eXofitsio: «Νόμιζα ότι σκότωνα τη μητέρα μου..» – Αντώνης Δαγκλής: Ο δολοφόνος των ιερόδουλων (Εικόνες & Βίντεο)

Οκτώβριος 1995. Η ελληνική κοινωνία σοκάρεται από την άγρια δολοφονία μιας νεαρής ιερόδουλης. Δύο μήνες αργότερα, την ημέρα των Χριστουγέννων βρίσκεται και δεύτερο πτώμα, με θύμα και πάλι μια ιερόδουλη. Οι αρχές κατέληξαν πως είχαν να αντιμετωπίσουν ένα μανιακό και κατά συρροήν δολοφόνο, ο οποίος χρησιμοποιούσε ένα λευκό Volkswagen φορτηγάκι. Πράγματι μετά από λίγο καιρό συλλαμβάνουν τον 22χρονο Αντώνη Δαγκλή.

Τα λόγια του στην ανάκριση σόκαραν: «Έβλεπα τη μητέρα μου στο πρόσωπο των ιερόδουλων». Ας δούμε την ιστορία του νεαρού με το αγγελικό πρόσωπο και τί ήταν αυτό που τον οδήγησε στα αποτρόπαια εγκλήματα..

Της Μαριλούς Χατζηκλεάνθους

Τα δύσκολα παιδικά χρόνια
Γεννήθηκε το 1974 στην Κοκκινιά της Νίκαιας. Μεγάλωσε με τους γονείς του και τον αδερφό του, με πολλές στερήσεις. Δυστυχώς, αυτό που τον σημάδεψε ανεπανόρθωτα ήταν η κακοποίηση που δεχόταν ο ίδιος και οι υπόλοιποι από τον βίαιο και μέθυσο πατέρα του. Αυτή η νοσηρή κατάσταση σταμάτησε το 1986, όταν ο Αντώνης ήταν 12 ετών, γιατί τότε ο πατέρας του έφυγε από τη ζωή. Με το θάνατό του άφησε στην οικογένεια μόνο χρέη. Έτσι ο μικρός Αντώνης αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σχολείο και να πιάσει δουλειά ως οδηγός σε μια εταιρία.

Όπως ο ίδιος ο Αντώνης είχε πει χρόνια αργότερα, κατά τη διάρκεια της δίκης του, μετά το θάνατο του πατέρα του ήρθαν τα πάνω – κάτω: «Ο πατέρας μου μας άφησε ατελείωτα χρέη. Μας πέταξαν έξω από το σπίτι. Δεν είχαμε πού να μείνουμε. Τα κατέσχεσαν όλα και καταλήξαμε να μένουμε σε ξενοδοχεία».

Τα προηγούμενα χρόνια έπαιξαν καθορισιτικό ρόλο στη ψυχοσύνθεση του νεαρού και αυτό φάνηκε λίγα χρόνια μετά, όταν στα 16 του συνελήφθη και καταδικάστηκε για αποπλάνηση ανήλικης. Λόγω του ότι ήταν ανήλικος, οδηγήθηκε στο Σωφρονιστικό Κατάστημα Ανηλίκων (Σ.Κ.Α.) του Κορυδαλλού και όχι σε φυλακή. Εκεί εξέτισε ποινή έξι μηνών.

