Η Αγγελική Σπανού έγραψε το εξής στην εφημερίδα Νέα Σελίδα την περασμένη Κυριακή: «Σε γεύμα που πραγματοποιήθηκε σε πρεσβεία μεγάλης ευρωπαϊκής χώρας, ο...
πρέσβης εξήρε τις μεταρρυθμιστικές προσπάθειες της κυβέρνησης και οι Ελληνες συνομιλητές τους, συνδεδεμένοι με κόμματα της φιλοευρωπαϊκής αντιπολίτευσης επιχειρηματολογούσαν προκειμένου να τον πείσουν ότι τίποτε δεν πάει καλά εξ αιτίας της κυβέρνησης»…
Αν αυτό το περιστατικό αποκαλύπτει τη δυσμενή θέση του Κυριάκου Μητσοτάκη απέναντι στον Αλέξη Τσίπρα το τελευταίο διάστημα, η επίσκεψη του Μανουέλ Μακρόν στην Αθήνα θα την επιδεινώσει.
Όχι μόνο για την προφανή αναβάθμιση του Έλληνα Πρωθυπουργού στο κοινοτικό ρετιρέ, αλλά και γιατί το πολιτικό περιβάλλον που θα διαμορφώσει αυτή η επίσκεψη- και εν συνεχεία του Ιταλού πρωθυπουργού- θα είναι μικρογραφία του κλίματος που αναμένεται να επικρατεί ακριβώς ένα χρόνο από σήμερα: τον Αύγουστο του 2008 όλοι στην Ευρώπη θα επαινούν τον Τσίπρα για την «επιτυχή ολοκλήρωση του Προγράμματος» -του Μνημονίου- και την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας. Προεόρτια υπάρχουν από τώρα στα διεθνή ΜΜΕ και ιδίως τα γερμανικά.
Αυτές οι εξελίξεις δεν περιορίζονται στην Αθήνα, αλλά ήδη περνούν τα ελληνικά σύνορα και διαμορφώνουν ευνοϊκό κλίμα για τον Πρωθυπουργό στο κοινοτικό κέντρο, στις μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, αλλά και εκείθεν του Ατλαντικού.
Οι πολιτικοί των ευρωπαϊκών χωρών, σύσσωμη η Κομισιόν, – πρόσφατα και ο Αμερικάνος πρέσβης στην Αθήνα – έχουν καταθέσει την ικανοποίησή τους για τον «ύστερο» Τσίπρα. Πουθενά δεν αντιμετωπίζεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης ως επί θύραις Πρωθυπουργός. Όλοι Τσίπρα.
Η προσπάθεια που καταβλήθηκε προ εβδομάδων από τη ΝΔ να ισορροπήσει αυτή την κατάσταση, με την πρόσκληση του επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στην Αθήνα, απέληξε σε φιάσκο. Η δήλωση Βέμπερ, μετά τις συναντήσεις του με τους Νεοδημοκράτες, ότι «δεν εμπιστεύεται τον Τσίπρα» προκάλεσε την οργισμένη αντίδραση του Ζαν Κλοντ Γιούνγκερ: «Εγώ τον εμπιστεύομαι». Στο πνεύμα του προέδρου της Κομισιόν κινείται και ο επίτροπος Δήμ. Αβραμόπουλος.
Από αυτά μπορεί εύκολα να καταλάβει κάποιος, πώς διαμορφώνεται ο ορίζοντας του επομένου Αυγούστου. Αλλά για να μείνουμε στα σημερινά μπορεί ευκολότερα να προβλέψει την πανηγυρική ατμόσφαιρα, αλλά και την ουσία της παρουσίας του Μακρόν στην Αθήνα στις 7-8 Σεπτεμβρίου.
Αυτή ειδικά η επίσκεψη βάζει δύσκολα στον Κυριάκο Μητσοτακη, καθώς ο ίδιος είχε αποδώσει σε ανύποπτο χρόνο στον Γάλλο πολιτικό -στον οποίο θα ήθελε μοιάζει- το φωτοστέφανο του ανανεωτή. Τώρα θα φανεί ότι του μοιάζει ο αντίπαλός του.
Ήδη οι επιτελείς του στην Πειραιώς μηχανεύονται τρόπους να περιορίσουν την αξία της επίσκεψης. Αλλά αυτοί οι τρόποι είναι σαν το περιστατικό στο γεύμα του ξένου διπλωμάτη που αναφέρεται στην αρχή: τους εκθέτουν.
