Το κάνει όλο και χειρότερο ο Ψαριανός: Νομίζω η Έφη θα γέλασε

Πώς να παραδεχτεί ο σεξιστής ότι εκφράζει σεξισμό


Όλο και χειρότερη γίνεται η υπόθεση της σεξιστικής επίθεσης του Γρηγόρη Ψαριανού στην Έφη Αχτσιόγλου, αφού μετά μία πρώτη διστακτική συγγνώμη, ο πρώην βουλευτής του Ποταμιού και νυν υποψήφιος βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία, επανέρχεται για να μας πει ότι παρεξηγήσαμε,συνεχίζοντας όμως με μειωτικούς και σεξιστικούς χαρακτηρισμούς.

Σύμφωνα μάλιστα με τα όσα είπε, το πρόβλημα ήταν ότι ενοχλήθηκαν όσοι ενοχλήθηκαν επειδή δεν μίλησε με τον «επιστημονικό καθωσπρεπισμό»,όπως είπε.

«Είτε μιλάμε για ηθοποιό, δικηγόρο, αστυνομικό, ποδοσφαιριστή, χορεύτρια, πολιτικό, τραγουδιστή ή πρωθυπουργό, είναι μάλλον γλυκό και τρυφερό να μιλήσεις με θαυμασμό, είτε με έκφραση αγοραία, “καφενειακή” και λαϊκή είτε με επιστημονικό καθωσπρεπισμό», είπε χαρακτηριστικά, λες και στην υποκριτική, τη δικηγορία, την αστυνομία, το ποδόσφαιρο, τον χορό, την πολιτική και το τραγούδι δεν υπάρχει άπλετος σεξισμός. Το πρόβλημα του Ψαριανού είναι πώς εκφράζεται.

Αναλυτικά η ανάρτησή του:

Βουρ! Ορμάτε! Απάνω του!
Φάτε τον…
Σεμνοτυφία;
Υποκρισία;
Δηθενιά;
Ή όλα αυτά, μαζί με πολλά ακόμα;
Σίγουρα, μια πολύ ωραία ευκαιρία να τον σκίσουμε…
Βουρ οι μπαγκσμπάνηδες, λοιπόν!
Φάτε τον, τον άθλιο σεξιστή, φαλοκράτη, μισογύνη, ακροδεξιό, αλητήριο, νεοφιλελεύθερο, ιμπεριαλιστή κλπ κλπ.
Η καλύτερή μας!
Είναι σεξισμός, προσβολή και χυδαιότητα;
Είναι αθλιότητα, είναι υποτιμητικό για τον άλλο;
Αν η ίδια η “σ. Έφη’ ή η “κα Υπουργός”, το θεωρεί έτσι, πάλι απολογούμαι και ζητώ ταπεινά συγνώμη.
Ειλικρινά.
Όμως, νομίζω πω η ίδια θα γέλασε πολύ.
Δεν πιστεύω πως αισθάνθηκε καμία προσβολή ή οποιουδήποτε είδους δυσφορία…
Σε όλους αρέσουν, νομίζω, εκφράσεις θαυμασμού και με όποιες λέξεις κι αν τον εκφράζεις.


Αν πεις για κάποιον/κάποια ότι είναι χάλια, φρίκη, ότι δεν βλέπεται, μπορεί να είναι προσβλητικό, ασεβές, ανοίκειο, έτσι;
Αν πεις ότι είναι θεός/ά, κούκλος/α, “ωραίο γκομενάκι”, “δυνατό κομμάτι”, γυναικάρα ή άντρακλας πχ, και ά λ λ α πολλά που ας μ η ν τα παραθέσω καλύτερα (!), είναι προσβολή, σεξισμός και διάφορες τέτοιες αρλούμπες;
Είτε μιλάμε για ηθοποιό, δικηγόρο, αστυνομικό, ποδοσφαιριστή, χορεύτρια, πολιτικό, τραγουδιστή ή πρωθυπουργό, είναι μάλλον γλυκό και τρυφερό να μιλήσεις με θαυμασμό, είτε με έκφραση αγοραία, “καφενειακή” και λαϊκή είτε με επιστημονικό καθωσπρεπισμό.
Όταν μάλιστα αναφέρεσαι σε πολιτικό αντίπαλο και, παρ’ όλο που διαφωνείς σχεδόν σε όλα, τον περιγράφεις ως όμορφο, γοητευτικό και ευειδή είναι κάθε άλλο παρά προσβλητικό ή χυδαίο.
Η ωραία είναι ωραία, ακόμα κι αν είναι κακή στη δουλειά της, σε όποιο κόμμα κι αν ανήκει και όσο κι αν διαφωνείς κατά τα λοιπά.
Και ο ωραίος επίσης.
Ο άσχημος και η άσχημη, απ’ την άλλη, όσο καλοί ή συμπαθητικοί ή ομοϊδεάτες και αν είναι, παραμένουν “μη όμορφοι” και καλόν είναι μάλιστα να αποφεύγονται οι χαρακτηρισμοί…
Διαφωνούμε;
Δεν ξέρω αν υπάρχουν απωθημένα σε διάφορους και διάφορες, προφανώς νομίζω.
Δεν ξέρω αν βρήκαν πολλοί, ένθεν κακείθεν, αντίπαλοι ή άσπονδοι φίλοι, μια καλή ευκαιρία να εξαπολύσουν γενική επίθεση, αλλά η πρόθεσή μου ήταν εντελώς α γ ν ή. Εντελώς.
Και αυθορμήτως και ακαριαία εκδηλώθηκε.
Μάλιστα, ως “παρέμβαση-απάντηση” σε δημοσιευμένη φωτογραφία ακολουθούμενη από σχόλιο, μάλλον ειρωνικό και κακεντρεχές, τρόπον τινά.
Κάποιος έγραψε “όταν μού είπαν κάτι παρόμοιο, δεκαπέντε χρόνια πριν, αισθάνθηκα να φουσκώνω σαν παγώνι”! Λογικό δεν το βρίσκετε;
Μια κυρία είπε “ευχαρίστως, σας επιτρέπω να με αποκαλείτε γκομενάρα/άκι, γυναικάρα και όλα τα συναφή και ομόηχα! Μετά χαράς, κανένα πρόβλημα… Άλλα να μη μού λέτε!”
Πριν κάνα μήνα, μια ωραιοτάτη δημοσιογράφος -γ.τ.γκ. που λένε στα σχολεία και στα καφενεία- και καθόλου πολιτική φίλη, αναφερόμενη στον περίγυρο σε μένα προσωπικώς είπε “έπρεπε να τον γνωρίζατε κάμποσα χρόνια πριν, να βλέπατε τι γκόμενος(!) ήταν και να βλέπατε πόσα κορίτσια τον περιτριγύριζαν…”
Αισθάνθηκα λίγο άβολα και αμήχανα βέβαια, αλλά γέλασα πολύ. Και μετά, σχεδόν θλιμμένα, της παραπονέθηκα:
“Δηλαδή τώρα άλλαξε το πράγμα; Τόσο χάλια είμαι;”

Υ.Γ. Μάλλον και το cat calling που βιώνουν πολλές γυναίκες στον δρόμο, είναι έκφραση θαυμασμού και λατρείας, σύμφωνα με τον Ψαριανό.

Υ.Γ.2 Ας αφήσουμε εδώ την παρακάτω φωτογραφία που ο Ψαριανός σε μία ακόμα «ένδειξη θαυμασμού», θαυμάζει το παλτό της Ραχήλ Μακρή.