Αυτούς τους μήνες, με τα οικονομικά της οικογένειας να παραμένουν άθλια, η μητέρα του αναγκάστηκε να πιάσει δουλειά, στην αρχή ως νοσοκόμα και καθαρίστρια και αργότερα σε ένα κακόφημο μπαρ. Αυτή φαίνεται πως ήταν η χαριστική βολή για τον Αντώνη. Ο ίδιος έμαθε για τη δουλειά της μητέρας του από ένα γείτονα, μιας κι εκείνη του το κρατούσε κρυφό. Η μητέρα του περιγράφει τη σκηνή που ήρθε αντιμέτωπος με την σκληρή αλήθεια στον «Ελεύθερο Τύπο» (23/1/1997): «Δεν μίλησα στο παιδί μου τότε γι’ αυτή τη δουλειά. Κάποιος καλοθελητής γείτονας παίρνει τον Αντώνη που ήταν μικρός και μου τον φέρνει στο μαγαζί λέγοντάς του: “Να ρε ποια είναι η μάνα σου η πόρνη”. Το παιδί με βλέπει και αμέσως το βάζει στα πόδια και πάει στο ξενοδοχείο(…). Εγώ έφυγα νωρίτερα εκείνη τη νύχτα από το μαγαζί. Πήγα στο ξενοδοχείο και βρήκα τον Αντώνη πνιγμένο στο κλάμα. “Γιατί μάνα να μου πεις ψέματα; (…)”. “Μα αγόρι μου, δεν σου είπα ψέματα, αλλά έπρεπε να πάω σε αυτή τη δουλειά. Με είδες να κάνω τίποτα κακό;”». Αυτό το γεγονός τραυμάτισε ψυχικά τον Αντώνη, ο οποίος ένιωσε και το τελευταίο στήριγμά του να γκρεμίζεται.

Ο Αντώνης Δαγκλής

Τα φρικτά εγκλήματα
29 Οκτωβρίου 1995. Κοντά στα διόδια της Τραγάνας ανακαλύπτεται ένα διαμελισμένο πτώμα. Ανήκει στην 29χρονη ιερόδουλη Ελένη Παναγιωτοπούλου. Το θέαμα φρικτό… Το σώμα της άτυχης κοπέλας ήταν διαμελισμένο. Τα κομμένα μέλη είχαν σκορπιστεί σε διάφορα σημεία της περιοχής, ενώ είχαν αφαιρεθεί τα σπλάχνα και είχαν κοπεί οι θηλές από το στήθος της. Η Αρχές και η κοινωνία σοκάρονται από την πρωτοφανή αγριότητα.

Η Ελένη Παναγιωτοπούλου

Δύο μήνες μετά, την ημέρα των Χριστουγέννων του 1995, περαστικοί στον Βοτανικό έρχονται αντμέτωποι με ακόμα ένα φρικτό θέαμα. Το πτώμα μιας νεαρής γυναίκας, η οποία βρέθηκε ημίγυμνη, φορώντας μόνο το σλιπάκι της. Δίπλα στο πτώμα βρέθηκαν πεταμένα τα ρούχα της, καθώς επίσης και η τσάντα της. Πρόκειται για την 26χρονη Αθηνά Λαζάρου, επίσης ιερόδουλη. Ο θάνατός της οφειλόταν σε στραγγαλισμό, ωστόσο ο ιατροδικαστής Χρ.Λευκίδης έκανε λόγο για «εξτρεμιστικό κανιβαλισμό».

Η Αθηνά Λαζάρου

Ποιος είναι ο δολοφόνος
Η Αστυνομία είναι πλέον σίγουρη πως έχει να κάνει με έναν κατά συρροήν δολοφόνο ιερόδουλων.. Οι επιθέσεις τρομοκράτησαν τις ιερόδουλες στις διάφορες «πιάτσες» της Αθήνας. Η αποκάλυψη των δύο πτωμάτων έφερε στο φως καταγγελίες γυναικών (ιερόδουλων), οι οποίες επίσης είχαν πέσει θύματα και ευτυχώς γλύτωσαν. Όλες έκαναν λόγο για ένα νεαρό, ο οποίος οδηγούσε ένα λευκό Volkswagen φορτηγάκι. Ανάμεσα σε διάφορους υπόπτους, αναγνώρισαν τον Αντώνη, ο οποίος εκείνη την περίοδο εργαζόταν ως οδηγός, στο εργοστάσιο «Πέρλα» στην περιοχή του Ρέντη, ενώ έμενε στο ίδιο σπίτι, ένα ισόγειο διαμέρισμα στη Νίκαια, με τη μητέρα του. Οι γείτονές του τον περιέγραφαν ως ένα «καλό και ήσυχο παιδί», που «δεν είχε δημιουργήσει πρόβλημα». Ο μεγαλύτερος αδελφός του βρισκόταν στη φυλακή, αφού είχε αρνηθεί να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία καθώς ήταν ”μάρτυρας του Ιεχωβά”.

Στα ίχνη του δολοφόνου
Ο Αντώνης τέθηκε αμέσως υπό παρακολούθηση. Μετά από καιρό, στις 21 Ιανουαρίου 1996, θεάθηκε να κινείται στη λεωφόρο Ποσειδώνος και να συνομιλεί με κάποιες ιερόδουλες. Οι αστυνομικοί ήθελαν να τον συλλάβουν επ’ αυτοφώρω, ωστόσο επειδή αυτό δεν ήταν εύκολο, προχώρησαν στη σύλληψή του στις 24 Ιανουαρίου και ενώ βρισκόταν στο φορτηγάκι του.

Το λευκό Volkswagen φορτηγάκι

Οι έρευνες εντός του οχήματος έφεραν στην επιφάνεια διάφορα ενοποιητικά στοιχεία. Στο εσωτερικό του βρέθηκε ένα παλιό στρώμα από αφρολέξ, μία εικόνα της Παναγίας, καθώς επίσης και ένα κουτί με εργαλεία. Κάπου εκεί βρέθηκε κι ένας μικρός ξυλόγλυπτος σταυρός, ο οποίος αποδείχθηκε πως ανήκε στην Ελένη Παναγιωτοπούλου, ενός εκ των θυμάτων. Αυτό είναι και το στοιχείο που τον «πρόδωσε».

Η σοκαριστική ομολογία για το 3ο έγκλημα
Ο Αντώνης όχι μόνο παραδέχθηκε τα όσα είχε κάνει, αλλά αποκάλυψε και ένα τρίτο έγκλημα, το οποίο είχε διαπράξει χρόνια πριν. Στις 26 Οκτωβρίου 1992, σε ηλικία 18 ετών, αφού πρώτα έκλεψε ένα αυτοκίνητο, κατευθύνθηκε σε μια «πιάτσα» στο Κολωνάκι. Εκεί, στην οδό Σέκερη διαλέγει μια κοπέλα γύρω στα 35, που του είπε ότι την έλεγαν ”Καίτη” και πήγαν μαζί στον Καρέα. Κατά τη διάρκεια της συνουσίας, τη στραγγάλισε με τα ίδια του τα χέρια. Στη συνέχεια, επειδή φοβήθηκε μήπως κάποιοι τον είχαν δει, αποφάσισε να εξαφανίσει το πτώμα. Έτσι, επέστρεψε στο σπίτι του, πήρε μαχαίρι, σιδηροπρίονο, τρία παντελόνια, ένα σακάκι και μεγάλες σακούλες απορριμμάτων και γύρισε στον Καρέα. Εκεί τεμάχισε το πτώμα σε περίπου 30 κομμάτια, αλλά δε σταμάτησε εκεί… Έγδαρε το θύμα, έκοψε τμήματα από τους μαστούς, τις θηλές και τα γεννητικά όργανα, ενώ ξερίζωσε τους πνεύμονες, την καρδιά και τα εντόσθια. Στα τρία παντελόνια, που είχε πάρει μαζί του τοποθέτησε ακρωτηριασμένα μέλη. Άλλα τα έβαλε σε σακούλες σκουπιδιών. Στη συνέχεια, τα σκόρπισε στην οδό Ριζάρη, έξω από το Πολεμικό Μουσείο, κάποια άλλα στη διασταύρωση των οδών Χάρητος και Πλουτάρχου (Κολωνάκι), καθώς επίσης και στην οδό Μαρκόνι, στην περιοχή του Βοτανικού, περιοχή την οποία γνώριζε καλά, μιας και όπως ο ίδιος δήλωσε στην απολογία του στην Ασφάλεια Αττικής «περνάω κάθε μέρα από κει και πηγαίνω πράγματα στο πρακτορείο με το φορτηγό μου». Τέλος, πέταξε τη σακούλα, όπου είχε βάλει το κεφάλι του θύματος στον ποταμό Κηφισό.

Η πρώτη σελίδα της απολογίας του δράστη – Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος» (29/01/96)

Η αποκάλυψη του εγκλήματος έγινε μία μέρα μετά, στις 27 Οκτωβρίου, όταν στον Βοτανικό βρέθηκε, σε κατάσταση αποσύνθεσης, το ένα πόδι του θύματος. Δύο μέρες αργότερα, στην οδό Ριζάρη, η έντονη δυσοσμία που αναδυόταν από τα σκουπίδια τράβηξε την προσοχή μιας γυναίκας. Οι αστυνομικοί βρήκαν στα τρία δεμένα παντελόνια τμήματα του σώματος της άτυχης γυναίκας, μεταξύ των οποίων και τον θώρακα.

Τότε ο ιατροδικαστής Χρ.Λευκίδης είχε δηλώσει: «Βρισκόμαστε μπροστά σε μια εγκληματική πράξη, που ξεπερνάει κάθε όριο λογικής. Ένας φοβερός βανδαλισμός σε ένα ανθρώπινο κορμί. Ένα έγκλημα, που η κτηνωδία και η βαρβαρότητα δεν έχουν τέλος». Τα στοιχεία αυτού του πρώτου του θύματος, δεν ταυτοποιήθηκαν ποτέ από τις Αρχές.

Η άγνωστη δράση του
Οι καταγγελίες των ιερόδουλων, καθώς και η σύλληψη του δράστη έφεραν στο φως και διάφορα άλλα περιστατικά παραβατικής συμπεριφοράς.

Το Νοέμβριο του 1992, αφού είχε ήδη διαπράξει τον πρώτο του φόνο, ο Αντώνης κλήθηκε να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία και ως εκ τούτου, μέχρι το Σεπτέμβρη του 1995 δεν παρουσίασε παραβατική συμπεριφορά. Με την επιστροφή του, άρχισαν και πάλι τα γνωστά.. Σε διάστημα δύο μηνών, οκτώ γυναίκες είχαν δεχτεί επιθέσεις..

Η πρώτη επίθεση έγινε στις αρχές Σεπτεμβρίου 1995 στη συμβολή των οδών Σωκράτους και Ευριπίδου. Εκεί, κατόπιν συνεννόησης, επιβίβασε στο φορτηγάκι του τη 46χρονη Θ.Μαλέλη. Περιγράφονται στην εφημερίδα ”Έθνος της Κυριακής” (28/01/96) τα όσα έγιναν: «Πόσα παίρνεις;» την ρώτησε. «Ένα πεντοχίλιαρο» απάντησε αυτή και επιβιβάστηκε στο φορτηγάκι. «Τον πήρα γιατί τον έκοψα σωστό» θα πει αργότερα η ίδια. «Ήταν απότομος και νευρικός, αλλά δεν μου ζήτησε ανωμαλίες. Την πρώτη φορά έγινε ό,τι έγινε κι έφυγε. Μετά από δύο μέρες, νάτος πάλι (…). Σταματάει με το φορτηγό μπροστά μου και με παίρνει. Στο φορτηγό είχε κρεβάτι και τέσσερα μαχαίρια. Πήγαμε λίγο πιο πέρα, στο πάρκινγκ. Το κάναμε και του λέω ”πλήρωσέ με να φύγω”. Εκεί ήταν που άναψε. ”Δεν θα σε πληρώσω και θα μου δώσεις το πεντοχίλιαρο που σου ‘δωσα την άλλη φορά” φώναξε. ”Μωρέ τι λες” πετάγομαι. Με στριμώχνει στη γωνία και βγάζει μαχαίρι. Το ακουμπάει στο λαιμό μου. (…) Τα μάτια του γυάλιζαν. Παγώνω από το φόβο μου. Του δίνω τις 11.000 δρχ. που είχα. (…) Φοβήθηκα τόσο που έκανα μια εβδομάδα να βγω, (…) ούτε το είπα στην αστυνομία».

Η Θ.Μαλέλη

Η 46χρονη στην ίδια συνέντευξη έκανε αναφορά και στα δυο θύματα, τα οποία βρέθηκαν νεκρά, την Ελένη Παναγιωτοπούλου και την Αθηνά Λαζάρου: «Εγώ κάνω πιάτσα στη Σωκράτους. Την Αθηνά και την Ελένη τις ήξερα. Με την Ελένη πολλά βράδια δουλεύαμε μαζί. Ήταν καλή κοπέλα. Τη βράδυ που την σκότωσε είμαστε εγώ, η Ελένη και η Μαγδαληνού στη Σόλωνος. Είχε περάσει ένας μήνας και δεν τον είχα ξαναδεί στα μέρη μας τον Δαγκλή. Εκείνο, όμως, το βράδυ, τη στιγμή που είχα συνεννόηση για πελάτη, βλέπω να περνάει το φορτηγό. Σταματάει κοντά στην Ελένη και της φωνάζω: ”Μην πας μ’ αυτόν”’. Δεν με άκουσε. Από την άλλη μέρα εξαφανίστηκε».

Στις 7 Σεπτεμβρίου, γίνεται η δεύτερη επίθεση, κατά την οποία ο δράστης αποπειράθηκε στην περιοχή του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας να στραγγαλίσει με σχοινί την 38χρονη Δ.Βεντούρη – Βλαχάκη. Τελικά δεν τα κατάφερε και την λήστεψε, αποσπώντας της 49.000 δρχ.

Λίγες μέρες μετά, σε ένα πάρκινγκ της οδού Χαριλάου Τρικούπη, δέχεται επίθεση η 29χρονη Αλ.Μηλιώνη. Ο δράστης επιχείρησε και αυτήν να την στραγγαλίσει, ωστόσο τελικά την λήστεψε, αποσπώντας της 10.000 δρχ.

Οι επιθέσεις συνεχίζονται και στα μέσα Σεπτεμβρίου, ο Αντώνης επιτέθηκε στη γωνία των οδών Σόλωνος και Μαυρομιχάλη στην 31χρονη Κ.Μαγδαληνού. Αποπειράθηκε να την στραγγαλίσει και τελικά της άρπαξε 100.000 δρχ.

Το επόμενο θύμα του ήταν λίγες μέρες μετά, η 30χρονη Αγγλίδα Αν Χάμσον. Η ίδια περιγράφει στην κατάθεσή της στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Αθήνας: «Με πήρε από την Σόλωνος και με το φορτηγάκι με οδήγησε σε ένα ερημικό μέρος, κοντά στο Μοναστηράκι…Έσφιξε γύρω από το λαιμό μου ένα σκοινί και με ανάγκασε να του κάνω στοματικό έρωτα. Εκείνη την ώρα μου είπε πως ”όλες οι πουτάνες πρέπει να πεθάνουν’”. Του εξήγησα πως εγώ δεν ήμουν μία κοινή γυναίκα και πως ήμουν αναγκασμένη να κάνω αυτή τη δουλειά, γιατί ήθελα να μαζέψω χρήματα για το εισιτήριο της επιστροφής στην πατρίδα μου. Τότε εκείνος μου είπε: ”Καλά, φύγε. Αλλά να προσέχεις.” Και με το ίδιο φορτηγάκι με γύρισε στη Σόλωνος».

Η Αγγλίδα Αν Χάμσον

Στις αρχές Οκτωβρίου, η 33χρονη Ευμ.Μπαρμπούδη ήταν το νέο θύμα. Αφού την οδήγησε σε ερημική περιοχή κατά μήκος της λεωφόρου Ποσειδώνος, αποπειράθηκε να την στραγγαλίσει και στη συνέχεια της άρπαξε 10.000 δρχ.

Σχεδόν μία εβδομάδα μετά, επιτέθηκε στην Α.Ζαχαρίου σε ένα πάρκινγκ στην οδό Σόλωνος. Όπως η ίδια διηγήθηκε, ο δράστης: «μου πήρε την τσάντα και 30.000 δρχ. και μου έριξε μια μπουνιά». Πριν φύγει, την απείλησε, λέγοντάς της «θα σε σκοτώσω αν σε ξαναδώ».

Στις 18 Οκτωβρίου 1995, ήταν η τελευταία του απόπειρα. Ο Αντώνης αποπειράθηκε να στραγγαλίσει την 29χρονη Π.Καϊτατζή σε ερημική τοποθεσία στη λεωφόρο Ποσειδώνος. Μετά από αυτό, ξεκίνησε τα αποτρόπαια εγκλήματα…

Οι «ανατριχιαστικές» λεπτομέρειες
Ο δράστης αναφερόμενος στο δεύτερό του θύμα του την Ελένη Παναγιωτοπούλου, κατά τη διάρκεια της απολογίας του στην Ασφάλεια Αττικής στις 25/1/1996, η οποία δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος» (29/01/96) είπε: «(…) Αφού μετέφερα το πτώμα με το αυτοκίνητό μου σε περιοχή μετά το Σχηματάρι σε ερημικό δρόμο (…) το τεμάχισα με ένα σιδεροπρίονο, που είχα στο αυτοκίνητό μου και στη συνέχεια πέταξα τα κομμάτια του τεμαχισμένου πτώματος κάτω από ένα πάρκινγκ της εθνικής οδού, σε περιοχή μετά τα διόδια της Τραγάνας. Τα χέρια και τα πόδια τα πέταξα μέσα στη θάλασσα, το υπόλοιπο σώμα όπως το είχα δεμένο στις σακούλες, το άφησα έξω από τη θάλασσα κοντά στον τοίχο του πάρκινγκ, εκτός από τα εντόσθια και τα έντερα, που τα έβγαλα και τα άφησα στο χώρο που τεμάχισα το πτώμα». Στη συνέχεια διευκρίνισε πως έβγαλε τα σπλάχνα «για να γίνει πιο γρήγορα η αποσύνθεση του πτώματος και να μη βρεθεί από κανέναν», ενώ δεν παρέλειψε να προσθέσει πως στη θάλασσα πέταξε το σιδηροπρίονο και το μαχαίρι, που είχε χρησιμοποιήσει για τον τεμαχισμό.

Για το τρίτο θύμα του την Αθηνά Λαζάρου, ομολόγησε πως κατά τη διάρκεια της ερωτικής πράξης, εκείνη τον πρόσβαλε για το μέγεθος του γεννητικού του οργάνου. Τότε, εκείνος τράβηξε ένα σκοινί, που είχε στο αυτοκίνητο και το πέρασε γύρω από το λαιμό της. Εκείνη, προσπάθησε χωρίς αποτέλεσμα να αντισταθεί, χρησιμοποιώντας το αναισθητικό σπρέι που είχε μαζί της.

Ο δικηγόρος του δράστη Π.Μαντούβαλος σε δηλώσεις του στον Τύπο (26/01/96) αναφερόμενος στον πελάτη του τον χαρακτήρισε ως «άτομο προβληματικό, με έντονα κακή ψυχιατρική διαδρομή, που δεν μπορούσε να ελέγξει τις πράξεις του».

Η φίλη από τα παλιά
Στο πλευρό του Αντώνη, μετά τη σύλληψή του βρέθηκε η συνομήλική του Ειρήνη, με την οποία στο παρελθόν διατηρούσε δεσμό ο δράστης επί ένα χρόνο. Η κοπέλα είχε δηλώσει στους δημοσιογράφους στις 30 Ιανουαρίου 1996: «Ήταν πολύ τρυφερός μαζί μου. Είχαμε μια κανονική σχέση και στεναχωρήθηκε πολύ όταν χωρίσαμε. Αυτό τον πείραξε. Τον αγαπώ, δεν πιστεύω ότι έχει κάνει αυτά τα πράγματα και θα του συμπαρασταθώ». Στην κατάθεσή της στον ανακριτή προσέθεσε πως: «Είχε προβλήματα με τον πατέρα του, που πήγαινε στο σπίτι τις φιλενάδες του και έδερνε τη μητέρα του. Μετά την ερωτική πράξη δεν ήταν βίαιος μαζί μου».

Η «επεισοδιακή» δίκη
Η δίκη του πραγματοποιήθηκε στο Μικτό Ορκωτό Κακουργιοδικείο Αθήνας από τις 15-23 Ιανουαρίου 1997. Οι κατηγορίες που αντιμετώπιζε ήταν τρεις ανθρωποκτονίες, οκτώ απόπειρες ανθρωποκτονιών, δέκα ληστείες, δύο απόπειρες ληστειών, βιασμούς, παράνομη οπλοφορία και προσβολή μνήμης τεθνεώτος.

Την ημέρα που επρόκειτο να αρχίσει η δίκη, ο Αντώνης αυτοτραυματίστηκε στο αριστερό του πόδι και χρειάστηκαν να του κάνουν 122 ράμματα και να νοσηλευτεί μια μέρα σε νοσοκομείο.

Ο Αντώνης Δαγκλής τραυματισμένος

Όπως υποστήριξε ο ίδιος στην κατάθεσή του στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας στις 16/1/1997 το γεγονός ότι είδε τη μητέρα του να κάνει σεξ με άντρα τον τραυμάτισε ψυχικά. Εκείνη τη στιγμή άλλαξαν τα πάντα μέσα του. Η αγάπη που ένιωθε για εκείνη αυτομάτως έγινε μίσος.. Στο πρόσωπο των θυμάτων του έβλεπε τη μητέρα του, την οποία ήθελε να εκδικηθεί. Συγκεκριμένα ανέφερε: «Νόμιζα ότι σκότωνα τη μητέρα μου!». Ωστόσο κατά τη διάρκεια της δίκης ανέφερε πως την είχε συγχωρέσει.

Στο δικαστήριο αναγνώστηκε η πραγματογνωμοσύνη, που είχαν συντάξει οι ψυχίατροι Χρ.Βούρδας και Νικ.Παπαναστασίου. Με βάση αυτήν, ο δράστης είχε σεξουαλική διαστροφή, ωστόσο δεν υπέφερε από ψυχική νόσο. Ο Χρ.Βούρδας στην κατάθεσή του είχε πει χαρακτηριστικά: «Ο Δαγκλής μού είπε για τρεις ανθρωποκτονίες. Απαντούσε ευθέως και ήταν συνεργάσιμος. Υποστήριζε ότι όλα ήταν συνέπεια ψυχικής νόσου και ζητούσε να τον βοηθήσουμε. (…) Πρόκειται για μια σεξουαλική διαστροφή, και από νομική άποψη οι σεξουαλικές διαστροφές δεν υπάγονται στις νοσηρές διαταραχές των πνευματικών λειτουργιών. Δεν έχει το ακαταλόγιστο. (…) Θα περίμενε κανείς μια εμφανή συντριβή από έναν άντρα που έχει κάνει τόσα εγκλήματα. Όταν όμως τον εξέτασα δεν τον είδα ιδιαίτερα συντετριμμένο». Επιπλέον, ο ψυχίατρος του Ψυχιατρείου των φυλακών Κορυδαλλού Μ.Σκόδρας, είχε μία κάπως διαφορετική άποψη, αφού διαβεβαίωσε πως ο Αντώνης Δαγκλής κατά τη διάρκεια παρακολουθούθησής του κατά την προφυλάκισή του παρουσίαζε «δυσθυμική διαταραχή της προσωπικότητάς του».

Από τα όλα τα θύματά του, για κατάθεση εμφανίστηκε μόνο η 30χρονη Αγγλίδα Αν Χάμσον. Μοναδικός μάρτυρας υπεράσπισης ήταν η μητέρα του.. Η γυναίκα αυτή στάθηκε στο πλευρό του γιου της, αφού μίλαγε γι’ αυτόν με τα καλύτερα λόγια λέγοντας πως: «ο Αντώνης ήταν πάντα νευρικός, ανήσυχος και λίγο μοναχικός. Αλλά ήταν πολύ καλό παιδί. Εργαζόταν, δεν έδειξε τα τελευταία χρόνια κάποιο σημάδι. Πού να το φανταστώ; Δεν μπορώ να το πιστέψω…». Σ’ ένα ξέσπασμά της είχε πει: «Έχω κι εγώ μερίδιο ευθύνης». Του στάθηκε μέχρι το τέλος, αν και κατά τη διάρκειά της κατάθεσής της υπέστη ελαφρύ εγκεφαλικό επεισόδιο και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, παράλυτη από τη δεξιά πλευρά, προφανώς λόγω της πίεσης και της συναισθηματικής φόρτισης.

Ο δράστης με τη μητέρα του

Η ομολογία του ίδιου του δράστη δεν άφηνε πολλά περιθώρια για επιείκεια: «Πήγαινα κανονικά μαζί τους (σ.σ.: τις ιερόδουλες) για μια σεξουαλική επαφή και γινόταν το αντίθετο. Ίσως αυτό που είχα δει, τη μητέρα μου με κάποιον… (…) Δεν θυμάμαι πώς έφτανα μέχρι εκεί. Εκείνες τις στιγμές ήμουν εκτός εαυτού. Δεν μπορώ να εξηγήσω τι ένιωθα. (…) Τα πτώματα τα τεμάχισα μάλλον από μίσος. Φοβόμουν μήπως με συλλάβουν. Συνεχίζω να τις μισώ. Δεν ξέρω γιατί. Άκουγα φωνές, πάντα είχα αυτή την επιθετικότητα.(…) Είναι θολό το μυαλό μου. Δεν μπορώ να σας πω πώς νιώθω που με βαρύνουν αυτές οι κατηγορίες(…)».

Ωστοσό, λίγο πριν την ανακοίνωση της δικαστικής απόφασης, ο δράστης προσπάθησε να «αλλάξει» την ομολογία του λέγοντας: «Κάναμε κάποια λάθη. (…)Το ‘χω μετανιώσει και ζητώ επιείκεια».

Η ποινή «καταπέλτης» και το άδοξο τέλος
Μετά την ομολογία του δράστη ήρθε και η καταδικαστική απόφαση. Τον Ιανουάριο του 1997, το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας επέβαλε στον Αντώνη Δαγκλή 13 φορές ισόβια κάθειρξη για τρεις δολοφονίες γυναικών, έξι απόπειρες ανθρωποκτονιών, δέκα ληστείες, βιασμούς, προσβολή μνήμης νεκρού, που αφορά στον τεμαχισμό πτωμάτων, και βιασμούς ιεροδούλων. Επρόκειτο για τη μεγαλύτερη ποινή που είχε επιβληθεί μέχρι τότε σε καταδικασθέντα, μετά την κατάργηση της θανατικής ποινής στην Ελλάδα.

Ο Αντώνης οδηγήθηκε στη φυλακή. Στις 2 Αυγούστου της ίδιας χρονιάς βρέθηκε απαγχονισμένος στο κελί 33 του Ψυχιατρείου των Δικαστικών Φυλακών Κορυδαλλού, με τον συγκρατούμενό του, Γ.Μακρίδη, να έχει αυτοκτονήσει και εκείνος.

Η ιστορία του στη μικρή οθόνη
Η υπόθεση του «Αντεροβγάλτη των Αθηνών» είχε προκαλέσει σοκ στο πανελλήνιο, ενώ απασχόλησε τα μέσα με πρωτοσέλιδα και ρεπορτάζ για πολλούς μήνες.