Όλες τις προηγούμενες μέρες ακούγαμε και διαβάζαμε για δομικό, σαρωτικό ανασχηματισμό, για τριαντάρηδες και...σαραντάρηδες που θα αναλάβουν τα ηνία και τα κρίσιμα πόστα της κυβέρνησης, για μικρό και ευέλικτο υπουργικό συμβούλιο και πάρει λέγοντας. Για τα υπουργεία που θα σπάσουν και για τους υπουργούς που θα αναλάβουν να διαχειριστούν την επόμενη, μετά τα μνημόνια μέρα. Τίποτε απ' όλα αυτά δεν συνέβη.
Η νέα υπουργός Πολιτισμού Ζορμπά είναι 70 χρονών, ενώ η τριαντάχρονη Νοτοπούλου από διευθύντρια του γραφείου του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη έγινε υφυπουργός Μακεδονίας - Θράκης, επειδή προφανώς η Κόλλια-Τσαρουχά των ΑΝΕΛ, δεν μπορεί να χειριστεί με επάρκεια τα θέματα που σχετίζονται με τη συμφωνία των Πρεσπών στη βόρεια Ελλάδα.
Η υπουργοποίηση της Μαριλίζας Ξενογιαννακοπούλου ήταν αναμενόμενη και προεξοφλημένη από καιρό, αλλά όσο καλή κι αν είναι η Μαριλίζα δεν μπορεί να υποστηριχθεί ότι η περίπτωσή της επικυρώνει τη συμμαχία της ριζοσπαστικής Αριστεράς με την Κεντροαριστερά.
Η υπουργοποίηση της Παπακώστα μόνον τον γέλωτα, ακόμα και στον ΣΥΡΙΖΑ, προκαλεί αφού σε καμμία περίπτωση δεν μπορεί να υποστηριχθεί ότι συνιστά διεμβολισμό της κεντροδεξιάς. Μάλιστα δεν αποκλείεται η πρώην βουλευτής της ΝΔ να αποδειχθεί σοβαρό πρόβλημα για τον Τσίπρα καθώς ήδη έχουν αρχίσει και βγαίνουν στη φόρα δηλώσεις της και συμπεριφορές του παρελθόντος που μόνον τιμή δεν περιποιούν σ' ένα κόμμα, το οποίο θέλει να αυτοχαρακτηρίζεται ως αριστερό. Το γεγονός ότι πάνε να την χρεώσουν στον Καμμένο ελάχιστους πείθει καθώς σχεδόν όλοι διατείνονται πως τη συμμετοχή της στο κυβερνητικό σχήμα την αντάλλαξε με θετική ψήφο στο Μακεδονικό.
Μετά την αποχώρηση του Δημήτρη Καμμένου από τους ΑΝΕΛ η κυβερνητική πλειοψηφία είχε πέσει στους 152 βουλευτές και τώρα είναι ξανά 153. Αν σ' αυτούς προσθέσουμε τρεις ή του Ποταμιού, τρεις ενδεχομένως και τέσσερεις του Καμμένου συν έναν ή δύο ανεξάρτητους τότε ακόμη και πέντε των ΑΝΕΛ να μην ψηφίσουν η συμφωνία των Πρεσπών θα επικυρωθεί από την ελληνική Βουλή.
Κατά τα άλλα όσοι μιλούσαν, για παράδειγμα ο Νίκος Ξυδάκης αλλά και άλλοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ για απεξάρτηση του Τσίπρα από τον Καμμένο μετά το τέλος των μνημονίων διαψεύστηκαν οικτρά. Η συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ όχι μόνον συνεχίζεται, αλλά και ο Καμμένος ενισχύεται καθώς εκτός από την Παπακώστα κέρδισε και άλλη μια υπουργική καρέκλα -για την Χρυσοβελώνη και όχι για τον Παπαχριστόπουλο, όπως οι περισσότεροι περίμεναν.
Θετικό είναι το γεγονός ότι αυξήθηκε η συμμετοχή των γυναικών, αρνητικό ότι η κυβέρνηση έφτασε να αριθμεί 52 μέλη!
Το βασικό όμως χαρακτηριστικό αυτού του ανασχηματισμού είναι τα πέντε "α".: άχρωμος, άγευστος, άνοστος, ανούσιος και άνευρος. Είμαι σίγουρος πως αν δεν είχε εγκλωβιστεί ο πρωθυπουργός στη ρητορική των αλλαγών που θα γίνουν "στο διάστημα μετά την έξοδο από τα μνημόνια και πριν από τη ΔΕΘ", δεν θα είχε κάνει τον ανασχηματισμό. Νόμιζω ότι τον έκανε γιατί έπρεπε να τον κάνει επειδή είχε προαναγγελθεί.
Είμαι σίγουρος ότι η έγνοια του που δεν τον άφηνε να κοιμηθεί τα βράδυα δεν ήταν να φάει τον Αποστόλου για να κάνει τον Αραχωβίτη υπουργό στη Γεωργία. Ούτε να απομακρύνει τον Κουρουμπλή για να πάει τον Κουβέλη στο Ναυτιλίας.