Το μόνο που φαίνεται να έχει απομείνει στη ΝΔ είναι η οργάνωση επικοινωνιακής επιχείρησης αντιπερισπασμού, ώστε να εξισορροπηθούν εκ των προτέρων οι θετικές εντυπώσεις υπέρ του Τσίπρα από ένα μπαράζ αρνητικής φόρτισης του ονόματος του, αλλά και της κυβερνητικής λειτουργίας. Παλιά μου τέχνη κόσκινο.
Τα σοβαρά θέματα βγαίνουν από την αντιπολιτευτική ατζέντα της ΝΔ και στη θέση τους μπαίνουν οι εύπεπτες απειλές για εξεταστικές, τα αλατοπίπερα του Βαρουφάκη, οι σημαιοφόροι των δημοτικών σχολείων, η κολοκυθιά για τις διακοπές του Τσίπρα.
Όπως τότε που δήθεν «είχε πάει εκδρομή τα παιδιά του στη Ντίσνεϊλαντ στο Παρίσι με το κυβερνητικό αεροσκάφος». Και οι ευτελείς δίκες προθέσεων: οι Συριζαίοι δεν θέλουν την αριστεία, μισούν την αξιολόγηση, απεχθάνονται την πρόοδο, δεν θέλουν την ανάπτυξη, είναι κακοί ξανθωποί και είναι και κομμουνιστές.
Ο Άδωνις Γεωργιάδης έχει επιβάλει την ρητορική, την ιδεολογία και τη θεματική του συμπαρασύροντας και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, σε βαθμό που ο έτερος αντιπρόεδρος και προσωπικός φίλος του από χρόνια, Κωστής Χατζηδάκης αναγκάστηκε να αποδοκιμάσει δημόσια αυτή την πρακτική.
Είναι όμως αργά. Το επιτελείο της ΝΔ με τις πολλές επικοινωνιακές μαμές, ήδη πέταξε το μωρό και κράτησε τα νερά. Το είδος της αντιπολίτευσης που ασκεί η Πειραιώς ελάχιστα έχει να κάνει με την πολιτική και τα κρίσιμα θέματα της χώρας. Η ΝΔ έμεινε ήδη χωρίς ατζέντα και κάνει αντιπολίτευση συνοικίας.
Περιστρέφεται στην ηθικολογία, τις παλιές εποχές με κρυπτοαντικομμουνιστικές ρητορείες και με επιδερμικές παρατηρήσεις σε δευτερεύοντα θέματα.
Αν είναι σοβαρός ο Τόσκας που μιλάει για εμπρησμούς, ή ο Κοντονής που δεν μετέχει σε μια εκδήλωση ιστορικών συμψηφισμών της Εσθονικής προεδρίας, το πνεύμα της οποίας είχε απορρίψει -ευλόγως- και η ΝΔ επί Καραμανλή, μένει η εύκολη επίθεση στον μονίμως εκτεθειμένο Καμμένο και διάφορες αναλύσεις στο γόνατο. Μία από τα ίδια.
Αν προστίθεται κάτι είναι η φοβισμένη επιθετικότητα κάποιων αναλυτών που μάλλον αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι οι εκλογές δεν γίνονται με δημοσκοπήσεις και ότι η τράπουλα βρίσκεται ακόμη στα χέρια του Τσίπρα.
Αυτή η τακτική οδηγείται διαρκώς σε αδιέξοδο γιατί αναφέρεται σε έναν Τσίπρα που δεν υπάρχει πια. Ή αλλιώς γιατί ο Τσίπρας αποδεικνύεται διαρκώς κάτι διαφορετικό από αυτό που προβάλλει η επικοινωνιακή μηχανή της ΝΔ.
Άλλωστε το να κατηγορεί η ΝΔ τον σημερινό πρωθυπουργό ότι έκαψε την χώρα, ή να ζητάει ο αντιπρόεδρός της το δελτίο ημερήσιας κίνησης του, κινείται ανάμεσα σε θεωρίες για σχοινιά στο σπίτι του κρεμασμένου και σε υλικό για κουτσομπολίστικα περιοδικά.
Ο Τσίπρας μιλάει με τον Μακρόν, τον Γιούνγκερ και τη Μέρκελ για τα μεγάλα θέματα της χώρας και ο Κυριάκος προσπαθεί να δείξει ότι τον αντιμετωπίζει αφ’ υψηλού σαν τον παλιό καταληψία, που σκεφτόταν να βγάλει την Ελλάδα από την Ευρωζώνη, του αρέσει ο Τσάβες και ενισχύει το κράτος των Εξαρχείων. Το θέμα είναι να υποβαθμιστεί η λάμψη της επίσκεψης Μακρόν…
Γ. Λακόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου