Ο Κώστας Γιαννόπουλος από το “Χαμόγελο του Παιδιού” περιγράφει λεπτό προς λεπτό όλα όσα έγιναν εκείνη την ημέρα και τα εμπόδια που συνάντησαν για να ξεκινήσει η δημοσιοποίηση της εξαφάνισης του παιδιού. Καταγγέλλει και εκείνος ότι παρά το γεγονός ότι υπήρχαν κάμερες στο σχολείο, κάποιοι είχαν απαιτήσει να τεθούν εκτός λειτουργίας.

«Η μητέρα περίμενε τρεις ώρες στο αστυνομικό τμήμα να δοθεί έγκριση για την δημοσιοποίηση της εξαφάνισης!»

«Πέρασαν οι γονείς μια τεράστια αγωνία για το παιδί τους, το οποίο ήξεραν ότι κινδύνευε. Και την περάσαμε και όλοι εμείς, που περιμέναμε μετά την ενημέρωση του πατέρα από το σχολείο ότι το παιδί τους εξαφανίστηκε. Η μητέρα στο αστυνομικό τμήμα περίμενε τρεις ώρες για να δώσουν έγκριση στο «Χαμόγελο του παιδιού» να κινητοποιηθεί και να κάνει αυτά που πρέπει να κάνει και γίνονται σε αυτές τις περιπτώσεις μέσω του amber alert», λέει ο Κώστας Γιαννόπουλος. 
Και συνεχίζει: «Δεν υπήρχε λόγος για καθυστέρηση. Ο μοναδικός λόγος που θα καθυστερήσει τη δημοσιοποίηση της εξαφάνισης και ειδικότερα της εξαφάνισης ενός παιδιού που βρίσκεται σε κίνδυνο είναι μόνο αν υπάρχει  αστυνομικό ενδιαφέρον δηλαδή απαγωγή, εγκληματική ενέργεια και για λόγους λοιπόν αστυνομικού ενδιαφέροντος ενδεχομένως να μη δοθεί η έγκριση. Είναι ξεκάθαρα κωλυσιεργία. Μόλις στείλαμε κάποιον είπαν εντάξει θα το δούμε, θα μιλήσουμε στον Α, θα μιλήσουμε στον Β και στον Γ».
Εξηγεί ότι κάποιοι «δυστυχώς θεωρούν ότι είναι μια ευκαιριακή κατάσταση και θα γίνει ένα μαγικό και θα βρεθεί αμέσως, καθυστερούν με αποτέλεσμα να φτάνουμε σε σημεία οριακά και να λέμε κάθε φορά «θα νυχτώσει, θα νυχτώσει», κάτι που το είπα εγώ τουλάχιστον 15 φορές. Το amber alert βγήκε καθυστερημένα. Πρέπει να πούμε ότι η συμμετοχή των πολιτών ήταν πολύτιμη και σε αυτή την περίπτωση έπαιξε καταλυτικό ρόλο γιατί το παιδί βρέθηκε σε κάποια καταστήματα στα οποία μπήκε μέσα και έφαγε κάτι σοκολάτες γιατί δεν είχε χρήματα, τις έπαιρνε αυθαίρετα γιατί το παιδί είχε κάποια προβληματάκια και μετά χάλασε κάτι παιχνίδια. Ήταν μέσα σε μια σχετική ένταση το παιδί και έκανε μια τεράστια διαδρομή περπατώντας μέχρι να φτάσει εκεί που έφτασε.
Όταν πλέον σταμάτησε το «Χαμόγελο του παιδιού» να έχει πληροφορίες στην γραμμή 11600, που μας παίρνει ο κόσμος για τις εξαφανίσεις ,και όταν δεν έχεις πληροφορίες για την κίνηση ενός ατόμου ή ενός παιδιού σημαίνει ότι κάπου βρίσκεται κρυμμένο».

Έτσι βρέθηκε ο μικρός Γιώργος

Ο κ. Γιαννόπουλος περιγράφει πως βρέθηκε ο 12χρονος. «Το παιδί πρέπει να είχε κουρνιάσει, πρέπει να είχε παγώσει γιατί βρέθηκε από έναν πολίτη ο οποίος πήγαινε τον σκύλο του βόλτα στο δασάκι και αυτό που φοβόμασταν όλοι ότι δηλαδή θα μπορούσε να φτάσει στους πρόποδες του βουνού και μετά να κινδυνεύσει η ζωή του όλη την νύχτα γιατί ήταν μια παγωμένη νύχτα όπου το παιδί θα μπορούσε να βρεθεί σε μια άλλη πιο δύσκολη κατάσταση. Ευτυχώς που λόγω μιας τυχαίας συγκυρίας βρέθηκε το παιδί και το παρέλαβε μετά η ομάδα ΔΙΑΣ και μετά το παρέδωσαν στους γονείς. Εκεί ήταν ο παιδίατρός μας του οποίου ήταν τέτοια η αγωνία που εκτός από την ιατρική του ανάγκη να βρει το παιδί και να του προσφέρει τις υπηρεσίες του, έψαχνε και εκείνος με τη μηχανή. Ο μικρός λοιπόν μετά από μια τεράστια προσπάθεια, περιπέτεια και περπάτημα και κακουχία βρέθηκε νηστικός, ταλαιπωρημένος και ξυπόλητους, κουρνιασμένος προσπαθώντας να αποφύγει το κρύο. Εδώ φαίνεται η επικινδυνότητα της κατάστασης. Φανταστείτε τι θα μπορούσε να συμβεί όλη τη νύχτα αν παρέμενε έξω». 

Οι κάμερες του σχολείου λειτουργούν μετά τις 5 το απόγευμα όταν είναι κλειστό!

Και ερχόμαστε στο θέμα της φύλαξης του σχολείου. Το οποίο όπως φαίνεται πληροί όλες τις προϋποθέσεις αφού έχει κάμερες ασφαλείας. Μόνο που οι κάμερες αυτές δεν λειτουργούν! Με πρόφαση την προστασία των προσωπικών δεδομένων, συγκεκριμένοι φαίνεται να έχουν μπλοκάρει την λειτουργία τους!
«Σε όλα τα σχολεία πρέπει να υπάρχει βάσει της νομοθεσίας φύλαξη. Ειδικότερα στα ειδικά σχολεία τα οποία έχουν παιδιά με ιδιαίτερες ανάγκες, με προβλήματα, με τάσεις φυγής με όλα αυτά τα προβλήματα που μπορεί να έχει ένα παιδί με ειδικές ανάγκες. Πρέπει λοιπόν να έχει μια πολύ ιδιαίτερη φύλαξη και φροντίδα. Όταν ενημερωθήκαμε, γιατί είναι οι πρώτες ερωτήσεις που κάνουμε όταν ερχόμαστε σε επαφή με τους αρμόδιους για το θέμα εξαφάνισης ενός παιδιού, είναι εάν υπήρχαν κάμερες στο σχολείο. Μας ενημέρωσαν θετικά αλλά δεν μπορούσαν να δώσουν το βίντεο χωρίς εισαγγελική εντολή. Εμείς κινητοποιήσαμε τη διαδικασία για την εισαγγελική εντολή και στη συνέχεια μάθαμε, μας είπαν πάλι κατόπιν εορτής ότι δεν καταγράφουν οι κάμερες κατά τη διάρκεια λειτουργίας του σχολείου λόγω προσωπικών δεδομένων παρά μόνο μετά τις 5 η ώρα όταν κλείνει το σχολείο», λέει ο Κώστας Γιαννόπουλος.
Περιγράφοντας από την δική του πείρα όλα όσα προβλέπονται λέει: «Εμείς λοιπόν γνωρίζουμε ότι υπάρχουν διαδικασίες οι οποίες σου επιτρέπουν να καταγράψεις, εάν και εφόσον τηρήσεις κάποια ασφάλεια και μόνο για εξωτερικούς χώρους και χωρίς να καταγράψεις τους εργαζόμενους ή τα παιδιά. Ο σκοπός δεν είναι να καταγράψεις τα παιδιά ή τους εργαζόμενους, ο σκοπός είναι να προστατεύσεις τα παιδιά και τους εργαζόμενους από τρίτους αν υπάρχει κίνδυνος. Όπως σε αυτή την περίπτωση εάν υπήρχε η καταγραφή αυτή θα γνωρίζαμε από ποιο σημείο έφυγε το παιδί, προς τα που πήγε, τι ώρα έφυγε και δε θα είχαμε όλη αυτή την άγνοια και την καθυστέρηση σε πρώτο στάδιο όταν χάθηκε το παιδί. Οι διατάξεις που διέπουν αυτή την διαδικασία και που τις είχαμε και τις έχουμε και εμείς ως φορέας προστασίας παιδιών είναι ξεκάθαρες. Επιτρέπεται να καταγράψεις. Έχεις ενδείξεις ότι ο χώρος προστατεύεται από κλειστό κύκλωμα που τον καταγράφει, άρα έχεις ενημερώσει και είναι ξεκάθαρο με ποιον τρόπο μπορείς να έχεις αυτή τη δυνατότητα. Επιτρέπεται ακόμη, ειδικά σε δωμάτιο όπου μπορεί να υπάρχει παιδί σε κίνδυνο, σε κάποια δωμάτια που μπορεί να υπάρχουν παιδιά που μπορεί να κάνουν κακό στον εαυτό τους η οτιδήποτε άλλο η παιδιά που μπορεί να κινδυνεύσουν, επιτρέπεται να έχεις ήχο και εικόνα αλλά τόσο σε έναν χώρο με παιδιά με ειδικές ανάγκες, με ειδικά προβλήματα, με ειδικά θέματα. Άλλωστε δεν είναι για δημόσια χρήση οι κάμερες είναι για εσωτερική χρήση».