Φυσικά η απομάκρυνση Κοντονή είναι σοβαρή εξέλιξη αφού αποκαλύπτεται πως η κόντρα του Κοντονή με τον Παπαγγελόπουλο ανέδειξε νικητή τον δεύτερο, ενώ η υπουργοποίηση Καλογήρου προοιωνίζεται το πολιτικό-δικαστικό καυτό Φθινόπωρο που θα ακολουθήσει. Πλέον στον τομέα της Δικαιοσύνης υπάρχει ένα ενιαίο κέντρο του Μαξίμου.
Η μετακόμιση του Σκουρλέτη από την Κλαυθμώνος στην Κουμουνδούρου άφησε κενή τη θέση στο Εσωτερικών. Η έκπληξη ήταν ότι αυτή δόθηκε στον Χαρίτση καθώς άλλη ήταν η αρχική απόφαση, και δέσμευση, του πρωθυπουργού. Όπως έκπληξη ήταν ότι δεν πήγε ο Βίτσας στο Δημοσίας Τάξεως και τον "μουτζούρη" τον πήρε η Γεροβασίλη.
Σε κάθε περίπτωση, ενώ για τους ανασχηματισμούς λένε ότι είναι όπως τα θαύματα, (κρατάνε τρεις μέρες και το μεγάλο τέσσερεις), ετούτος εδώ θα ξεχαστεί αμέσως. Άντε το πολύ να γράψουν και αύριο και να κάνουν μια πιο "ψαγμένη" ανάλυση τα κυριακάτικα φύλλα των εφημερίδων.
Δεν ξέρω αν η αμηχανία που βγάζει ο ανασχηματισμός είναι επειδή ο Τσίπρας δεν έχει ακόμη αποφασίσει τι θα κάνει. Πάντως ανασχηματισμός με κατεύθυνση και συγκεκριμένο στίγμα δεν είναι. Έγιναν επιδιορθώσεις και μπήκαν αρκετοί υφυπουργοί από τη βόρεια Ελλλάδα, λόγω Μακεδονικού. Μέχρις εκεί.
Στα θέματα της οικονομίας δεν αλλάζει τίποτε που να δείχνει ότι υπάρχουν νέες ιδέες, προτάσεις, σχέδια για την παραγωγική ανασυγκρότηση, τις μεταρρυθμίσεις, την ανάπτυξη, τις επενδύσεις και την παραγωγή νέου πλούτου. Ούτε στην Παιδεία ούτε στην Υγεία, την Εργασία, την Άμυνα, τη Διπλωματία. Ούτε στο συντονιστικό κέντρο του Μαξίμου.
Προφανώς ο Αλέξης Τσίπρας θεωρεί πως όλα βαίνουν καλώς. Κι ας έχει αντίθετη άποψη η κοινωνία. Αυτός όμως είναι πρωθυπουργός, αυτός αποφασίζει για την κυβέρνησή του. Εκτός κι αν όντως δεν έχει, όπως αρκετοί ακόμη και συνεργάτες του λένε, πάγκο και περιορίστηκε σε αυτούς που έχει. Σε κάθε περίπτωση ο ανασχηματισμός θα κριθεί εκ του αποτελέσματος. Εάν παράξει θετικά αποτελέσματα, που θα βελτιώσουν την εικόνα και τα ποσοστά της κυβέρνησης, οι αλλαγές, για τον Τσίπρα, θα αποδειχθούν ορθές και καλές.
Στις εκλογές του Μαΐου θα διαπιστώσουμε αν έπραξε ορθώς ή εκ των πραγμάτων έκανε το ίδιο λάθος που είχαν κάνει και οι προκάτοχοί του Σαμαράς, Καραμανλής και Σημίτης με τη σύνθεση της τελευταίας τους κυβέρνησης πριν τις εκλογές και την ήττα τους. Εκτός κι αν ο ανασχηματισμός δεν είναι τελικά και ο εκλογικός. Ποιοί ξέρει! Μόνον ίσως ο Φλαμπουράρης.
Αυτός όμως θέλει οι κάλπες να στηθούν στις 28 Οκτωβρίου του 2019. Προφανώς, επειδή σ' αυτή την ημερομηνία, το 1951, ο Νικόλαος Πλαστήρας έγινε για τρίτη φορά πρωθυπουργός. Ο Τσίπρας είναι λογικό να αγνοεί το γεγονός, αφού γεννήθηκε 23 χρόνια μετά, αλλά ο Αλέκος το θυμάται καλά. Και επιπλέον τον γοητεύουν οι συμπτώσεις με τον "μαύρο καβαλάρη" παρότι η αριστερά τότε είχε βγει με το σύνθημα "τι Πλαστήρας, τι Παπάγος" και το πλήρωσε...
Γιώργος Φελέκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου