Τι καλά λοιπόν.
State of mind “βαφτίσανε” την Ελλάδα μας.
Κάτι θα ξέρουν οι κυβερνώντες που έχουν (και) ποιητική έφεση.
Το θέμα είναι ότι state of mind δεν είναι οι μισοί μισθοί, για μισή δουλειά,
state of mind δεν είναι η ανεργία,
state of mind δεν είναι η μείωση των μισθών κατά 20%,
state of mind δεν είναι το ψαλίδισμα του δώρου Χριστουγέννων και του επιδόματος αδείας,
state of mind δεν είναι η απελευθέρωση των απολύσεων,
state of mind δεν είναι το δόγμα “τάξη και ασφάλεια” και το ξύλο των αστυνομικών κατά των νέων στις πλατείες,
state of mind δεν είναι οι απλήρωτοι γιατροί, δεν είναι τα δημόσια νοσοκομεία που πάλι εγκαταλείπονται στην τύχη τους,
state of mind δεν είναι οι τάξεις σχολείων με τις κάμερες και με λιγότερους μαθητές,
state of mind δεν είναι οι καλλιτέχνες που πένονται,
state of mind δεν είναι οι λογαριασμοί της ΔΕΗ, της ΕΥΔΑΠ, οι εισφορές που δεν μπορούν να πληρωθούν,
state of mind δεν είναι να μένουν απροστάτευτες οι περιοχές natura,
state of mind δεν είναι οι πρόσφυγες που το κράτος τους πετά στο δρόμο με συνοπτικές διαδικασίες,
state of mind δεν είναι μια δημόσια τηλεόραση ανυπόληπτη, αναξιόπιστη, τυφλό όργανο προπαγάνδας στην υπηρεσία της κυβέρνησης.
Όλα αυτά, σόρυ, αλλά δεν είναι state of mind.
Είναι η πραγματικότητα που ζούμε καθημερινά. Νέοι, εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, πρόσφυγες, μετανάστες, άποροι, άνεργοι, μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, άνθρωποι που σήκωσαν τα ρολά των μαγαζιών τους για να κατεβάσουν ξανά “γιατί δεν πάει”, γιατροί και νοσηλευτές που έπαψαν να είναι “ήρωες με πράσινες και λευκές ποδιές” και ξανάγιναν υποζύγια γιατί έρχονται τα… ΣΔΙΤ. Άσε που συνεχίζει να καπνίζει ο Πολάκης.
Όλοι εμείς λοιπόν δεν ζούμε στη χώρα του… state of mind αλλά στην Ελλάδα της Οικογενείας Μητσοτάκη and Co.
Στη χώρα όπου τα “πάρτι” απευθείας αναθέσεων από το χώρο της υγείας ως τον… τουρισμό κα τα voucher των σκοιλ ελικίκου, κάνουν θραύση μαζί με τους διορισμούς ημετέρων.
Αυτά δεν είναι state of mind!
Είναι ο δικός ΤΟΥΣ τρόπος ζωής. Είναι τα δικά ΤΟΥΣ κέρδη. Εμείς σε αυτά τα πάρτι δεν είμαστε καλεσμένοι.
Sorry δηλαδή.
Αγγελική Ευταξία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου