Νέα «καρφιά» Πορτοσάλτε για διορισμούς «γαλάζιων»: Η κυβέρνηση έφαγε γκολ στο μονότερμα

Απηύδησε ακόμα και ο Πορτοσάλτε - «Έλεος πια με τον κομματικό μηχανισμό!»


Μετά τη χθεσινή του αιχμηρή ανάρτηση για τους διορισμούς «γαλάζιων» στις διοικήσεις νοσοκομείων, ο δημοσιογράφος Άρης Πορτοσάλτε επανέρχεται στο ζήτημα… απηυδισμένος (!) με την κυβέρνηση και τον κομματικό της μηχανισμό, τονίζοντας ότι «έφαγε γκολ στο μονότερμα».

Συγκεκριμένα, σε άρθρο του στο skai.gr με τίτλο «Έλεος πια με τον κομματικό μηχανισμό!» και με αφορμή την υπόθεση με τον διορισμό του 80χρονου Κώστα Πατέρα στο Νοσοκομείο Καρδίτσας (τον «παραίτησαν» μετά τον σάλο) που σήκωσε θύελλα αντιδράσεων ακόμα και εντός της ΝΔ, ο δημοσιογράφος υπογραμμίζει ότι «η κυβέρνηση έφαγε γκολ στο μονότερμα!». και πως «η τοποθέτηση των Διοικητών στα Δημόσια Νοσοκομεία αποδείχθηκε παγίδα και για την κυβέρνηση Μητσοτάκη».

Όπως σημειώνει ο Άρης Πορτοσάλτε, «ο καθ’ ύλην αρμόδιος υπουργός Β. Κικίλιας έγινε αποδέκτης των σημειωμάτων που έστειλαν παράγοντες, βουλευτές, υπουργοί, γιατί όχι και το Μαξίμου, με τα πρόσωπα τα οποία υποδείκνυαν για τη θέση Προέδρου κ Αντιπροέδρου. Κανένας υπουργός στο παρελθόν, ούτε φυσικά ο νυν θα έφερνε αντίρρηση στις επιθυμίες των συναδέλφων ή των ανωτέρων του. Έτσι έγιναν οι τοποθετήσεις στη Διοίκηση των Νοσοκομείων».

Αναφερόμενος στην περίπτωση του Κώστα Πατέρα, ο δημοσιογράφος υπογραμμίζει ότι «το βασικό προσόν του ανθρώπου αυτού όπως και των υπολοίπων είναι η μέσω του κόμματος πρόσβαση του στην εξουσία. Το κόμμα στην προκειμένη περίπτωση είναι η Ν. Δημοκρατία».

«Αλήθεια, ποια πρέπει να είναι τα προσόντα ενός Διοικητή Νοσοκομείου, ενός Προέδρου κρατικής ΔΕΚΟ κι άλλων Δημόσιων Οργανισμών; Τι έλεγε επι του θέματος το μπλε ντοσιέ του Μαξίμου που διανεμήθηκε τον περασμένο Ιούλιο στους υπουργούς; Ποιες οδηγίες πήρε ο Β. Κικίλιας, ώστε να μην κάνει τα ίδια με τους προκατόχους του; Είχε μελετηθεί εις βάθος το θέμα; Από ποια πηγή ανθρώπων θα αντλούσε η κυβέρνηση τα στελέχη του κρατικού μηχανισμού;», διερωτάται.

Μάλιστα, όπως ο Άρης Πορτοσάλτε διαπιστώνει τα εξής: «Φαίνεται όμως πως η απαγκίστρωση από τον κομματικό μηχανισμό δεν είναι εύκολη υπόθεση. Πιθανώς να μην είναι και επιθυμητή. Μην ξεχνάμε πως ένας ολόκληρος κόσμος, ζει πέριξ του κόμματος, τρέχει, βοηθά, συνδράμει, συμμετέχει εθελοντικά προσδοκώντας την αξιοποίηση του από το κράτος. Έτσι στήθηκε το κομματικό κράτος, έτσι συνεχίζει!».