Με αφορμή την πολύ αντρίκια και γεμάτη.... κινδύνους, θέση του πιλότου ,στην προσομοίωση πολεμικού αεροσκάφους, με τον Κυριάκο πιλότο η ...παρατήρηση.
Γιατί, Κυριάκο παιδί μου, η θέση του πρωθυπουργου, επικεφαλής μια συγκυβέρνησης -γιατί χωρίς δεκανίκι, δεν θα κυβερνήσεις- είναι μια θέση ευθύνης. Δεν είναι αντιπολίτευση-το έμαθε και ο Τσίπρας αυτό-να πετάς ό,τι παπάρα νομίζεις και να νομίζεις ταυτόχρονα, ότι σε πιστεύουν. Οι πολίτες, οι έρμοι, είναι ...απογοητευμένοι, Κυριάκο παιδί μου, γιατί μια πρόταση που να έχει περιεχόμενο και να την υπέβαλες, την περιμένουν ακόμα και πουθενά. Αντίθετα τα φαινόμενα παρακμής, στο άλλοτε μεγάλο κόμμα, που νομίζεις ότι ηγείσαι, συνεχίζονται με αμείωτη ένταση. Τώρα λέει ο Κουμουτσάκος, κλαίει, γιατί θα βάλεις τον Κικίλια στην θέση του, κάτι πoυ εάν πριν από δυο τρία χρόνια το τολμούσε κανείς, θα τον έπαιρναν με τις λεμονόκουπες. Αλλά τώρα οι προσμονές και οι ελπίδες, Κυριάκο μου, είναι μικρές, λίγες και τα όνειρα δεν περισσεύουν, αντίθετα χάθηκαν κι αυτά, με τις ελπίδες. Άλλωστε ρε παιδάκι μου, εδώ βγήκε ο Τραμπ, λες η ιστορία να μείνει απαθής, στην περίπτωση σου;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου