Προκαλεί απορία η τακτική του πρώην πρωθυπουργού Κ.Καραμανλή.
Η σταθερή του,είναι αλήθεια, στάση του "δεν συγκρούομαι με τον αρχηγό του κόμματος για λόγους θεσμικούς" δεν στέκει πλέον.....
Γιατί για θεσμικούς λόγους και μόνον, θα έπρεπε να συγκρουσθεί, καθώς η Νέα Δημοκρατία μεταλλάσσεται σε κάτι άλλο, μακρυά από την ιδεολογία του ιδρυτή της Κωνσταντίνου Καραμανλή, τον ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό.
Τα κραυγαλέα παραδείγματα, είναι τόσα πολλά, που είναι περιττό και να τα αναφέρουμε.
Η αλλαγή της ιδεολογικής ταυτότητας της Νέας Δημοκρατίας, σε συνδυασμό με την οργή εναντίον μιας ανίκανης κυβέρνησης και της αριστεράς -έτσι αόριστα- διαμορφώνει ένα περιβάλλον ασφυκτικό, εγκλωβισμού θα λέγαμε, στους νεοδημοκράτες και όχι μόνον ψηφοφόρους.
Γι' αυτό και προσλαμβάνει βαρύνουσα σημασία, η έλλειψη άποψης από τον πρώην πρωθυπουργό.
Η "θεσμική"του στάση, υποβοηθά με απλά κατανοητά και ξεκάθαρα λόγια, την αλλαγή πλεύσης ιδεολογίας, της Νέας Δημοκρατίας.
Το να μην παρεμβαίνεις γιατί "η εξουσία δεν ασκείται με συμβουλές" (σσ έτσι αγαπητέ πρόεδρε, δεν σου είχε πει ο αείμνηστος, όταν τον επισκέφθηκες πρώτη φορά ως πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας;-είναι μία παραίνεση, που ορθά ερμηνεύθηκε τότε..."μακρυά από τους βαρόνους".
Στην προκειμένη όμως περίπτωση, έχουμε "αλλοίωση φυσιογνωμίας ενός κόμματος".
Μιας ιστορικής παράταξης.
Όσο θεσμικός θα πρέπει να είναι ο ρόλος εκείνου που αποτελεί εγγυητή της ενότητας, άλλο τόσο θεσμική, θα πρέπει να είναι και η παρέμβαση εναντίον εκείνου, που διασαλεύει την ενότητα και αλλάζει την πολιτική ιδεολογία ενός ιστορικού κόμματος; Του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Στο θέμα του Βατοπεδίου, στα θέματα των ομολόγων και σε ένα σωρό άλλες ιστορίες. ο Κώστας Καραμανλής δικαιώθηκε.
Θα δικαιωνόταν και στο θέμα της παραποίησης των οικονομικών στοιχείων του κράτους, εάν οι δυνάστες εταίροι, δεν επέβαλαν με έμμεσο αλλά σαφέστατο τρόπο στην Ελληνική Δικαιοσύνη τις απόψεις τους, αφού φυσικά δεν νοείται να είναι μια χώρα στο μνημόνιο και να δεχθεί η ίδια η χώρα ότι τα στοιχεία που την έβαλαν σε αυτό, είχαν παραποιηθεί. Απλό, πολύ απλό...
Ακούμε και διαβάζουμε κατά καιρούς διάφορους, που δεν αμφισβητούμε την πίστη τους στον πρώην πρωθυπουργό, να λοιδορούν εκείνους τους πολιτικούς, που δεν υπεράσπισαν το έργο του.
Πρόκειται για τεράστιο λάθος. Γιατί ναι μεν έχουν εντελώς ..επιφανειακά δίκιο, αλλά κατά ποία λογική όταν ο ίδιος που χαράσσει μια πολιτική δεν υπερασπίζεσαι το έργο του, θα έλθουν οι άλλοι που ακολουθούσαν τις οδηγίες σου, να το υπερασπιστούν. Δεν έχει λογική. Ο ηγέτης ηγείται και οι άλλοι ακολουθούν, όχι το αντίστροφο.
Αντιθέτως, κατά την άποψή μας, εάν ο πρώην πρωθυπουργός έλεγε τα σύκα σύκα και την σκάφη σκάφη -τώρα, όχι αναδρομές ως μνημόσυνα από το παρελθόν- τότε είναι σίγουρο, ότι θα συμπαρέσυρε και πολλούς παλαιούς συνεργάτες του αλλά και νέους, που πιστεύουν σε αυτόν και το έργο του. Η πολιτική είναι διαρκής αγώνας. Δεν γράφεις ρήσεις εν είδει δέκα εντολών στο πινάκιο κάθεσαι έπειτα στο πιθάρι σου και λες "είδατε που πριν είκοσι χρόνια σας τα έλεγα";
Υπό την έννοια αυτή, δεν θα αποτελούσε προδοσία η παρέμβαση του Κ.Καραμανλή.
Γιατί απλούστατα ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ακόμα και στις δημοσκοπήσεις, που τον δείχνουν δώδεκα μονάδες μπροστά, καταδεικνύει με βάση τις αναλύσεις, ότι δεν μπορεί να εισπράξει από την φθορά μιας άθλιας κυβέρνησης κι ούτε έρχεται πρώτος στις προτιμήσεις, ως καταλληλότερος πρωθυπουργός, αφού οι αναποφάσιστοι, που γίνονται πρώτο κόμμα, αναζητούν τον ΚΑΝΕΝΑΝ.
Τα στοιχεία αυτά, μαζί με την πορεία του Κυριάκου Μητσοτάκη, καταδεικνύουν ότι μάλλον ο πρώην πρωθυπουργός, δεν θέλει να μπει σε περιπέτειες
Η υστεροφημία όμως ενός ηγέτη -αναμφισβήτητου- δεν κτίζεται με αναδρομές πολιτικών μνημόσυνων, γιατί το τι έκανε και το τι ειπε κάποτε. Κτίζεται με αγώνα, σήμερα, αγώνα για την διατήρηση της ταυτότητας της παράταξης και της σωτηρίας του τόπου.
Αν φοβάται ο Κ.Καραμανλής, την φθορά που θα υποστεί, εάν βγει στο ξέφωτο της πολιτικής σημερινής πραγματικότητας, κάνει λάθος. Το ίδιο το σύστημα, θέλει νέο ηγέτη, ενώ παράλληλα η φθορά του, θα είναι σαφώς μικρότερη από την σημερινή, που παραμένει στο περιθώριο-γιατί αυτό στην πραγματικότητα κάνει- με την δικαιολογία ότι έχει θεσμικό ρόλο.
Ακούμε από πολλούς ότι η σημερινή κοινοβουλευτική ομάδα, πιεζόμενη από την αναμονή για την ανάκτηση της εξουσίας -τι να την κανουν οι έρμοι, αφού δεν θα κυβερνήσουν ούτε ένα χρόνο- θα ταχθεί υπέρ του Μητσοτάκη. Λάθος. Μεγάλος αριθμός βουλευτών, σταδιακά, θα διαχωρίσουν την θέση τους, γιατί βλέπουν τα αδιέξοδα, στα οποία οδηγείται η παράταξη.
Κι εν πάσει περιπτώσει, ο ηγέτης κάνει την διαφορά. Και μπορεί ο Κ.Καραμανλής να την κάνει.
Δεν κινδυνεύει μόνον η παράταξη, που συρρικνώνεται με τις άστοχες επιλογές του Κυριάκου. Αυξάνεται το κενό το πολιτικό, από εκείνους που έχουν μάθει να βλέπουν.
Και ταυτόχρονα η απραξία Κ.Καραμανλή, διαμορφώνει ένα σκηνικό, επανένταξης των σκελετών από την ντουλάπα, στην ζώσα πολιτική πραγματικότητα.
Με απλά λόγια κι ας κατηγορηθούμε από ορισμένους.... Ο Κ. Καραμανλής, κάνει κακό με την στάση του στην παράταξη και στον εαυτό του, διαμορφώνει με την απραξία του ένα σκηνικό ασφυκτικό για τους πατριώτες δημοκράτες Έλληνες, αφού οι σκελετοί από την ντουλάπα αποθρασύνονται και ταυτόχρονα αποκλείει την μοναδική λύση, διέξοδο, ελπίδα στον Ελληνικό λαό...
Κάνεις λάθος κύριε Πρόεδρε.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου