Τα «Κόκκινα Φανάρια» της πρωτεύουσας της Ολλανδίας κρύβουν μυστικά που δεν θέλεις να ξέρεις.
Γράφει η Κέλλυ Θάνου
Όσο όμορφο κι αν είναι το Άμστερνταμ σαν ευρωπαϊκή πόλη οφείλεις να παραδεχτείς ότι κανείς ποτέ δεν το επισκέφτηκε ούτε για τα εκατοντάδες πολύχρωμα ποδήλατα που κατακλύζουν τους δρόμους του, ούτε για τα διάσημα coffee shops του, ούτε για το πράσινο που κάνει το μάτι σου να χορταίνει.
Δυστυχώς, το 90% -και βάλε- των ταξιδιωτών φτάνουν στην πόλη «της αμαρτίας» έχοντας στο μυαλό τους δύο πράγματα: Το χασίς που ρέει άφθονο και τον σεξοτουρισμό.
Μιλάμε, άλλωστε, για την πόλη στην οποία όλα επιτρέπονται.
Ή μήπως όχι; Πολλοί θεωρούν πως οι πόρτες είναι ανοιχτές για το… απόλυτο σεξ. Η αλήθεια, όμως, είναι πολύ διαφορετική. Πόσο σίγουρος είσαι ότι γνωρίζεις τα πάντα για τις «κούκλες» της Red Light District;
Βρισκόμαστε στην περιοχή με τα «κόκκινα φανάρια», που θα βρεις σε πολλές πόλεις της Ολλανδίας. Τη συνοικία γεμάτη στενά πλημμυρισμένα με κόκκινο φως και τις βιτρίνες – σήμα κατατεθέν της Ολλανδίας στην οποία ποζάρουν δεκάδες ημίγυμνες γυναίκες με έναν και μόνο στόχο:
Να δελεάσουν τους υποψήφιους πελάτες που περνούν από το σημείο για να χαζέψουν το δημοφιλές θέαμα αλλά και για να πάρουν μια γεύση από την νόμιμη πορνεία της χώρας.
Τι θα βρεις στις βιτρίνες του Red Light District
Οι γυναίκες που εργάζονται στις βιτρίνες της διαστροφής καλύπτουν όλα τα γούστα. Από νεαρά κορίτσια που μόλις ενηλικιώθηκαν μέχρι ώριμες κυρίες που… διδάσκουν τον έρωτα.
Κάθε αρσενικό που θα πει το «ναι» στην πρόκληση, σίγουρα θα βρει αυτό που ψάχνει.
Ξανθές, μελαχρινές, κοκκινομάλλες, γυναίκες κάθε εθνικότητας, αδύνατες ή μεσογειακές, όλες έτοιμες να επιδοθούν στην τέχνη τους με τον επόμενο πελάτη.
Το hardcore στοιχείο δεν λείπει, μιας και υπάρχουν κορίτσια που καλύπτουν και το σαδομαζοχιστικό κομμάτι του πράγματος.
Δεν θα διστάσουν ακόμα και να χτυπήσουν το τζάμι στους περαστικούς προκειμένου να «ψαρέψουν» τον επόμενο άνδρα που θα πληρώσει για να απολαύσει τις σεξουαλικές τους υπηρεσίες.
Τις όποιες υπηρεσίες προσφέρει η καθεμία.
Πώς μια ιερόδουλη καταλήγει στη βιτρίνα
Στο Άμστερνταμ θα βρει κανείς περισσότερες από 10.000 εκδιδόμενες γυναίκες. Όχι στις βιτρίνες των οίκων ανοχής φυσικά!
Το μέρος αυτό νοικιάζεται ακριβά σε όσες επιλέγουν να εργάζονται ατομικά, διαφημίζοντας την πραμάτεια τους στη διασημότερη συνοικία της πόλης, προκειμένου να βγάζουν τα προς το ζην προστατευμένες από τους κινδύνους του επαγγέλματός τους που –ομολογουμένως- είναι μεγάλοι.
Σεξ χωρίς άγγιγμα
Σου φαίνεται υπερβολικό; Στις βιτρίνες, υπάρχουν άλλοι «νόμοι». Όσοι λένε ότι οι «ζωντανές κούκλες» διαλέγουν και δεν διαλέγονται έχουν απόλυτο δίκιο.
Εκεί, η πόρνη επιλέγει τον πελάτη και όχι ο πελάτης την πόρνη. Μόνο αν το θέλουν τα κορίτσια των παραθύρων θα συνευρεθούν με τον πελάτη και αυτό υπό τους δικούς τους όρους. Πολλές εξ’ αυτών απαγορεύουν το άγγιγμα κατά τη διάρκεια του σεξ.
Μπορείς δηλαδή να συνευρεθείς ερωτικά μαζί τους, αλλά χρησιμοποιώντας αυστηρά μόνο ένα συγκεκριμένο μέρος του κορμιού σου!
Ορισμένες, χρεώνουν έξτρα το πιάσιμο από τη μέση, με τα φιλιά στις περισσότερες περιπτώσεις να μην θεωρούνται επιτρεπτό σεξουαλικό παιχνίδι.
Αν πληρώσεις κάτι παραπάνω, βέβαια, δεν υπάρχει περίπτωση να σου αρνηθούν όσα ζητήσεις.
Τέλος στον σεξοτουρισμό του Άμστερνταμ;
Υποτίθεται πως όλα αυτά τα χρόνια η νόμιμη πορνεία της Ολλανδίας «χτυπούσε» το εμπόριο λευκής σαρκός. Άποψη που διαψεύστηκε πανηγυρικά με την παρουσίαση των ποσοστών των γυναικών που φτάνουν κάθε χρόνο ως σκλάβες του σεξ στις χώρες στις οποίες η πορνεία επιτρέπεται δια νόμου. Στη δική τους χώρα, βλέπεις, απαγορεύεται.
Έτσι το trafficking αντί να καταπολεμηθεί, ενισχύεται, με τους Ολλανδούς πολιτικούς να δηλώνουν αποφασισμένοι να εξαλείψουν το φαινόμενο.
Πολλοί οίκοι ανοχής έχουν ήδη κλείσει. Και αναμένεται να κλείσουν ακόμη περισσότεροι, με το πληρωμένο σεξ να χάνει (κι άλλο) έδαφος.
Τι κι αν τόσες εκδιδόμενες γυναίκες πουλούσαν νόμιμα το κορμιά τους, δηλώνοντας τα κέρδη τους στο κράτος και πληρώνοντας φόρους γι’ αυτά;
Μέχρι σήμερα, οι ιερόδουλες της Ολλανδίας απολαμβάνουν κοινωνικές παροχές, ασφάλιση, ένσημα, επιδόματα –συμπεριλαμβανομένου αυτού της ανεργίας-, όπως κάθε άλλος εργαζόμενος. Bonus, τα δωρεάν check – up που κρίνονται απαραίτητα στον κλάδο τους.
Όλα αυτά, όμως, φτάνουν σιγά σιγά στο τέλος τους.
Το μόνο που μένει είναι να δούμε το πώς θα επιβιώσει τουριστικά το Άμστερνταμ χωρίς το αξιοθέατο που προσελκύει χιλιάδες τουρίστες ανά σεζόν στην πόλη της αμαρτίας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου