προβλήματα, των οποίων η έκβαση θα καθορίσει πολλά για τη χώρα, για τον ίδιον και το κόμμα του. Εχει, δε, ιδιαίτερη σημασία η εικόνα που δίνει στο ευρω-ατλαντικό περιβάλλον της η σημερινή ελληνική ηγεσία, όχι μόνο εξαιτίας των οικονομικών προβλημάτων της Ελλάδας, αλλά και λόγω της γεωπολιτικής της θέσης. Στον τομέα αυτό, η γεωστρατηγική αντίληψη της Ουάσινγκτον για τη χώρα μας έχει βαρύνουσα σημασία για τα ελληνικά πράγματα. Σήμερα, λοιπόν, το ελληνικό κυβερνητικό σχήμα έχει απέναντί του μια νέα πραγματικότητα, που είναι η εκλογική νίκη του Ντόναλντ Τραμπ στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ. Ο,τι κι αν θα σχεδιάσει ο νέος πρόεδρος για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ και για τις σχέσεις της Ουάσινγκτον με συμμάχους και φίλους της θα ενδιαφέρει σε σημαντικό -αν όχι και σε καθοριστικό- βαθμό μια σειρά μείζονες ελληνικές υποθέσεις.
Τώρα, η Αθήνα περιμένει τον Μπαράκ Ομπάμα, αλλά, επί της ουσίας, «περιμένει» τον Ντόναλντ Τραμπ. Στα ελληνικά δεδομένα αυτής της περιόδου περιλαμβάνονται, πέραν των οικονομικών, και ζητήματα που έχουν ιδιαίτερο βάρος, διότι αφορούν σοβαρές εξωτερικές υποθέσεις και πολιτικές εθνικής ασφάλειας της χώρας. Το όλο «πακέτο» έχει εκ των πραγμάτων σχέση με τις πολιτικές θέσεις και τα συμφέροντα των ΗΠΑ στην περιοχή μας σε κάθε κρίσιμο τομέα. Στο εξής, λοιπόν, ο Αλέξης Τσίπρας θα έχει να συνεννοηθεί με ένα νέο αμερικανικό «κατεστημένο», που δεν είναι αυτό της Ουάσινγκτον, το οποίο ήλεγχαν οι Δημοκρατικοί. Και η αλήθεια είναι ότι έως τώρα η ελληνική κυβέρνηση είχε την εμπειρία της εξωτερικής πολιτικής των Δημοκρατικών και, επιπλέον, διάβαζε τις αμερικανικές απόψεις στην προοπτική μιας «αναμενόμενης» νίκης της Χίλαρι Κλίντον.
Σε άμεση συνάρτηση η παραμονή Κοτζιά
Πέραν της τοποθέτησης του Δημήτρη Παπαδημητρίου στο υπουργείο Οικονομίας, ιδιαίτερη σημασία έχει και μια αλλαγή που... δεν έγινε. Είναι αυτή που αφορά την παραμονή του Ν. Κοτζιά στο υπουργείο του. Και η μη αλλαγή αποφασίστηκε στη σκιά του ντέρμπι Κλίντον - Τραμπ. Παρά το γεγονός ότι έχει δεχθεί έντονες επικρίσεις για χειρισμούς του σε ορισμένα ζητήματα, παρότι φαίνεται ότι δεν κατάφερε να έχει καλή επαφή με τους διπλωματικούς μηχανισμούς και παρότι δεν έχει πολλές συμπάθειες στον κυβερνητικό χώρο, ο υπουργός Εξωτερικών παρέμεινε στη θέση του.
Αυτό αποδίδεται, είναι η αλήθεια, στα αθηναϊκά παρασκήνια, πρωτίστως σε ζήτημα εσωτερικών «ισορροπιών» (και εδρών). Αλλά, σε αναμονή της εκλογής νέου προέδρου των ΗΠΑ και νέων συνομιλητών από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ο πρωθυπουργός δεν θέλησε, προφανώς, να αλλάξει τον υπουργό Εξωτερικών. Αλλωστε, ο κ. Τσίπρας δεν έχει αυτή την περίοδο καμία διάθεση να «ανοίξει» ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, παρότι στη γεωπολιτική περιοχή μας οι εξελίξεις «καίνε» και παρότι η Αγκυρα αυξάνει την επιθετικότητά της απέναντι στην Ελλάδα.
Επιπλέον, είναι για τη Αθήνα σημαντικό να διαπιστώσει τις επιμέρους θέσεις του νέου προέδρου των ΗΠΑ σε ζητήματα άμεσου ελληνικού ενδιαφέροντος, όπως, π.χ., στην υπόθεση της Τουρκίας και στο Κυπριακό. Για μία οκταετία έως σήμερα ήταν πρόσωπα του πολιτικού και διπλωματικού μπλοκ των Δημοκρατικών αυτά που είχαν τη διαχείριση των παραπάνω υποθέσεων. Αυτή την ώρα, δεν είναι, φυσικά, γνωστά τα επιτελεία που θα σχηματίσει ο Ντόναλντ Τραμπ από τους κύκλους της κρατικής γραφειοκρατίας των ΗΠΑ προκειμένου να ασκήσει τις δικές του πολιτικές.
Πρόσωπο-κλειδί ο Παπαδημητρίου
Δεν ήταν χωρίς ξεχωριστή σημασία ορισμένες επιλογές του κ. Τσίπρα στον πρόσφατο ανασχηματισμό. Μπορεί να μην άλλαξαν τα κυβερνητικά πρόσωπα τα οποία διαχειρίζονται τα οικονομικά ζητήματα στη γραμμή Βρυξελλών - Βερολίνου, αλλά προστέθηκε ένα πρόσωπο, ο κ. Παπαδημητρίου, που είναι της εμπιστοσύνης του αμερικανικού οικονομικού κατεστημένου της Ν. Υόρκης. Τονίστηκε με την απόφαση αυτή η εμπιστοσύνη που επιδεικνύει από καιρό ο κ. Τσίπρας σε μια θετική βούληση των ΗΠΑ απέναντι στην κυβέρνησή του (πέρα από τη «χειρονομία», μένει φυσικά να αποδειχθεί το κατά πόσο θα λειτουργήσει αποτελεσματικά ως «κράχτης» για αμερικανικές επενδύσεις και ως σύμβουλος του πρωθυπουργού ο υπουργός Οικονομικών, κ. Παπαδημητρίου).
πηγή: ependisinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου